کاربر ناشناس
ابن‌ابجر کنانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hanife بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Hanife بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
=== نسب === | === نسب === | ||
در كتب رجال شيعه از خاندان ابجر به عنوان خاندانى در كوفه كه افراد آن به طور موروثى اهل طبابت بوده‌اند، و از عبدالملك و برادرش [[ابوعمر عبدالله]]، به عنوان محّدثين ثقه نيز ياد شده است<ref>نجاشى، احمد، رجال، ص 217</ref>. | در كتب رجال شيعه از خاندان ابجر به عنوان خاندانى در كوفه كه افراد آن به طور موروثى اهل طبابت بوده‌اند، و از عبدالملك و برادرش [[ابوعمر عبدالله]]، به عنوان محّدثين ثقه نيز ياد شده است<ref>نجاشى، احمد، رجال، ص 217</ref>. | ||
=== مذهب === | |||
[[نجاشى]] بر تشيّع عبدالله تصريح دارد و به نظر مى‌رسد كه در تشيع عبدالملك نيز جای ترديد نباشد. به گفته نجاشى، عبدالملك در 240ق/854م حيات داشته است. در منابع شيعى از مشايخ عبدالملك و كسانى كه از او روايت كرده‌اند، ذكری به ميان نيامده است. بدين‌ترتيب ملاحظه مى‌شود كه ميان سخن رجال شناسان عامه و خاصه درباره سنوات زندگى عبدالملك اختلاف بسيار است. | |||
=== تخصص وی === | === تخصص وی === | ||
ابن قتيبه<ref>ابن قتيبة، عبدالله، المعارف، ص 66</ref> و عجلى<ref>عجلى، احمد، تاريخ الثقات، ص 307- 308</ref> از طبابت او و خاندان ابجر ياد كرده‌اند. عجلى به ويژه دانش او را در پزشكى ستوده و يادآور شده است كه ابن ابجر برای درمان، مزد نمى‌گرفت. | ابن قتيبه<ref>ابن قتيبة، عبدالله، المعارف، ص 66</ref> و عجلى<ref>عجلى، احمد، تاريخ الثقات، ص 307- 308</ref> از طبابت او و خاندان ابجر ياد كرده‌اند. عجلى به ويژه دانش او را در پزشكى ستوده و يادآور شده است كه ابن ابجر برای درمان، مزد نمى‌گرفت. | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۷: | ||
=== شاگردان === | === شاگردان === | ||
از فرزندش عبدالرحمان، [[سفيان ثوری]]، [[زهير بن معاويه]]، [[عبيدالله اشجعى]]، [[سفيان بن عُيينه]] و [[اَعمش]] به عنوان كسانى كه از او روايت كرده‌اند، ياد شده است. | از فرزندش عبدالرحمان، [[سفيان ثوری]]، [[زهير بن معاويه]]، [[عبيدالله اشجعى]]، [[سفيان بن عُيينه]] و [[اَعمش]] به عنوان كسانى كه از او روايت كرده‌اند، ياد شده است. | ||
=== آثار === | === آثار === | ||
عبدالله كتابى به نام الدّيات دارد كه آن را از پدران خويش روايت كرده و بر [[امام رضا(ع)|امام على بن موسى‌الرضا(ع)]] عرضه داشته است<ref>نجاشى، احمد، رجال، ص 217</ref>. اين نخستين رساله فقهى شيعه در باب ديات است و فقهايى مانند كلينى<ref>كلينى، محمد، الفروع من الكافى، جلد 7، ص 330-342</ref>، ابن‌بابويه<ref>ابن بابويه، محمد، من لايحضره الفقيه، جلد 4، ص 54 - 66</ref> و طوسى<ref>طوسى، محمد، تهذيب الاحكام، جلد 10، ص 245</ref> مطالبى از آن را نقل كرده‌اند. | عبدالله كتابى به نام الدّيات دارد كه آن را از پدران خويش روايت كرده و بر [[امام رضا(ع)|امام على بن موسى‌الرضا(ع)]] عرضه داشته است<ref>نجاشى، احمد، رجال، ص 217</ref>. اين نخستين رساله فقهى شيعه در باب ديات است و فقهايى مانند كلينى<ref>كلينى، محمد، الفروع من الكافى، جلد 7، ص 330-342</ref>، ابن‌بابويه<ref>ابن بابويه، محمد، من لايحضره الفقيه، جلد 4، ص 54 - 66</ref> و طوسى<ref>طوسى، محمد، تهذيب الاحكام، جلد 10، ص 245</ref> مطالبى از آن را نقل كرده‌اند. | ||
=== تدریس === | |||
=== تدریس | |||
از سوی ديگر [[ابن ابى اصيبعه]]<ref>ابن ابى اصيبعه، احمد، عيون الانباء، جلد 1، ص 116</ref>، عبدالملك را از اساتيد [[مدرسه اسكندريه]] در عصر بيزانس به شمار آورده كه مدتى پس از فتح [[مصر]] به دست مسلمانان، در دوران امارت [[عمر بن عبدالعزيز]] بر اسكندريه و به تشويق او مسلمان شده و در شمار نزديكان وی درآمده بود. | از سوی ديگر [[ابن ابى اصيبعه]]<ref>ابن ابى اصيبعه، احمد، عيون الانباء، جلد 1، ص 116</ref>، عبدالملك را از اساتيد [[مدرسه اسكندريه]] در عصر بيزانس به شمار آورده كه مدتى پس از فتح [[مصر]] به دست مسلمانان، در دوران امارت [[عمر بن عبدالعزيز]] بر اسكندريه و به تشويق او مسلمان شده و در شمار نزديكان وی درآمده بود. | ||