سید عبدالله شبر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید عبدالله بن سید محمدرضا شُبّر حسینی نجفی کاظمی''' عالم [[شیعه]] در قرن سیزدهم [[هجری قمری]]، [[حدیث|محدث]] موثق [[امامیه]]، عالم [[اخلاق]] و نویسنده [[تفسیر شبر]] است. او در [[نجف]] متولد گردید. وی پس از تحصیلات مقدماتی راهی [[کاظمین]] شد و تا آخر عمر در آنجا به تدریس و تألیف مشغول بود. شبر تألیفات بسیاری از خود به جای گذاشت و به همین جهت به ''مجلسی ثانی'' شهرت یافته است. سید عبدالله شبر در سال ۱۲۴۲ق در کاظمین درگذشت . آرامگاه او در یکی از حجرات [[حرم کاظمین]] در کنار مزار پدرش قرار دارد.

سید عبدالله شبر در سال ۱۱۸۸ ه.ق در [[نجف اشرف]] متولد شد. پس از تولد او پدرش [[سید محمد رضا شبر|سید محمدرضا]] به [[کاظمین]] نقل مکان کرد و تا هنگام وفات در آنجا مشغول تدریس و تالیف بود. خاندان شبر از خانواده‌های سرشناس و مشهور در [[عراق]] بودند.<ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۸، ص۸۲.</ref>

او بسیار عابد، زاهد و باتقوا بود. [[اخلاق]] و اوصاف حمیده و پسندیده‌ای داشت. در انجام عبادات دینی مانند زیارت [[ائمه]]، [[نمازهای نافله|نوافل]]، زیارت برادران دینی و برآوردن حوائج مسلمین بسیار تلاش می‌کرد. پدرش به او سفارش کرد: اگر از اموالی که به تو می‌دهم برای تعلیم و تعلم استفاده نکنی، هر چند یک روز باشد، بر تو [[حلال]] نمی‌کنم. او روزی قلم‌دان خویش را برای تهیه غذا فروخت و دوستانش علت کار را جویا شدند. سید پاسخ داد: امروز کسالتی داشتم که در پی آن از مطالعه مستمر ناتوان بودم، لذا دلیلی نیافتم تا در آن روز به خود اجازه دهم که از اموال پدرم چیزی بخورم.<ref>[http://www.ensani.ir/storage/Files/20110118183355-699.pdf منیره زریو، علامه شبر و روش تفسیری او.]</ref> <ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۸، ص۸۲.</ref>

سید عبدالله نزد پدرش مدت زیادی تحصیل کرد و در همان زمان خدمت [[سید محسن اعرجی]] صاحب کتاب [[المحصول فی الاصول]] تلمذ نمود. [[جعفر کاشف الغطاء|شیخ جعفر نجفی]] صاحب [[کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء|کاشف الغطاء]]، [[شیخ احمد احسایی|شیخ احمد بن زین الدین احسایی]] پیشوای [[شیخیه]] و شیخ [[اسدالله شوشتری]] صاحب [[مقابس الانوار|مقابس]] به او اجازه [[اجتهاد]] داده بودند.<ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۸، ص۸۲.</ref><ref>شبر، ترجمه الاخلاق شبر، ص۲۲.</ref>

* [[ملا محمود خویی]].<ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۸، ص۸۲ و ۸۳.</ref>

سده يازدهم تا سيزدهم هجری را می‌توان دوران رونق سه جريان [[اخباری گری|اخباری]]، اصولی و فلسفی ناميد. از مهم‌ترين دانشمندانی که در دوره نزاع ميان اصولی و اخباری سهم فراوانی داشت، سيد عبد الله شبر دانشمند پرکار اماميه بود که به نگارش کتاب‌هايی در نقد دیدگاهها و مبانی اخباری‌گری اقدام نمود که از مهم‌ترين آنها می‌توان به کتاب «''منية المحصلين فی حقية طريقة المجتهدين''» اشاره نمود.<ref>[http://www.hadith.net/n292-e5995-p170.html حدیث نت.]</ref>

سید عبدالله شبرآثار علمی و تألیفات بسیاری در این علوم داشت. به طوری که در سرعت و کیفیت تألیف به ''مجلسی دوم'' مشهور شد<ref>قمی، الکنی و الالقاب، ج ۲، ص۳۵۲.</ref> و بیش از هفتاد عنوان اثر، از خود به جا گذاشت. وی به قدری تندنویس بوده که در پایان برخی نوشته‌هایش نگاشته است: ''اوایل شب نوشتن این رساله را آغاز نمودم و نزدیک نیمه شب به پایان رسید''.<ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۸، ص۸۳.</ref>

{{ستون-شروع|2}}

[[سید محسن امین]] می‌گوید: ''خاندان شبر از خانواده‌های دانشمند و معروف [[عراق]] هستند و سید عبدالله شبر، محدث و نویسنده‌ای پر تالیف است''.<ref>[http://www.ensani.ir/storage/Files/20101113160707-24.pdf میرزا علیزاده، آشنایی با تفسیر شبر.]</ref>

سید در سن ۵۴ سالگی، شب پنج‌شنبه [[رجب]] سال ۱۲۴۲ ه.ق در [[کاظمین]] وفات یافت و سید حسن فرزند سید عبدالله بر جنازه‌ پدر نماز گزارد. پیکرش را در [[حرم کاظمین]] کنار مزار پدرش دفن کردند.<ref>امین عاملی، اعیان الشیعه، ج ۲، ص۸۲.</ref> سید محمد معصوم می‌نویسد: هنگامی که خبر رحلت سید به گوش اهالی کاظمین و [[بغداد]] رسید، همچون موج، گریان و نالان به سوی خانه ایشان سرازیر شدند... تمام شهرهای عراق و [[ایران]] در عزا و ماتم فرو رفت و [[صاحب جواهر]] در [[نجف]] برای او مجلس ترحیم گرفت.<ref>[http://www.ensani.ir/storage/Files/20101113160707-24.pdf میرزا علیزاده، آشنایی با تفسیر شبر.]</ref>

{{پانویس2}}

* [http://ansari.kateban.com/post/1878 جایگاه فقهی/ اصولی سید عبد الله شبّر و سهم او در نزاع اصولی/اخباری]