پرش به محتوا

محمدحسن نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۳۷۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۵ اکتبر ۲۰۱۴
imported>Aghaie
imported>Aghaie
خط ۳۸: خط ۳۸:


==خدمات اجتماعی==
==خدمات اجتماعی==
صاحب جواهر در طول عمر مبارک خویش، دست نیازمندان و فقیران را می‌گرفت و با مردم ارتباط نزدیکی داشت. در این راستا، به کارهای خیر و عمومی همت می‌گماشت. حفر دو چاه در نجف و کوفه و وقف آن بر استفاده همگان از کارهای ماندگار ایشان به شمار می‌رود، علاوه بر آن، ساخت گلدسته‌های مسجد کوفه و بارگاه و صحن مسلم بن عقیل از یادگاری‌های وی محسوب می‌شود.<ref>رکـ: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۸؛ نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۱۱و ۲۱.</ref>
صاحب جواهر در طول عمر خویش، دست نیازمندان و فقیران را می‌گرفت و با مردم ارتباط نزدیکی داشت. در این راستا، به کارهای خیر و عمومی همت می‌گماشت. حفر دو چاه در نجف و کوفه و وقف آن بر استفاده همگان از کارهای ماندگار ایشان به شمار می‌رود، علاوه بر آن، ساخت گلدسته‌های مسجد کوفه و بارگاه و صحن مسلم بن عقیل از یادگاری‌های وی محسوب می‌شود.<ref>رکـ: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۸؛ نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۱۱و ۲۱.</ref>
 
==آثار==
از شیخ محمدحسن تألیفاتی چند باقی مانده است که عبارتند از:<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۸.</ref>
# رساله العملیه (به فارسی نوشته و از کتاب «‌نجاة العباد‌» گرفته شده است)<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۱۱، ص۲۱۴.</ref>
# رسالة فی الزکاة والخمس<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۱۲، ص۴۳.</ref>
# نجاة العباد فی یوم المعاد (رساله عملیه و فتواهای فقهی)<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۱۲، ص۴۳.</ref>
# هدایة الناسکین (رساله‌ای درباره حج)<ref>آقابزرگ، الذریعه،، ج۲۴، ص۵۹.</ref>
# رساله‌ای در ارث<ref>قمی، الفوائد الرضویه، ج۲، ص۷۲۶.</ref>
# جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۵، ص۲۷۵؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۸۲۸.</ref>
مهمترین اثر شیخ محمد حسن نجفی جواهر الکلام است. منبعی جامع در فقه استنباطی که نظیر آن تاکنون به تحریر در نیامده است، که نقل اقوال فقهاء و استدلال دقیق از نکات عمده قابل توجه در جواهر است.<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۵، ص۲۷۵.</ref> این کتاب در بیان تمام فروعات فقهی همانند [[بحارالانوار]] [[علامه مجلسی]] است. شیخ محمد حسن در ۲۵ سالگی مشغول به تألیف شد و حدود سی سال از عمر خویش را صرف این اثر نمود و به سبب همین تألیف سترگ، ملقب به شیخ الفقهاء شد.<ref>رکـ: نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۳؛ صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۱۶؛ مدرس، میرزا محمد علی، ریحانه الادب، بی‌جا، خیام، ۱۳۶۹، چاپ دوم، ج۳، ص۳۷۵.</ref> این کتاب سرانجام در سال ۱۲۵۷ق به اتمام رسیده است.<ref>رکـ: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ قمی، الفوائد الرضویه، ج۲، ص۷۲۵.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس|اندازه=ریز|3}}
{{پانویس|اندازه=ریز|3}}
کاربر ناشناس