جرح و تعدیل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مراتب جرح
جز (←مراتب جرح) |
|||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
#راویانی که مورد جرح ضعیف واقع شده‌اند و به نوعی «مستور» یا «مجهول الحال »اند و از آنان با اوصافی چون لَینُ الحدیث، فیه مقالٌ، یعْرَف و ینکر یاد می‌شود؛ | #راویانی که مورد جرح ضعیف واقع شده‌اند و به نوعی «مستور» یا «مجهول الحال »اند و از آنان با اوصافی چون لَینُ الحدیث، فیه مقالٌ، یعْرَف و ینکر یاد می‌شود؛ | ||
#راویانی که مورد جرح قرار گرفته و تضعیف شده‌اند، گرچه جرح به شکل مبهم و اشاره باشد، از این راویان با تعابیری چون ضَعیفٌ، لایحْتَجٌّ به، حدیثُه مُنکر، مُضطَرِب الحدیث یاد می‌شود؛ | #راویانی که مورد جرح قرار گرفته و تضعیف شده‌اند، گرچه جرح به شکل مبهم و اشاره باشد، از این راویان با تعابیری چون ضَعیفٌ، لایحْتَجٌّ به، حدیثُه مُنکر، مُضطَرِب الحدیث یاد می‌شود؛ | ||
#راویانی که مورد جرح شدید قرار گرفته‌اند و جز یک تن از آنان حدیث نقل نکرده و توثیق هم نشده‌اند، که در این صورت مجهول الهویه خواهند بود، درباره این قسم از راویان تعابیری چون ضعیفٌ جِدّاً، لایکتَبٌ حدیثُهُ، لاتَحِلُّ الرِّوایةُ | #راویانی که مورد جرح شدید قرار گرفته‌اند و جز یک تن از آنان حدیث نقل نکرده و توثیق هم نشده‌اند، که در این صورت مجهول الهویه خواهند بود، درباره این قسم از راویان تعابیری چون ضعیفٌ جِدّاً، لایکتَبٌ حدیثُهُ، لاتَحِلُّ الرِّوایةُ عنه، به کار رفته است؛ | ||
#راویانی که به دروغگویی و جعل حدیث متهم یا به سبب دیگری جرح و قدح شده‌اند، درباره آنها تعابیری چون مُتَّهَمٌ بِالکذْب، | #راویانی که به دروغگویی و جعل حدیث متهم یا به سبب دیگری جرح و قدح شده‌اند، درباره آنها تعابیری چون مُتَّهَمٌ بِالکذْب، مُتَّهمٌ بِالوَضْع، یسْرِقُ الحدیثَ آمده است؛ | ||
#روایانی که به دروغگویی و جعل وصف شده‌اند و درباره آنها تعابیر تندتری چون کذّاب، وَضّاع، دَجّال، یکذِبُ وارد شده است؛ | #روایانی که به دروغگویی و جعل وصف شده‌اند و درباره آنها تعابیر تندتری چون کذّاب، وَضّاع، دَجّال، یکذِبُ وارد شده است؛ | ||
#راویانی که درباره آنها تعابیری به کار رفته که مبالغه در دروغگویی آنان را نشان می‌دهد، مانند فلان اَکذَبُ النّاس یا الیه مُنتهَی الکذْب یا هورُکنُ الکذْب.<ref>رجوع کنید به ابن صلاح، ص۲۳۹ـ۲۴۰؛ سیوطی، ج۱، ص۲۹۴ـ ۲۹۵؛ جبوری، ص۱۳۲ـ۱۳۴؛ عتر، ۱۴۲۲، ص۱۵۰ـ۱۵۲</ref> | #راویانی که درباره آنها تعابیری به کار رفته که مبالغه در دروغگویی آنان را نشان می‌دهد، مانند فلان اَکذَبُ النّاس یا الیه مُنتهَی الکذْب یا هورُکنُ الکذْب.<ref>رجوع کنید به ابن صلاح، ص۲۳۹ـ۲۴۰؛ سیوطی، ج۱، ص۲۹۴ـ ۲۹۵؛ جبوری، ص۱۳۲ـ۱۳۴؛ عتر، ۱۴۲۲، ص۱۵۰ـ۱۵۲</ref> | ||