کاربر ناشناس
اولوا العزم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←بعضی از رسولان الهی
imported>Ahmadian جز (←صاحبان عهد) |
imported>Ahmadian |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
بیشتر مفسران برآنند كه واژۀ «مِن» در آیۀ بالا برای تبعیض است و بدین ترتیب تنها گروه ویژه‌ای از رسولان اولوالعزم به شمار مى‌آیند. <ref> تنویر...، 426؛ شیخ طوسى، 9/287؛ زمخشری، 4/313؛ فخرالدین، 27/35</ref> | بیشتر مفسران برآنند كه واژۀ «مِن» در آیۀ بالا برای تبعیض است و بدین ترتیب تنها گروه ویژه‌ای از رسولان اولوالعزم به شمار مى‌آیند. <ref> تنویر...، 426؛ شیخ طوسى، 9/287؛ زمخشری، 4/313؛ فخرالدین، 27/35</ref> | ||
برخى اولوالعزم را هجده رسولى دانسته‌اند كه نامشان در آیات 82 تا 90 سوره انعام آمده است، خداوند بعد از نام این انبیا فرموده است: «فَبِهُداهُمُ اقتَدِه»: پس به هدایت آنان اقتدا كن. و برخى بر اساس بعضى روایات، انبیاى اولوالعزم را 9 نفر دانسته و برخى دیگر آنها را 6 یا 7 نفر معرفی کرده‌اند. <ref> (المیزان، ج18، ص 333 ; روح المعانى، ج26، ص 34و 35) </ref> | برخى اولوالعزم را هجده رسولى دانسته‌اند كه نامشان در آیات 82 تا 90 [[سوره انعام]] آمده است، خداوند بعد از نام این انبیا فرموده است: «فَبِهُداهُمُ اقتَدِه»: پس به هدایت آنان اقتدا كن. و برخى بر اساس بعضى روایات، انبیاى اولوالعزم را 9 نفر دانسته و برخى دیگر آنها را 6 یا 7 نفر معرفی کرده‌اند. <ref> (المیزان، ج18، ص 333 ; روح المعانى، ج26، ص 34و 35) </ref> | ||
[[علامه طباطبایی]] و بعضى دیگر از مفسران اولوالعزم را پنج پیامبر صاحب شریعت، یعنى [[نوح]]، [[ابراهیم]]، [[موسى]]، [[عیسى]] و[[ محمد]] دانسته‌اند<ref> (المیزان، ج2، ص 213 ; البرهان، ج3، ص 776 ; تفسیر مراغى، ج21، ص 132 و ج26، ص 29) </ref> و معتقدند روایات دال بر این مطلب در حد [[مستفیض]] است <ref> (المیزان، ج2، ص 145 و 146 و ج18 ص 220) </ref>. اما در مقابل، بعضى دیگر معتقدند به دلیل آن كه این روایات به حد [[تواتر]] نمى‌رسد یقین آور نیست و از آیات قرآن دلالتى قطعى بر انحصار پیامبران صاحب شریعت در پنج نفر در دست نیست. <ref> (روح المعانى، ج18، ص 333) </ref> <ref> (راه و راهنماشناسى، ج5، ص 329)</ref> | [[علامه طباطبایی]] و بعضى دیگر از مفسران اولوالعزم را پنج پیامبر صاحب شریعت، یعنى [[نوح]]، [[ابراهیم]]، [[موسى]]، [[عیسى]] و[[ محمد]] دانسته‌اند<ref> (المیزان، ج2، ص 213 ; البرهان، ج3، ص 776 ; تفسیر مراغى، ج21، ص 132 و ج26، ص 29) </ref> و معتقدند روایات دال بر این مطلب در حد [[مستفیض]] است <ref> (المیزان، ج2، ص 145 و 146 و ج18 ص 220) </ref>. اما در مقابل، بعضى دیگر معتقدند به دلیل آن كه این روایات به حد [[تواتر]] نمى‌رسد یقین آور نیست و از آیات قرآن دلالتى قطعى بر انحصار پیامبران صاحب شریعت در پنج نفر در دست نیست. <ref> (روح المعانى، ج18، ص 333) </ref> <ref> (راه و راهنماشناسى، ج5، ص 329)</ref> | ||