پرش به محتوا

اخلاق ناصری (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۵۰: خط ۵۰:


[[خواجه‌ نصیرالدین‌]] در مقدمه جدید توضیح‌ داده‌ که‌ دیباچه قدیم‌ اخلاق‌ ناصری‌ را به‌ رغم‌ خواست‌ خود «جهت‌ استخلاص‌ نفس‌ و عِرض‌ از وضع‌ دیباچه ‌بر صیغتی‌ موافق‌ عادت‌ آن‌ جماعت‌ اسماعیلیان‌ در ثنا و اطرای‌ سادات‌ و کُبَرای‌ ایشان‌...» نوشته‌ بود، اما با رهایی‌ از وضع‌ ناپسند [[قهستان‌]] «دیباچه کتاب‌ را که‌ بر سیاقتی‌ غیرمرضی‌ بود، بدل‌ گرداند».<ref>اخلاق ناصری، ص‌۳۴-۵۳.</ref>
[[خواجه‌ نصیرالدین‌]] در مقدمه جدید توضیح‌ داده‌ که‌ دیباچه قدیم‌ اخلاق‌ ناصری‌ را به‌ رغم‌ خواست‌ خود «جهت‌ استخلاص‌ نفس‌ و عِرض‌ از وضع‌ دیباچه ‌بر صیغتی‌ موافق‌ عادت‌ آن‌ جماعت‌ اسماعیلیان‌ در ثنا و اطرای‌ سادات‌ و کُبَرای‌ ایشان‌...» نوشته‌ بود، اما با رهایی‌ از وضع‌ ناپسند [[قهستان‌]] «دیباچه کتاب‌ را که‌ بر سیاقتی‌ غیرمرضی‌ بود، بدل‌ گرداند».<ref>اخلاق ناصری، ص‌۳۴-۵۳.</ref>
==اهمیت==
خواجه ‌نصیر با نوشتن‌ اخلاق‌ ناصری،‌ سنتی‌ را بنیاد نهاد که‌ نه‌ در دوره یونانی‌ و نه‌ در [[دوره اسلامی‌]] پیش‌ از او سابقه‌ نداشت‌. فیلسوفان‌ دوره اسلامی‌، پیش‌ از او در کلیات‌ [[حکمت‌ نظری‌]] آثاری‌ مهم‌ مانند [[دانشنامه علایی‌]] به‌ فارسی‌ و [[الشفا|شفا]] به‌ عربی‌ نوشته‌ بودند، اما اخلاق‌ ناصری‌ نخستین‌ اثر در حکمت‌ عملی‌ به‌ شمار می‌رود و به‌ همین‌ سبب‌ نیز فیلسوفان‌ متأخر بر خواجه‌، آن‌ را همچون‌ الگویی‌ در تدوین‌ کلیات‌ حکمت‌ عملی‌ به‌ کار گرفتند.{{مدرک}}


==سبک==
==سبک==
۳۸۸

ویرایش