پرش به محتوا

محمدحسن نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۲۶۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۵ سپتامبر ۲۰۱۵
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mohamadhaghani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸۶: خط ۸۶:
==آثار==
==آثار==
از شیخ محمدحسن تألیفاتی چند باقی مانده است که عبارتند از:<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۸؛ آقابزرگ، الذریعه، ج۵، ص۲۷۵، ج۱۱، ص۲۱۴، ج۱۲، ص۴۳،  ج۲۴، ص۵۹ ؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۸۲۸؛ قمی، الفوائد الرضویه، ج۲، ص۷۲۶.</ref>
از شیخ محمدحسن تألیفاتی چند باقی مانده است که عبارتند از:<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۸؛ آقابزرگ، الذریعه، ج۵، ص۲۷۵، ج۱۱، ص۲۱۴، ج۱۲، ص۴۳،  ج۲۴، ص۵۹ ؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۸۲۸؛ قمی، الفوائد الرضویه، ج۲، ص۷۲۶.</ref>
# نجاة العباد‌
# رسالة فی الزکاة والخمس
# نجاة العباد فی یوم المعاد (رساله عملیه و فتواهای فقهی)
# هدایة الناسکین (رساله‌ای درباره حج)
# رساله‌ای در ارث
# [[جواهر الکلام|جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام]]


==جواهر الکلام==
* [[جواهر الکلام|جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام]]
{{اصلی|جواهر الکلام}}
{{اصلی|جواهر الکلام}}
[[پرونده:جواهر الکلام.jpg|بندانگشتی|۳۲۰px|مجموعه جواهر الکلام]]
[[پرونده:جواهر الکلام.jpg|بندانگشتی|۳۲۰px|مجموعه جواهر الکلام]]
جواهر الکلام مهمترین و تأثیرگذارترین اثر صاحب جواهر است. این کتاب منبعی جامع در فقه استنباطی بوده که نظیر آن تاکنون به تحریر در نیامده است. نقل اقوال فقهاء و استدلال دقیق از نکات عمده قابل توجه در جواهر است.<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۵، ص۲۷۵.</ref> این کتاب در بیان تمام فروعات فقهی همانند [[بحارالانوار]] [[علامه مجلسی]] است. شیخ محمد حسن در ۲۵ سالگی مشغول به تألیف شد و حدود سی سال از عمر خویش را صرف این اثر نمود و به سبب همین تألیف سترگ، ملقب به شیخ الفقهاء شد.<ref>رکـ: نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۳؛ صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۱۶؛ مدرس تبریزی، ریحانه الادب، ج۳، ص۳۷۵.</ref> این کتاب سرانجام در سال ۱۲۵۷ق به اتمام رسیده است.<ref>رکـ: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ قمی، الفوائد الرضویه، ج۲، ص۷۲۵.</ref>
جواهر الکلام مهمترین و تأثیرگذارترین اثر صاحب جواهر است. این کتاب منبعی جامع در فقه استنباطی بوده که نظیر آن تاکنون به تحریر در نیامده است. نقل اقوال فقهاء و استدلال دقیق از نکات عمده قابل توجه در جواهر است.<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۵، ص۲۷۵.</ref> این کتاب در بیان تمام فروعات فقهی همانند [[بحارالانوار]] [[علامه مجلسی]] است. شیخ محمد حسن در ۲۵ سالگی مشغول به تألیف شد و حدود سی سال از عمر خویش را صرف این اثر نمود و به سبب همین تألیف سترگ، ملقب به شیخ الفقهاء شد.<ref>رکـ: نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۳؛ صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۱۶؛ مدرس تبریزی، ریحانه الادب، ج۳، ص۳۷۵.</ref> این کتاب سرانجام در سال ۱۲۵۷ق به اتمام رسیده است.<ref>رکـ: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ قمی، الفوائد الرضویه، ج۲، ص۷۲۵.</ref>


=== قصد نگارش ===
* نجاة العباد‌
شیخ [[محمد حسن آل یاسین]] نقل کرده زمانی که صاحب جواهر امر فرمود که برای ترویج دین به [[کاظمین]] بروم، درخواست کردم که نامه‌ای برای یکی از تجار کاظمین بنویسد و توصیه کند که بعضی از مجلدات کتاب جواهر را که در اختیارش است به من امانت دهد.
* رسالة فی الزکاة والخمس
* نجاة العباد فی یوم المعاد (رساله عملیه و فتواهای فقهی)
* هدایة الناسکین (رساله‌ای درباره حج)
* رساله‌ای در ارث


صاحب جواهر تا این را شنید، پاسخ داد:
::''سبحان الله! جواهر در دست تجار است! به خدا قسم من این کتاب را برای خودم نوشتم نه اینکه مردم به آن رجوع کنند. چون نمی‌توانستم کتاب‌های زیاد را حمل کنم این کتاب را نوشتم که در سرگردانی‌ها مرا نجات دهد. اگر بخواهم کتابی در فقه تصنیف کنم، دوست دارم همانند کتاب [[ریاض المسائل]] میر سید علی باشد.''»<ref>رکـ: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶-۳۲۷؛ قمی، الفوائد الرضویه، ج۲، ص۷۲۵؛ نجفی، جواهر الکلام، ج۱، صص۱۶-۱۷.</ref>
[[پرونده:مقبره صاحب جواهر.jpg|بندانگشتی|200px|نمایی داخلی از مقبره صاحب جواهر]]
[[پرونده:مقبره صاحب جواهر.jpg|بندانگشتی|200px|نمایی داخلی از مقبره صاحب جواهر]]


کاربر ناشناس