محمدحسن نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدحسن بن باقر بن عبدالرحیم بن محمد بن عبدالرحیم شریف اصفهانی''' معروف به '''صاحب جواهر''' از [[:رده:فقهای شیعه|فقهای]] [[اصول فقه|اصولی]] [[شیعه]] قرن سیزدهم در [[نجف اشرف]]. مهمترین اثر او کتاب [[جواهر الکلام]] بوده و از این جهت در میان بزرگان شیعه به صاحب جواهر شهرت دارد. وی از شاگردان [[سید محمد جواد عاملی]] (صاحب مفتاح الکرامه) و [[شیخ جعفر کاشف الغطاء|شیخ جعفر نجفی]] بود و پس از [[شریف العلماء|شریف العلماء مازندرانی]]، کرسی تدریسی بسیار پر استقبالی داشت. وی در آخر عمرش، [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] را به زعامت و [[مرجع تقلید|مرجعیت]] [[شیعیان]] انتخاب نمود.

==نسب==

==تحصیلات==

::«‌استاد ما اراده کرده بودعزت و شرف شریعت را آشکار کند اما من اراده کردم زهد آن را ظاهر کنم.‌»<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۹، ص۱۴۹.</ref>

==خدمات اجتماعی==

# رساله‌ای در ارث

# [[جواهر الکلام|جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام]]

جواهر الکلام را باید مهمترین و تأثیرگذارترین اثر وی قلمداد کرد. این کتاب منبعی جامع در فقه استنباطی بوده که نظیر آن تاکنون به تحریر در نیامده است. نقل اقوال فقهاء و استدلال دقیق از نکات عمده قابل توجه در جواهر است.<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۵، ص۲۷۵.</ref> این کتاب در بیان تمام فروعات فقهی همانند [[بحارالانوار]] [[علامه مجلسی]] است. شیخ محمد حسن در ۲۵ سالگی مشغول به تألیف شد و حدود سی سال از عمر خویش را صرف این اثر نمود و به سبب همین تألیف سترگ، ملقب به شیخ الفقهاء شد.<ref>رکـ: نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۳؛ صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۱۶؛ مدرس تبریزی، ریحانه الادب، ج۳، ص۳۷۵.</ref> این کتاب سرانجام در سال ۱۲۵۷ق به اتمام رسیده است.<ref>رکـ: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ قمی، الفوائد الرضویه، ج۲، ص۷۲۵.</ref>

شیخ [[محمد حسن آل یاسین]] نقل کرده زمانی که صاحب جواهر امر فرمود که برای ترویج دین به [[کاظمین]] بروم، درخواست کردم که نامه‌ای برای یکی از تجار کاظمین بنویسد و توصیه کند که بعضی از مجلدات کتاب جواهر را که در اختیارش است را به من امانت دهد.

این مسأله نشان می‌دهد که صاحب جواهر زمانی که این کتاب را به رشته تحریر درآورده، هیچ چیزی خاطر او را مشغول نکرده بوده و هیچ انگیزۀ دنیایی از حب جاه و مقام و شهرت نداشته است که توانسته تألیف خود را کامل کند و بعد از آن، تا این اندازه رواج پیدا کند. سید حسن صدر نوشته که در آن زمان بیست نفر از علماء مشغول به شرح شرایع بودند، اما هیچ کدام نه تمام شد و نه منتشر!<ref>رکـ: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۷.</ref>

در رجب ۱۲۶۶ق و اوج بیماری صاحب جواهر، بزرگان علمای نجف، به دعوت شیخ محمدحسن در منزلش گرد هم آمدند. صاحب جواهر امر می‌کند تا پیغام دهند ملامرتضی هم بیاید. در این مجلس صاحب جواهر رو به ملامرتضی کرده و وصیت می‌کند:

::زمام امور دینی را که به من مربوط می‌شود، بعد از خود به شما می‌سپارم  و این امانتی الهی نزد شماست. پس از من شما مرجع تقلید شیعیان خواهید بود...<ref>آل محبوبه، ماضی النجف، ج۲، ص۱۳۴.</ref>

==ولايت فقيه==

::اگر ولايت عامه فقيه نباشد، بسيارى از كارهاى مربوط به شيعيان معطل مى ماند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۹۷.</ref>

صاحب جواهر کسانی را كه درباره ولايت فقيه ترديد دارند، مورد نكوهش ‍ قرار داده، مى نويسد:

::اين افراد طعم فقه را نچشيده و از فرمايش ائمه عليه السلام چيزى نفهميده‌اند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۹۷.</ref>

==پانویس==