کشف الغمة فی معرفة الائمة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

| برگرداننده = حسین زواره ای

'''کَشْفُ الغُمَّة فی مَعْرِفَةِ الأئمّة(ع)'''، کتابی در شرح حال، فضائل و معجزات [[چهارده معصوم]](ع) نوشته [[علی بن عیسی اربلی]] (درگذشته ۶۹۲ق) از عالمان دینی [[شیعه]]. نویسنده، کتاب را با انگیزه روشن‌کردن حقانیت آنان بر دشمنان اهل بیت و مقابله با غلوکنندگان [[ائمه(ع)]] نگاشته و در تألیف خود، استفاده از منابع [[اهل سنت]] را بر منابع شیعی مقدم داشته است.

ابوالحسن علی بن عیسی هَکّاری(د ۶۹۲ق)، مشهور به بهاءالدین اِرْبِلی [[محدث|محدّث]] و مورّخ [[شیعه|شیعی]] قرن هفتم. بهاءالدین اِرْبِلی در [[اربل|اِرْبِل]] زاده شد و همان‌جا پرورش یافت.<ref> فرّوخ، تاریخ الادب العربی، ۱۹۸۹م، ج۳، ص۶۶۱.</ref> پدرش فخرالدین عیسی، معروف به [[ابن حجنی|ابن جِجْنی]] حاکم اربل و نواحی آن بود.

این کتاب دو جزء دارد: جزءِ اول دربرگیرنده زندگانی [[پیامبر اسلام(ص)]] و [[امام علی(ع)]]است و تاریخ اتمام آن [[شعبان]] ۶۷۸ است<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۷۰</ref> و جزءِ دوم دربرگیرنده زندگانی حضرت فاطمه، [[حضرت خدیجه]] و امامان علیهم السلام است و تاریخ اتمام آن [[رمضان]] ۶۸۷ ذکر شده است.<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۳۴۳</ref> وی در مقدمه کتاب<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۳</ref> صراحتاً [[شیعه|تشیع]] خود را اعلام داشته و [[اهل بیت]] علیهم السلام را ثانی [[ثقلین]] دانسته، دوستی و دشمنی با آنان را دوستی و دشمنی با خدا عنوان کرده است. او چند مناظره با دانشمندان [[اهل سنت]] داشته<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۸۵، ۳۴۰</ref> و تعبیراتی همچون اصحابنا الشیعه<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۶</ref> و انّا معاشر الشیعه<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۵۲</ref> دارد.اربلی در پایان هر باب کتاب کشف الغمه قصیده‌ای نیز در مدح یا مرثیه اهل بیت علیهم‌السلام سروده است. این کتاب از منابع [[وسائل الشیعه]] و [[بحارالانوار]] بهره برده است.<ref> بهاءالدین اربلی، ترجمه فارسی، ج۱، مقدمه شعرانی، ص۱۶</ref>