ملا احمد نراقی: تفاوت میان نسخهها
←زندگینامه
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) |
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
'''احمد نراقی''' معروف به '''فاضل نراقی''' (۱۱۸۵–۱۲۴۵ق) فرزند [[محمدمهدی نراقی|ملا مهدی نراقی]] از عالمان [[شیعه]] در قرن سیزدهم هجری بود. او پس از وفات پدرش، [[مرجع تقلید|مرجعیت]] را در کاشان عهدهدار شد. فاضل نراقی، تألیفات متعددی در علوم مختلف اسلامی دارد که [[مستند الشیعة]]، [[عوائد الایام]] و کتاب [[اخلاق|اخلاقی]] [[معراج السعادة (کتاب)|معراج السعادة]] معروفترین آنها هستند. او در حمله روسها به [[ایران]] و اشغال مناطقی از آن، سرپرستی مردم در تظاهرات را برعهده داشت. | '''احمد نراقی''' معروف به '''فاضل نراقی''' (۱۱۸۵–۱۲۴۵ق) فرزند [[محمدمهدی نراقی|ملا مهدی نراقی]] از عالمان [[شیعه]] در قرن سیزدهم هجری بود. او پس از وفات پدرش، [[مرجع تقلید|مرجعیت]] را در کاشان عهدهدار شد. فاضل نراقی، تألیفات متعددی در علوم مختلف اسلامی دارد که [[مستند الشیعة]]، [[عوائد الایام]] و کتاب [[اخلاق|اخلاقی]] [[معراج السعادة (کتاب)|معراج السعادة]] معروفترین آنها هستند. او در حمله روسها به [[ایران]] و اشغال مناطقی از آن، سرپرستی مردم در تظاهرات را برعهده داشت. | ||
== | == معرفی == | ||
ملا احمد در سال ۱۱۸۵ق مطابق با ۱۱۵۰ش در [[نراق]] به دنیا آمد.<ref>نراقی، معراج السعادة، ۱۳۷۷ش، ص۱۶.</ref> وی دوران نوجوانی را در [[کاشان]] در محضر پدرش به تحصیل مقدمات و سطح گذراند و شروع به تدریس [[معالم الدین و ملاذ المجتهدین (کتاب)|معالم]] و [[مطول]] نمود.<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ص۱۵.</ref> او در سال ۱۲۰۵ق همراه پدر به [[عتبات عالیات]] رفت و از اساتید آنجا استفاده کرد و پس از کسب درجه [[اجتهاد]] به تدریس، بحث، تألیف و تصنیف پرداخت.<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ص۱۵.</ref> | ملا احمد در سال ۱۱۸۵ق مطابق با ۱۱۵۰ش در [[نراق]] به دنیا آمد.<ref>نراقی، معراج السعادة، ۱۳۷۷ش، ص۱۶.</ref> وی دوران نوجوانی را در [[کاشان]] در محضر پدرش به تحصیل مقدمات و سطح گذراند و شروع به تدریس [[معالم الدین و ملاذ المجتهدین (کتاب)|معالم]] و [[مطول]] نمود.<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ص۱۵.</ref> او در سال ۱۲۰۵ق همراه پدر به [[عتبات عالیات]] رفت و از اساتید آنجا استفاده کرد و پس از کسب درجه [[اجتهاد]] به تدریس، بحث، تألیف و تصنیف پرداخت.<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ص۱۵.</ref> | ||