پرش به محتوا

آیت‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۰۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۴ مهٔ ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{الگو:کتاب‌شناسی ناقص}}
{{الگو:کتاب‌شناسی ناقص}}
'''آیَتُ اللّه'''، یا '''آیة الله''' (به معنای نشانه خداوند)، عنوانی برای نشان دادن جایگاه علمی [[فقیه|فقیهان]] طراز اول و دوم [[شیعه]]. استفاده از آیت‌الله به عنوان لقبی برای فقهای درجه اول، از اوایل [[قرن چهاردهم]] رواج یافت. پس از تشکیل [[حوزه علمیه قم]] به وسیله [[عبدالکریم حائری|شیخ عبدالکریم حائری‌]] و مرکزیت یافتن آن‌، شماری از فقهای بزرگ که در آن گرد آمدند، آیت الله لقب یافتند. در گذشته این لقب برای برای بزرگداشت [[علامه حلی]] به کار می‌رفت.
'''آیَتُ اللّه'''، یا '''آیة الله''' (به معنای نشانه خداوند)، عنوانی برای نشان دادن جایگاه علمی [[فقیه|فقیهان]] طراز اول و دوم [[شیعه]]. استفاده از آیت‌الله به عنوان لقبی برای فقهای درجه اول، از اوایل [[قرن چهاردهم]] رواج یافت. . پیش از آن لقب لقب آیت الله برای [[علامه حلی]] به کار رفته بود. پس از تشکیل [[حوزه علمیه قم]] به وسیله [[عبدالکریم حائری|شیخ عبدالکریم حائری‌]] و مرکزیت یافتن آن‌، شماری از فقهای بزرگ که در آن گرد آمدند، آیت الله لقب یافتند


==تاریخچه==
==تاریخچه==
نخستین عالمی که عنوان آیت الله یافت‌، در [[قرن هشتم]]، حسن بن یوسف بن علی بن مطهر معروف به [[علامه حلی]] بود. بر اساس اجازاتی که [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] در [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] جمع‌آوری کرده است [[شرف الدین شولستانی]]<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۷، ص۳۶</ref>، [[شیخ بهایی]]<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۶، ص۱۴۶</ref> و [[محمدتقی مجلسی|مجلسی‌ اول]]<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۷، ص۷۹</ref>، در [[اجازه روایت|اجازه نامه‌]]هایی که برای شاگردان خود نوشته‌اند، از [[علامه حلی]] به عنوان «''آیت الله فی العالمین''» یاد کرده‌اند. و نیز شهید ثانی این عنوان را برای [[شهید اول]] به کار برده است‌. <ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۵، ص۱۳۵</ref> [[ابوالقاسم جرفادقانی]] نیز تعبیر آیة الله فی العالمین را برای [[شیخ صدوق]] به کار برده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰۷، ص۱۰۰</ref>
در گذشته القابی مانند [[ثقة الاسلام|ثِقَةُ الاسلام]]، [[حجت الاسلام|حُجَّةُ الاسلام]] و نیز آیت‌الله برای بزرگداشت چند فرد خاص به کار می‌رفت و تا قرن‌ها نیز مختص به این بزرگان باقی ماند. در [[قرن چهارم]] قمری عنوان ثقة الاسلام برای [[کلینی|محمدبن یعقوب کلینی‌]]، در [[قرن پنجم]] عنوان حجة الاسلام برای [[غزالی|امام محمد غزالی‌]]، در [[قرن هفتم]] عنوان محقق برای [[محقق حلی|جعفر بن حسن حلی]] به کار رفت.  
در گذشته القابی مانند [[ثقة الاسلام|ثِقَةُ الاسلام]]، [[حجت الاسلام|حُجَّةُ الاسلام]] و نیز آیت‌الله برای بزرگداشت چند فرد خاص به کار می‌رفت و تا قرن‌ها نیز مختص به این بزرگان باقی ماند. در [[قرن چهارم]] قمری عنوان ثقة الاسلام برای [[کلینی|محمدبن یعقوب کلینی‌]]، در [[قرن پنجم]] عنوان حجة الاسلام برای [[غزالی|امام محمد غزالی‌]]، در [[قرن هفتم]] عنوان محقق برای [[محقق حلی|جعفر بن حسن حلی]] به کار رفت.  
نخستین عالمی که عنوان آیت الله یافت‌، در [[قرن هشتم]]، حسن بن یوسف بن علی بن مطهر معروف به [[علامه حلی]] بود. [[شرف الدین شولستانی]]، [[شیخ بهایی]] و [[محمد باقر مجلسی|ملا محمدباقر مجلسی‌]]، در [[اجازه اجتهاد|اجازه نامه‌]]هایی که برای شاگردان خود نوشته‌اند، از [[علامه حلی]] به عنوان «''آیت الله فی العالمین''» یاد کرده‌اند.<ref>مجلسی‌، ج۱، ص۲۰۴-۱۰۷/۸۱</ref> [[محمد باقر مجلسی|ملا محمدباقر مجلسی‌]] در ذکر مشایخ روایت خویش‌، همین عنوان را برای [[شهید اول]] نیز به کار برده است‌.


==در قرن چهاردهم==
==در قرن چهاردهم==
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۶۹

ویرایش