Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۹۳۵
ویرایش
علم غیب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{اسلام-عمودی}} | {{اسلام-عمودی}} | ||
{{اعتقادات شیعه}} | {{اعتقادات شیعه}} | ||
'''عِلم | '''عِلم غیب'''، آگاهی نسبت به امور پنهان و چیزهایی است که با حواس قابل درک نیستند. متکلمان با توجه به آیات قرآن به دو نوع علم غیب قائل شده اند: یکی علم غیب ذاتی و مستقل و منظور از آن نوعی آگاهی از غیب است که از کس دیگری اکتساب نمی‌شود. این نوع علم غیب به خداوند اختصاص دارد و کسی در این نوع علم با وی شریک نیست. دیگری علم غیب مستفاد یا وابسته است و آن نوعی از علم غیب است که از سوی خداوند به برخی بندگان برگزیده‌اش اعطا شده است. | ||
عالمان امامیه بر این باورند که آگاهی پیامبران الهی و امامان معصوم(ع) از غیب، از همین نوع، یعنی علم غیب وابسته است که به اذن و تعلیم خداوند است و آنان این نحوه علم غیب را از خداوند اکتساب می‌کنند. | |||
برخی عالمان وهابی با استناد به آیاتی همچون آیات | |||
مقدار و گستره علم غیب در افراد، متفاوت است و بیشترین میزان آن مخصوص پیامبر(ص) و [[ائمه اثناعشر|جانشینان]] اوست. | |||
درباره علم غیب امامان، دو نظر عمده حداقلی و حداکثری در بین متکلمان شیعه رواج داشته است. علمای متأخر شیعه بیشتر به علم غیب غیر محدود امامان معتقدند. | درباره علم غیب امامان، دو نظر عمده حداقلی و حداکثری در بین متکلمان شیعه رواج داشته است. علمای متأخر شیعه بیشتر به علم غیب غیر محدود امامان معتقدند. | ||
| خط ۷۷: | خط ۸۳: | ||
*مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۴ش. | *مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۴ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||