پرش به محتوا

کشف الغمة فی معرفة الائمة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جز (←‏موضوع و محتوا: افزایش)
خط ۴۴: خط ۴۴:


اربلی در پایان هر باب کتاب کشف الغمه قصیده‌ای نیز در مدح یا مرثیه [[اهل بیت]] سروده است. این کتاب از منابع [[وسائل الشیعه]] و [[بحارالانوار]] بهره برده است.<ref> بهاءالدین اربلی، ترجمه فارسی، ج۱، مقدمه شعرانی، ص۱۶</ref>
اربلی در پایان هر باب کتاب کشف الغمه قصیده‌ای نیز در مدح یا مرثیه [[اهل بیت]] سروده است. این کتاب از منابع [[وسائل الشیعه]] و [[بحارالانوار]] بهره برده است.<ref> بهاءالدین اربلی، ترجمه فارسی، ج۱، مقدمه شعرانی، ص۱۶</ref>
نویسنده کتابش را  با نقل آخرین مطالبِ کتاب احتجاج طبرسی درباره امام زمان(ع) به پایان برده و پس از آن سه قصیده از اشعاری که در باره امام زمان(ع) سروده نقل کرده است. نخستین قصیده اش قصیده‌ای میمیه است و آخرین قصیده ای که در مدح امام زمان(ع) سروده  این‌گونه آغاز شده است.{{شعر}}{{ب| ايها السادة الائمة انتم| خيرة الله اولا واخيرا }}{{ب|قد سموتم إلى العلى فافترعتم| بمزاياكم المحل الخطيرا}}{{پایان شعر}}  و پایانش با این ابیات است{{شعر}}{{ب|لو قطعت الزمان في شكر| أدنى ما حبانى به لكنت جديرا }}{{ب|فله الحمد دائما مستمرا| وله الشكر اولا واخيرا}}{{پایان شعر}} <ref>اربلی، کشف الغمه، دار الاضواء بيروت، ج۳، ص۳۵۷-۳۶۲.
نویسنده کتابش را  با نقل آخرین مطالبِ کتاب احتجاج طبرسی درباره امام زمان(ع) به پایان برده و پس از آن سه قصیده از اشعاری که در باره امام زمان(ع) سروده نقل کرده است. نخستین قصیده اش قصیده‌ای میمیه است و آخرین قصیده ای که در مدح امام زمان(ع) سروده  این‌گونه آغاز شده است.{{شعر}}{{ب| ايها السادة الائمة انتم| خيرة الله اولا واخيرا }}{{ب|قد سموتم إلى العلى فافترعتم| بمزاياكم المحل الخطيرا}}{{پایان شعر}}{{یادداشت| ای امامان سید و سرور، شما برگزیدگان خداوند هستید بر همگان از آغاز تا پایان،  به والایی و بلند مرتبگی دست یافتید و در پرتو این فضایلتان در محلی خطیر و بلند مرتبه استقرار یافتید.}}  و پایانش با این ابیات است{{شعر}}{{ب|لو قطعت الزمان في شكر| أدنى ما حبانى به لكنت جديرا }}{{ب|فله الحمد دائما مستمرا| وله الشكر اولا واخيرا}}{{پایان شعر}}{{یادداشت| اگر تمام زمان (عمرم) را  برای ادای کم‌ترین شکرگزاری(از نعمت هایی که به من عطا شده) از شما بکار بگیرم شایسته و سزاوار است. تمام حمد وستایش همیشه و به صورت مستمر از آنِ خداست و تمام حمد از آغاز تا پایان از آنِ اوست. }} <ref>اربلی، کشف الغمه، دار الاضواء بيروت، ج۳، ص۳۵۷-۳۶۲.
</ref>
</ref>


۱۷٬۴۴۳

ویرایش