پرش به محتوا

غناء: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۱: خط ۱۱:
برخی از فقیهان غنا را به‌طور مطلق حرام می‌دانند و حتی بر حرمت آن ادعای [[اجماع]] می‌کنند؛ مانند [[شیخ طوسی]]، [[شهید ثانی]]، [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]]، [[ملا احمد نراقی|نراقی]] و [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]].<ref>یوسفی مقدم، پژوهش در غنا، ۱۳۹۱ش، ص۱۹-۲۰.</ref>
برخی از فقیهان غنا را به‌طور مطلق حرام می‌دانند و حتی بر حرمت آن ادعای [[اجماع]] می‌کنند؛ مانند [[شیخ طوسی]]، [[شهید ثانی]]، [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]]، [[ملا احمد نراقی|نراقی]] و [[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خویی]].<ref>یوسفی مقدم، پژوهش در غنا، ۱۳۹۱ش، ص۱۹-۲۰.</ref>


برخی دیگر موافق حرمت ذاتی غنا نیستند و می‌گویند فقط اگر همراه با طرب یا [[لهو|لهو و لعب]] باشد، حرام است؛ از جمله [[محقق کرکی]]<ref>محقق کرکی، جامع‌المقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۳.</ref>، [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]]<ref>فیض کاشانی، وافی‌، ۱۴۰۶ق، ج۱۷، ص۲۱۸.</ref>، [[محمدباقر سبزواری|محقق سبزواری]]،<ref>محقق سبزواری، کفایةالاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۴۳۲-۴۳۳.</ref> [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]]<ref>شیخ انصاری، مکاسب محرمه، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۴۱-۱۴۵.</ref> و [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]].<ref>خمینی، مکاسب‌ محرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۹۹.</ref>
برخی دیگر موافق حرمت ذاتی غنا نیستند و می‌گویند فقط اگر همراه با طرب یا [[لهو|لهو و لعب]] باشد، حرام است؛ از جمله [[محقق کرکی]]<ref>محقق کرکی، جامع‌المقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۳.</ref>، [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]]<ref>فیض کاشانی، وافی‌، ۱۴۰۶ق، ج۱۷، ص۲۱۸.</ref>، [[محمدباقر سبزواری|محقق سبزواری]]،<ref>محقق سبزواری، کفایةالاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۴۳۲-۴۳۳.</ref> [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]]<ref>شیخ انصاری، مکاسب محرمه، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۴۱-۱۴۵.</ref> و [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]].<ref>امام خمینی، مکاسب‌ محرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۹۹.</ref>


پژوهشگران می‌گویند علت این اختلاف حکم به تفاوت تعریف فقیهان از غنا برمی‌گردد؛ زیرا برخی طرب‌انگیز بودن یا لهو و لعب را در ذات مفهوم غنا می‌دانند. بنابراین به حرمت آن فتوا می‌دهند و برخی دیگر که این‌ها را از مفهوم غنا جدا می‌شمارند، غنا را فی‌نفسه حرام نمی‌دانند.<ref>یوسفی مقدم، پژوهش در غنا، ۱۳۹۱ش، ص۲۲-۳۱؛ قاضی‌زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۷-۳۴۱؛ سیدکریمی، «نقد و بررسی تعاریف موجود در موضوع غناء»، ص۱۱۷- ۱۲۰.</ref>
پژوهشگران می‌گویند علت این اختلاف حکم به تفاوت تعریف فقیهان از غنا برمی‌گردد؛ زیرا برخی طرب‌انگیز بودن یا لهو و لعب را در ذات مفهوم غنا می‌دانند. بنابراین به حرمت آن فتوا می‌دهند و برخی دیگر که این‌ها را از مفهوم غنا جدا می‌شمارند، غنا را فی‌نفسه حرام نمی‌دانند.<ref>یوسفی مقدم، پژوهش در غنا، ۱۳۹۱ش، ص۲۲-۳۱؛ قاضی‌زاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۷-۳۴۱؛ سیدکریمی، «نقد و بررسی تعاریف موجود در موضوع غناء»، ص۱۱۷- ۱۲۰.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۴٬۹۰۷

ویرایش