رباب دختر امرؤ القیس: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس شواهدی که نقل شده است، رباب در [[کربلا]] حضور داشت و همراه اسیران به شام رفت. گفته شده که او شهادت [[علی اصغر]] (ع) در آغوش پدر را نظاره‌گر بود.<ref>اعیان الشیعة، ج6، ص449.</ref> [[ابن کثیر دمشقی]] می‌گوید: او در کربلا همراه حسین(ع) بود و هنگامی که حسین کشته شد، بسیار بی‌تابی می‌کرد.<ref>البدایة و النهایة، ج8، ص229.</ref> او پس از شهادت امام حسین(ع) چنین سروده است:

{{ب|نواده پیامبر! خدا تو را از سوی ما جزای نیکو دهد|[تو] از زیان وزن اعمال [در قیامت]، دور گشته‌ای.}}

{{ب|تو برای من کوهی سخت بودی که به آن پناه می‌بردم|و تو با رحمت و دینداری، با ما مصاحبت می‌کردی.}}

{{ب|به خدا سوگند، پس از تو با هیچ‌کس دیگری ازدواج نخواهم کرد|تا آن که میان شن و گِل، مدفون و ناپیدا شوم.}}{{پایان شعر}}<ref>دانشنامه امام حسین(ع)، ج1، ص292-293.</ref>

{{ب|وا حسینا! [هیچ گاه] حسین را از یاد نخواهم برد|که نیزه‌های دشمنان، بدن او را چاک چاک کرده است.}}

{{ب|در [[کربلا]] به نیرنگ، او را بر زمین زدند|خداوند، کران تا کران کربلا را سیراب نکند!}}{{پایان شعر}}<ref>دانشنامه امام حسین(ع)، ج1، ص292-293؛تذکرة الخواص، ص234.</ref>