اولوا العزم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{اعتقادات شیعه}}

«اولو» به معنای صاحبان و «عزم» در لغت به معنای ارادۀ محکم و استوار است. به گفته [[راغب اصفهانی]] در [[مفردات]]، عزم به معنای تصمیم گرفتن بر انجام کاری است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات راغب، ذیل واژه عزم.</ref>  

درباره این‌که مقصود از اولوالعزم چیست و [[پیامبران|انبیای]] اولوالعزم چه کسانی هستند سه نظریه مطرح شده است:

برخی عزم را به معنای صبر دانسته‌اند و پیامبران اولوالعزم را به پیامبران دارای صبر و تحمل در مقابل سختی‌ها و مشکلات تبلیغ احکام الهی تفسیر نموده‌اند، چرا که در آیۀ اولوالعزم از میان صفات، صفت صبر به عنوان یک صفت برجسته برای پیامبران اولوالعزم مطرح شده است.<ref>تفسیر عاملی، ج۷، ص۵۳۳ ; تفسیر آیات الاحکام، ص۶۸۰ ; تفسیر مراغی، ج ۲۱، ص۱۳۲ ; التحریر والتنویر، ج۲۶، ص۶۷). </ref>{{یاد|الْعَزْمُ الْمَحْمُودُ فِي الدِّينِ: الْعَزْمُ عَلَى مَا فِيهِ تَزْكِيَةُ النَّفْسِ وَصَلَاحُ الْأُمَّةِ، وَقِوَامُهُ الصَّبْرُ على الْمَكْرُوه.ابن عاشور، التحریر والتنویر، ج۲۶ }}

بعضی از [[مفسر|مفسرین]] با استناد به برخی از آیات و [[روایت|روایات]]، عزم در کلمه اولوالعزم را به معنای عهد دانسته و این معنا را از بعضی آیات [[قرآن]] همچون آیه ۷ [[سوره احزاب]] برداشت کرده‌اند؛ در این آیه آمده است «وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا» در این آیه به مسئلۀ گرفتن عهد و میثاق از انبیا بزرگی چون [[نوح]]، [[ابراهیم]]، [[موسی (پیامبر)|موسی]]، [[عیسی]]، و [[محمد]] علیهم السلام اشاره شده است. برخی از مفسرین معتقدند که منظور از میثاق در این آیه میثاقی خاص پیامبران است که به مساله [[نبوت]] آنها ارتباط مستقیم دارد و دلیل ذکر نام این ۵ پیامبر  شأن و مقام رفیع آن‌ها به واسطه اولوالعزم و صاحب شریعت‌ بودن‌شان می‌باشد<ref>طباطبایی، المیزان،الناشر

بنابراین که عزم به معنای عهد و میثاق باشد<ref> تفسیر القرآن العظیم، ج۶، ص۳۴۲ و کنزالدقائق، ج۸، ص۳۶۰</ref> منظور از اولوالعزم پیامبرانی هستند که خداوند از آنها بر [[عبادت|عبودیت]] و اطاعت تامه خویش<ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص۳۵ و تفسیر القرآن الکریم، ج۶، ص۳۴۲</ref> یا بر [[ولایت]] [[حضرت محمد|پیامبر خاتم]] و [[اهل بیت]] ایشان و [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|حضرت مهدی(ع)]] و سیره او <ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص۳۵ ; المیزان، ج۲، ص۲۱۳ ; تفسیر الصافی، ج۳، ص۳۴۲، تفسیر قمی، ج۲، ص۶۶ و کنزالدقائق، ج۸، ص۳۶۰</ref> پیمان گرفته است.{{یاد| روایت امام باقر(ع) در این باره این است: وإنما سمي اولوالعزم لانهم عهد إليهم في محمد و الاوصياء من بعده والمهدي وسيرته فأجمع عزمهم أن ذلك كذلك والاقرار به. بحارالانوار، ج۱۱، ص۳۵. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]  در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] این روایت را مصداق [[باطن قرآن |بطن قرآن]] دانسته که ارتباطی به تفسیر ظاهری آیات ندارد. در این روایت حقیقت احکام  و تأویلِ عهدهای خدا با پیامبرانش معرفی شده است که همان ولایت الهیه است یعنی پیامبران  در باره پیامبر(ص) و اهلببیت او عهد بسته‌اند و به ولایت آنان که همان ولایت خداست اقرار کرده‌اند. (والمعنى المذكور في الرواية من بطن القرآن أرجع فيه الأحكام إلى حقيقتها والعهود إلى تأويلها وهو الولاية الإلهية ، وليس من تفسير لفظ الآية في شيء)طباطیایی، المیزان، منشورات اسماعيليان، ج۱۴، ص۲۳۰. }}

عده دیگری از مفسرین با توجه به برخی از [[قرآن|آیات]] و [[حدیث|روایات]]، انبیای اولوالعزم را به انبیا دارای کتاب و شریعت تفسیر کرده‌اند.<ref>المیزان، ج۲، ص۲۱۳ ; جوامع الجامع، ج۶، ص۲۷ و ۲۹ ; روح البیان، ج۸، ص۴۹۵ ; کنزالدقائق، ج۱۲، ص۲۰۳ و تفسیر المبین، ص۵۵۰</ref>  

در مورد تعداد و مصادیق پیامبران اولوالعزم بین مفسرین اختلافاتی وجود دارد:

گروهی از مفسران اعتقاد دارند که واژۀ «مِن» در آیه «اولوالعزمِ مِنَ الرُّسل» بیانی است (یعنی مقصودِ از عبارتِ قبل از خود را واضح می‌کند) بنابر این اولوالعزم همان رسل هستند در نتیجه صبر و پایداری و مورد آزمایش الهی قرار گرفتن‌، ویژگی تمامی رسولان الهی است.<ref> تنویر...، ۴۲۶؛ شیخ طوسی‌، ج۹،ص۲۸۷؛ زمخشری‌، ج۴،ص۳۱۳؛ فخرالدین‌، ج۲۷،ص۳۵</ref>

*راه و راهنماشناسی، [[محمدتقی مصباح یزدی|مصباح یزدی]]، محمدتقی، انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی

{{پانوشت}}

{{یادداشت‌ها}}

{{پایان}}

{{اصطلاحات قرآنی}}

{{نبوت}}