آیت‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

عنوان آیت الله به معنای نشانه خدا و آیت الله العظمی به‌معنای نشانه بزرگ خدا، در فرهنگ امروز شیعیان به ویژه ایران برای فقیهان مشهور به خصوص کسانی که به [[مرجع تقلید|مرجعیت]] رسیده‌اند به کار می‌رود.<ref>انوری، فرهنگ سخن، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۹۵. متینی، بحثی درباره سابقه تاریخی القاب، ص۵۶۱.</ref> پیامبرخدا(ص)، امام علی(ع) را با عبارت «أَنْتَ کَلِمَةُ اللهِ الْعُلْیا وَآیته الْکُبْری» مورد خطاب قرار داد ه است.<ref>حافظ رجب برسی، مشارق أنوار الیقین، ج۱، ص۸۱.</ref> امیرالمؤمنین(ع) نیز خودش را به عنوان حجت عظمی و آیت کبری معرفی کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰۷، ص۳۳۵.</ref> و نیز در فرازی از دعای [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] پس از نماز در روز [[عید غدیر|عیدغدیر]] «اللهم بلی شهدنا بمنک ولطفک بانک انت الله لا اله إلا أنت ربنا و محمد عبدک ورسولک نبینا وعلی امیر المؤمنین والحجة العظمی وآیتک الکبری»<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۳، ص۱۴۶.</ref> {{یادداشت|أنا الحجة العظمی والآیة الکبری}} در فرازی از زیارت [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد(ع)]] ایشان افزون بر الحجة الکبری به عنوان «آیة العظمی»{{یادداشت| السلام علیک أیها الآیة العظمی، السلام علیک أیها الحجة الکبری }} نیز مورد خطاب قرار گرفته است وهر چند کلمه الله در این تعبیر نیست ولی روشن است که منظور آیت عظمای خداوند است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰۲، ص۲۱.</ref>{{یادداشت| عُظمی صفت تفضیلی (افعل تفضیل) است پس آیت الله العظمی یعنی بزرگتر نشانه خدا.}}