آدم (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

  | عنوان        = حضرت آدم

  | عرض          =  

آدم، واژه‌ای غیرعربی که وارد زبان عربی شده است. این کلمه در داستان آفرینش انسان در [[تورات]] به‌کار رفته است،‌ ولی ریشه اصلی آن در زبان عبری نیز معلوم نیست. البته کلمه مؤنث آن «اَدَمَه» در عبری به معنی زمین یا خاک بکار رفته است. همچنین ریشه «ء د م» در زبان عبری، به رنگ قرمز نیز مرتبط است، برای اشاره به رنگ خاکی که آدم از آن ساخته شده به کار می‌رود.<ref>جودائیکا، ج۲، ص۲۳۵؛ هیستینگز، ج۱، ص۸۴.</ref>

اگرچه واژه آدم عربی نیست؛ اما برخی [[مفسران]] درباره علت خوانده‌شدن آدم به این نام دلایلی را بیان کرده‌اند. برای مثال، گفته شده کلمه "آدم" از "ادیم‌الارض" گرفته شده است، زیرا انسان از خاک آفریده شد.<ref>ازهری، تهذیب اللغة، ۱۴۲۱ق، ج۱۴، ص۱۵۱.</ref> [[راغب اصفهانی]] تفصیل بیش‌تری می‌آورد و چهار دلیل را برمی‌شمرد:

</ref>

==حضرت آدم==

==حوّا==

در داستان آدم چندبار از همسر او ([[حوا]]) سخن گفته شده است. در [[قرآن مجید]] ۳ بار در خطاب به آدمیان آمده است که خدا شما را از نَفْسی واحد آفرید، ‌و همسرش را از همان نفس پدید آورد.<ref>سوره نساء، آیه ۱؛ سوره اعراف، آیه ۱۸۹؛ سوره زمر، آیه ۶.</ref>

طبق روایاتى آدم اولین انسان روى زمین نبوده، مطالعات علمى امروز نیز نشان می دهد که نوع انسان احتمالاً از چند ملیون سال قبل در کره زمین زندگى می کرده، در حالى که از تاریخ پیدایش آدم تا کنون زمان زیادى نمی گذرد، بنا بر این باید قبول کنیم که قبل از آدم انسان‏‌هاى دیگرى در زمین می‌زیسته‌‏اند که به هنگام پیدایش آدم در حال انقراض بوده‌‏اند و مانعى ندارد که فرزندان آدم با باقیمانده یکى از نسل‏‌هاى پیشین ازدواج کرده باشد. <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۹۶ق، ج۳، ص۳۱۷.</ref>

شیخ صدوق در کتاب توحید از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق]] (علیه السلام) روایت کرده که امام (علیه السلام) به [[جابر بن یزید جعفی|جابر بن یزید]] فرمود: "شاید شما گمان می‌کنید که خداوند عزوجل غیر از شما هیچ بشر دیگری را نیافریده است. نه، چنین نیست، بلکه هزار هزار آدم آفریده که شما از نسل آخرین آنها هستید".  <ref>شیخ صدوق، التوحید، الناشر: جماعة المدرّسين في الحوزة العلمية، ص۲۷۷.</ref>

پاسخ ساده‌ای که مفسران به مشکل تطبیق این آیات با عصمت انبیا داده‌اند، این است که آدم هنگام سر زدن این لغزش، در دوران سکونت در بهشت بود و تکلیفی نداشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۳۱۸؛ رجوع کنید به: ابن حجر، فتح الباری، ۱۴۲۱ق، ج۱۱، ص۵۱۹.</ref> یا او در این زمان مقام [[نبوت]] نداشته<ref>زمانی، «عصمت آدم(ع) در نگاه نقد، پژوهش‌های قرآنی».</ref>، یا آنچه از آدم سر زد [[ترک اولی|ترک اَوْلی]] بوده است نه گناه،<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۳م، ج۱۴، ص۲۲۲.</ref> یا نهی در داستان آدم، نهی تنزیهی (کراهتی) بوده است نه نهی تحریمی.<ref>منتظری، درس‌هایی از نهج البلاغه، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۷۲.</ref>

{{پانوشت}}

{{یادداشت‌ها}}

{{منابع}}

*ابن حجر العسقلانی، احمد بن علی، فتح الباری فی شرح صحیح البخاری، تحقیق عبدالقادر شیبة الحمد، الریاض، مکتبة ملک الفهد، ۱۴۲۱ق.

*شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، تهران، نشر صدوق، ۱۳۷۲ش.

* شیخ صدوق، التوحید، تحقیق: سید هاشم حسینی طهرانی،  الناشر: جماعة المدرّسين في الحوزة العلمية، بیتا.

*شیخ طوسی، محمدبن حسن، التبیان، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.

*طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۹۷۳م.

{{پایان}}

{{الگو:نبوت}}

{{پیامبران در قرآن}}