فرات: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فُرات''' (به معنی آب گوارا<ref>لغتنامه دهخدا</ref>)، رودخانه‌ای که از [[ترکیه]] سرچشمه می‌گیرد و پس از گذشتن از [[سوریه]] و [[عراق]]، به [[خلیج فارس]] می‌ریزد. [[واقعه عاشورا]] در حاشیه یکی از نهرهای منشعب شده از رودخانه فرات رخ داده است. در [[حدیث|روایات]]، فضیلت‌هایی برای این رودخانه بیان شده است.

طول رودخانه فرات تقریبا ۲۹۰۰ کیلومتر است و از مناطق شرقی [[ترکیه]] سرچشمه می‌گیرد، سپس از [[سوریه]] و [[عراق]] گذر می‌کند. فرات و [[دجله]] تقریباً به موازات همدیگر هستند. این دو رود، در نزدیکی [[خلیج فارس]] به هم می‌پیوندند و از آن پس شط العرب خوانده می‌شوند و پس از اضافه شدن کارون به آن، اروندرود نام گرفته که مرز بین [[ایران]] و عراق را تشکیل می‌دهد. این رود از شهرهای دير الزور، رقه، الميادين، حديثه، هيت، رمادی، فلوجه، [[كوفه]] و ناصريه می‌گذرد.{{مدرک}}  

فرات و دجله موجب شده‌اند در این منطقه، سرزمینی حاصل‌خیز شکل بگیرد که به [[بین النهرین]] مشهور است. این سرزمین از قدیمی‌ترین مراکز تمدن بشری بوده و در طول تاریخ، تمدن‌های متعددی در آن رشد و تکوین یافته است؛ برای مثال، بابِل، پایتخت قدیم کشور بابل، در ساحل فرات بنا شده بود.<ref>محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص ۳۴۱.</ref>

فرات، بنابر برخی [[حدیث|روایات]]، نهر مقدس و بافضیلتی است که دو ناودان از [[بهشت]] بر آن می‌ریزدو نهری پربرکت است و کودکی که کامش را با آب فرات بردارند، دوستدار [[اهل بیت(ع)]] می‌شود.<ref>مجلسی، تحفة الزائر، ۱۳۸۶ش، ص۱۸۶.</ref> در [[حدیث]] است که فرات، [[مهریه]][[ حضرت زهرا(س)]] است.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب، ج ۳، ص ۳۵۱ به نقل از محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۴۴۰.</ref> در روایتی دیگر، فرات، نهر مؤمن و نهر بهشتی خوانده شده است.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۳۸۸ق، ج‌ ۶، ص ۳۹۲.</ref>

[[واقعه عاشورا]] در حاشیه یکی از نهرهای منشعب شده از رودخانه فرات رخ داده است. [[امام حسین(ع)]] و یارانش در [[کربلا]]، در [[محرم]] [[سال ۶۱ هجری قمری]] توسط نیروهای [[عبیدالله بن زیاد]] در محاصره قرار گرفتند. آنان آب را به روی اردوگاه امام حسین(ع) و اطفال و خیمه‌ها بستند.<ref>دینوری، اخبارالطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۵۵؛ بلاذری، انساب‌الاشراف، ۱۹۷۷م، ج۳، ص۱۸۰؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۹۱۶۷م، ج۵، ص۴۱۲؛ مفید، الارشاد، ۱۳۹۹ق، ج۲، ص۸۶.</ref> سپاه دشمن می‌خواست با قرار دادن سپاه امام حسین(ع) در مضیقه بی‌آبی، او را به تسلیم وادارد؛ اما امام حسین (ع) تسلیم نشد.{{مدرک}}  

*مجلسی، محمدباقر، تحفة الزائر، قم، پیام امام هادی (ع)، ۱۳۸۶ش.