پرش به محتوا

اصول فقه: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۴۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۱۶
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Salvand
imported>Salvand
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{لحن}}
{{لحن}}
<div style="text-align:justify">
<div style="text-align:justify">
'''اُصولِ فِقْه'''، نام دانشی است که  شیوه [[اجتهاد|استنباط]] [[احکام شرعی]] را بررسی می‌کند؛ در این دانش روش صحیح دستیابی به احکام شرعی با استفاده از [[دلیل نقلی|ادله نقلی]] و [[دلیل عقلی|عقلی]] مورد بررسی قرار می‌گیرد.
'''اُصولِ فِقْه'''، نام دانشی است که  شیوه [[اجتهاد|استنباط]] [[احکام شرعی]] را بررسی می‌کند؛ در این دانش روش صحیح دستیابی به احکام شرعی با استفاده از [[دلیل نقلی|ادله نقلی]] و [[دلیل عقلی|عقلی]] بررسی می‌شود.
هرچند که برخی مسایل دانش اصول فقه در زمان [[امام باقر]](ع) و [[امام صادق]](ع) مطرح شده بود و برخی از شاگردان مانند [[هشام بن حکم]]، رساله‌هایی در این دانش نوشته بودند، اما علم اصول فقه به عنوان یکی از شاخه‌های [[علوم اسلامی]] در میان [[فقیه|فقهای]] [[شیعه]] به اوائل قرن چهارم هجری و پایان [[غیبت صغری]] بر می‌گردد. فقهای [[اهل سنت]] به دلیل عدم مراجعه به [[ائمه اهل بیت|ائمه اهلبیت(ع)]] و احادیث آنان، زودتر از فقهای شیعه به ضرورت پیدایش این علم  پی بردند و از اواخر قرن دوم هجری به تألیف کتاب های اصولی روآوردند.
 
[[امامان شیعه|امامان شیعه(ع)]] به خصوص [[امام باقر(ع)]] و [[امام صادق(ع)]] در پیدایش اصول فقه نقش اساسی داشتند و شیوه صحیح استنباط احکام الهی از [[قرآن]] و [[سنت]] را به شاگردان خود آموزش می‌دادند. در میان اهل سنت اولین کسی که در علم اصول کتاب نوشت شافعی بود که اثرش را «الرساله» نامید. در میان شیعه نیز [[شیخ مفید]] اولین کسی بود که در این علم، تألیف کرد. به دنبال او [[سید مرتضی علم الهدی]] به طور جامع در علم اصول دست به تألیف زد که معروف ترین کتابش [[الذریعه الی اصول الشریعه|الذریعه]] است.
هرچند برخی مسائل دانش اصول فقه در زمان [[امام باقر]](ع) و [[امام صادق]](ع) مطرح شده بود و برخی از شاگردان مانند [[هشام بن حکم]]، رساله‌هایی در این دانش نوشته بودند، مطرح‌شدن علم اصول فقه به عنوان یکی از شاخه‌های [[علوم اسلامی]] در میان [[فقیه|فقهای]] [[شیعه]] به اوائل قرن چهارم هجری و پایان [[غیبت صغری]] برمی‌گردد. فقهای [[اهل سنت]] به دلیل عدم مراجعه به [[ائمه اهل بیت|ائمه اهلب‌یت(ع)]] و احادیث آنان، زودتر از فقهای شیعه به ضرورت پیدایش این علم  پی بردند و از اواخر قرن دوم هجری به تألیف کتاب‌های اصولی روآوردند.
 
[[امامان شیعه|امامان شیعه(ع)]] به‌خصوص [[امام باقر(ع)]] و [[امام صادق(ع)]] در پیدایش اصول فقه نقش اساسی داشتند و شیوه صحیح استنباط احکام الهی از [[قرآن]] و [[سنت]] را به شاگردان خود آموزش می‌دادند. در میان اهل سنت اولین کسی که در علم اصول کتاب نوشت شافعی بود که اثرش را «الرساله» نامید. در میان شیعه نیز [[شیخ مفید]] اولین کسی بود که در این علم، تألیف کرد. به دنبال او [[سید مرتضی علم الهدی]] به طور جامع در علم اصول دست به تألیف زد که معروف ترین کتابش [[الذریعه الی اصول الشریعه|الذریعه]] است.
 
از شخصیت‌های معروف این علم، [[شیخ انصاری]]، [[میرزای شیرازی]]، [[آخوند خراسانی]]، [[آقا ضیاء عراقی]] و [[محمد باقر صدر|شهید محمد باقر صدر]] و از کتاب‌های شناخته‌شده در این علم، کتاب [[العده]]، [[قوانین الاصول]]، [[معالم الدین و ملاذ المجتهدین|معالم الدین]]، [[فرائد الاصول]]، [[کفایه الاصول]] و [[دروس فی علم الاصول]] است.


==تعریف علم اصول==
==تعریف علم اصول==
کاربر ناشناس