بنی‌مصطلق (غزوه): تفاوت میان نسخه‌ها

غزوة بنی مُصْطَلِق یا غزوه مریسیع در [[شعبان]] سال پنجم<ref>واقدی، ج۱، ص۴۰۴.</ref> و یا ششم هجری<ref>ابن هشام، قسم۲، ص۲۸۹.</ref> روی داد. به [[پیامبر اکرم]] خبر رسید که حارث بن ابی ضِرار، رئیس طایفة بنی مُصْطَلِق، قوم خود و گروه‌هایی از طوایف عرب را گردآورده و برای جنگ با مسلمانان آماده شده است.<ref>واقدی، همانجا.</ref> پیامبر (ص) پس از آگاهی و اطمینان از درستی خبر به سوی آنان لشکرکشی کرد. عده‌ای از منافقان نیز به دلیل نزدیکی محل جنگ و برای به دست آوردن غنایم به سپاه پیامبر پیوستند. کشته شدن یکی از جاسوس‌های بنی مُصْطَلِق به فرمان حضرت [[محمد (ص)]] در محل بَقْعاء، نزدیک [[مدینه]]، سبب وحشت کافران و پراکندگی عده‌ای از آنان شد. پیامبر در کنار آب مریسیع آماده جنگ شد. در این جنگ پرچمدار [[انصار]]، [[سعد بن عُباده]] و پرچمدار [[مهاجران]]، [[ابوبکر |ابوبکر]]، یا [[عمار بن یاسر|عَمّار یاسر]]، بود.

همین که جنگ به فرمان پیامبر درگرفت، بنی مُصْطَلِق گریختند. عده‌ای از آنان کشته شدند و زنان و فرزندان و اموالشان به دست سپاه اسلام افتادند.<ref>همان، ج۱، ص۴۰۴ به بعد</ref> پس از پایان جنگ، پیامبر دستور داد با اسیران به عطوفت و نرمی رفتار کنند.<ref>همان، ص۴۱۰</ref> [[جُوَیریه]]، دختر حارث بن ابی ضرار که از اسیران بود، سهم [[ثابت بن قیس]] و یا پسرعموی او شد. جویریه برای آزادی خویش از پیامبر یاری خواست. پیامبر نیز سهم مُکاتبه (بهای آزادی بنده) او را پرداخت و با او ازدواج کرد.<ref>ابن اسحاق، ص۲۶۳</ref> پس از این ازدواج، مسلمانان اسیران بنی مُصْطَلِق را آزاد کردند.<ref>واقدی، ج۱، ص۴۱۱</ref>

ماجرای منافقان پس از پایان این جنگ اتفاق افتاد. در این ماجرا، [[عبداللّه بن اُبی]] با طعنه‌های خود بین [[مهاجران]] و [[انصار]] اختلاف انداخت و [[پیامبر اکرم]] را خشمگین کرد. البته وی به خاطر انکار ظاهری سخنانش عفو شد. سوره [[منافقون]] به همین مناسبت بر پیامبر نازل شد.<ref>ابن هشام، قسم۲، ص۲۹۱ـ۲۹۲</ref> خبر [[اِفک]] نیز در بازگشت از این سفر روی داد.<ref>همان، قسم۲، ص۲۹۷ به بعد</ref>

منبع مقاله: [http://lib.eshia.ir/23019/4/1992 دانشنامه جهان اسلام، ج۴] ذیل واژه «بنی مصطلق»، نوشته مهین فهیمی.