آیه ۱۶ سوره فجر: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۱۶ سوره فجر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۶

۲۱ بایت حذف‌شده ، ‏۰۸:۲۶

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

A.rezai

confirmed

۷۱۳

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] مفسر شیعه معتقد است براساس آیه [[آیه ۱۵ سوره فجر|۱۵]] و ۱۶ سوره فجر نعمت‌دادن یا قطع نعمت توسط خداوند، همه امتحان الهی است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۲۸۲.</ref> آیه ۱۶ فجر اندک‌شدن نعمت را نوعی از آزمایش الهی دانسته است.<ref>شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، ج۱۰، ص۳۴۶.</ref> تعبیر «قَدَرَ»، به قرینه اینکه با «عَلَیْهِ» آمده<ref>طالقانی، پرتوی از قرآن، ۱۳۶۲ش، ج۴، ص۶۹.</ref> و همچنین در مقابل «فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ» در آیه قبل قرار گرفته، به فشار و تنگدستی در زندگی معنا شده است.<ref>طالقانی، پرتوی از قرآن، ۱۳۶۲ش، ج۴، ص۶۹.</ref>
-به اعتقاد برخی مفسران، انسان‌ها در چنین موقعیت‌هایی اعتماد به نفس خویش را از دست داده و گمان می‏کنند خوار شده‌اند. به همین جهت می‌گویند: پروردگارم مرا خوار کرد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۸، ص۹۶.</ref> این افراد گمان می‌کنند مال، میزان کرامت است.<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۶۱۶.</ref>
+به اعتقاد برخی مفسران، انسان‌ها در چنین موقعیت‌هایی اعتماد به نفس خویش را از دست داده و گمان می‏‌کنند خوار شده‌اند. به همین جهت می‌گویند: پروردگارم مرا خوار کرد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۸، ص۹۶.</ref> این افراد گمان می‌کنند مال، میزان کرامت است.<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۶۱۶.</ref>
 {{جعبه نقل قول|'''هر گاه مسلمان در تنگنا و سختی افتد، هرگز نباید از پروردگار خود شکایت کند، بلکه باید به درگاه پروردگار، که تدبیر امور به دست اوست ، شکایت بَرَد».'''<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۶۲۴. </ref>|عرض = 25%|رنگ پس‌زمینه=#d3f2f2|عنوان=[[امام علی علیه‌السلام|امام علی (ع)]]:|تراز=چپ}}
-[[سید محمدحسین فضل‌الله|فضل‌الله]] عالم و مفسر شیعه معتقد است خداوند برخی افراد را با فقر امتحان می‌کند تا نوع مواجهه و عکس‌العمل آنان را ببیند؛ آیا دین خود را به پول کافران نمی‌فروشند، موضع خود را تغییر نمی‌دهند و از قضای الهی ناراضی می‌شوند.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۴، ص۲۴۸.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] عالم و مفسر شیعه معتقد است وقتی روزی انسان کم می‌شود، یأس انسان را فرا می‌گیرد، از پروردگار می‏رنجد، غافل از اینکه اینها همه وسائل آزمایش و امتحان الهی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴۶۲.</ref>
+[[سید محمدحسین فضل‌الله|فضل‌الله]] عالم و مفسر شیعه معتقد است خداوند برخی افراد را با فقر امتحان می‌کند تا نوع مواجهه و عکس‌العمل آنان را ببیند؛ آیا دین خود را به پول کافران نمی‌فروشند، موضع خود را تغییر نمی‌دهند و از قضای الهی ناراضی می‌شوند.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۴، ص۲۴۸.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] معتقد است وقتی روزی انسان کم می‌شود، یأس انسان را فرا می‌گیرد، از پروردگار می‌‏رنجد، غافل از اینکه اینها همه وسائل آزمایش و امتحان الهی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴۶۲.</ref>
-از آیه ۱۵ و ۱۶ سوره فجر چنین برداشت شده که انسان‌ها سعادت در دنیا را همان نعمت‌های دنیایی می‌دانند<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۲۸۳.</ref> اما این آیات یادآور می‌شوند که نه زیادی نعمت دلیل بر تقرب به خدا است، و نه کم‌شدن روزی بر دوری از حق دلالت دارد. اینها آزمایشی است که خداوند طبق حکمتش هر گروهی را به آن‌ها آزمایش می‏کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴۶۲.</ref>
+از آیه ۱۵ و ۱۶ سوره فجر چنین برداشت شده که انسان‌ها سعادت در دنیا را همان نعمت‌های دنیایی می‌دانند<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۲۸۳.</ref> اما این آیات یادآور می‌شوند که نه زیادی نعمت دلیل بر تقرب به خدا است، و نه کم‌شدن روزی بر دوری از حق دلالت دارد. اینها آزمایشی است که خداوند طبق حکمتش هر گروهی را به آن‌ها آزمایش می‏‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴۶۲.</ref>
 ==پانویس==
 {{پانوشت}}
@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 ==منابع==
 {{منابع}}
-* حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، دارالعلوم، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.
+* حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، بیروت، دارالعلوم، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.
 * شیخ صدوق، محمد بن علی، الخصال، تحقیق و تصحیح: علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۲ش.
 * شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: شیخ آقابزرگ تهرانی، تحقیق: احمد قصیرعاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.