آیه اولیالامر: تفاوت میان نسخهها
جز
←مصداق اولی الامر
جز (←عصمت اولی الامر) |
جز (←مصداق اولی الامر) |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
# [[امام صادق(ع)]] نیز میفرماید: «آنان (اولی الامر) علی بن ابی طالب، حسن، حسین، علی بن الحسین، [[امام باقر|محمد بن علی]] و جعفر یعنی من هستیم. سپاس خدا را بهجای آورید که امامان و رهبرانتان را در زمانی به شما شناساند که مردم آنان را انکار میکنند».<ref>عیاشی، تفسیر عیاشی، ۱۳۶۳ش، ص۲۵۲، ح۱۷۴.</ref> | # [[امام صادق(ع)]] نیز میفرماید: «آنان (اولی الامر) علی بن ابی طالب، حسن، حسین، علی بن الحسین، [[امام باقر|محمد بن علی]] و جعفر یعنی من هستیم. سپاس خدا را بهجای آورید که امامان و رهبرانتان را در زمانی به شما شناساند که مردم آنان را انکار میکنند».<ref>عیاشی، تفسیر عیاشی، ۱۳۶۳ش، ص۲۵۲، ح۱۷۴.</ref> | ||
علمای شیعه براساس این روایات، مصداقهای اولو الامر را [[امامان دوازدهگانه]] میدانند؛<ref>طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، داراحیاء التراث العربی، ج۳، ص۲۳۶؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۱۰۰؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۹۹.</ref> اما علماء اهل سنت درباره مصادیق اولو الامر دیدگاههای مختلفی دارند. برخی منظور از اولو الامر را [[خلفاء راشدین]] میدانند، به باور برخی منظور از آن عالمان دینی است و برطبق دیدگاهی دیگر، فرماندهان [[سریه|سریهها]] مصداقهای اولی الامرند.<ref>نگاه کنید به: فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۱۱۳، ۱۱۴.</ref> از نظر [[زمخشری]]، از مفسران اهل سنت در قرن پنجم و ششم، منظور از آن، هر حاکم عادلی است که براساس دین حکومت میکند؛ همچون خلفاء راشدین و حاکمانی که مانند آنان عمل میکنند.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۲۴.</ref> [[فخر رازی]]، مفسر اهل تسنن در قرن ششم، هرچند دلالت این [[آیه]] را بر عصمت اولیالامر میپذیرد؛ ولی مصداق آن را | علمای شیعه براساس این روایات، مصداقهای اولو الامر را [[امامان دوازدهگانه]] میدانند؛<ref>طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، داراحیاء التراث العربی، ج۳، ص۲۳۶؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۱۰۰؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۹۹.</ref> اما علماء اهل سنت درباره مصادیق اولو الامر دیدگاههای مختلفی دارند. برخی منظور از اولو الامر را [[خلفاء راشدین]] میدانند، به باور برخی منظور از آن عالمان دینی است و برطبق دیدگاهی دیگر، فرماندهان [[سریه|سریهها]] مصداقهای اولی الامرند.<ref>نگاه کنید به: فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۱۱۳، ۱۱۴.</ref> از نظر [[زمخشری]]، از مفسران اهل سنت در قرن پنجم و ششم، منظور از آن، هر حاکم عادلی است که براساس دین حکومت میکند؛ همچون خلفاء راشدین و حاکمانی که مانند آنان عمل میکنند.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۲۴.</ref> [[فخر رازی]]، مفسر اهل تسنن در قرن ششم، هرچند دلالت این [[آیه]] را بر عصمت اولیالامر میپذیرد؛ ولی مصداق آن را اهل حل و عقد می داند که با اجماع [[امت]] حجییت می یابند؛ زیرا معتقد است ما نمیتوانیم افراد معصوم را تشخیص دهیم. ازاینرو، باید گفت اجماع امت معصوم است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۱۱۳.</ref>{{یادداشت|وَجَبَ أَنْ يَكُونَ ذَلِكَ الْمَعْصُومُ الَّذِي هُوَ الْمُرَادُ بِقَوْلِهِ: | ||
وَأُولِي الْأَمْرِ أَهْلَ الْحَلِّ وَالْعَقْدِ مِنَ الْأُمَّةِ، وَذَلِكَ يُوجِبُ الْقَطْعَ بِأَنَّ إِجْمَاعَ الْأُمَّةِ حُجَّةٌ. }} | |||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== |