نبرد قرقیسیا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قرقیسیا'''، نام نبردی است که در روایات مربوط به [[آخرالزمان]] و [[سفیانی]] از آن یاد شده است. بنابر برخی روایات اسلامی در [[آخرالزمان]] و در آستانه [[ظهور]] ''[[امام مهدی]]'' جنگ‌ها، فتنه‌ها و آشوب‌های گسترده و فراوانی روی می دهد. جنگ قرقیسیا از جنگ‌های [[سفیانی]] است. او با سپاهی بزرگ به سمت عراق رهسپار می‌شود و در میانه راه در منطقه‌ای به نام قرقیسیا در شمال [[سوریه]] امروزی، میان او و سپاهی دیگر، جنگی هولناک در می‌گیرد.

روایات [[شیعه]] و [[اهل سنت]] به نبرد قرقیسیا اشاره کرده و از بزرگی و بی نظیر بودن این رویداد سخن گفته‌اند.

[[پیامبر]] (ص) از این آشوب‌ها چنین یاد می‌کنند:

[[امام باقر]] (ع) در روایتی خطاب به میسر ضمن پرسش از فاصله محل اقامت او تا قرقیسیا به بزرگی و بی سابقه بودن نبردی که در این منطقه رخ خواهد داد، اشاره کرده و می‌فرمایند:

همچنین در روایتی، [[ابن ابی یعفور]] از [[امام باقر]] (ع) آورده‌است:

[[امام باقر]] (ع) در روایت دیگری، به ارتباط نبرد قرقیسیا و [[خروج سفیانی]] اشاره کرده و می‌فرمایند:

[[امام صادق]](ع) در روایتی، در مورد نبرد قرقیسیا چنین می‌فرمایند:

::«همانا برای خداوند در قرقیسیا سفره‌ای است که سروش آسمانی از آن خبر می‌دهد، پس ندا می‌کند ای پرندگان آسمان و ای درندگان زمین! برای سیر گشتن از گوشت ستمکاران شتاب کنید.»<ref>السفیانی و علامات الظهور، محمد فقیه، ص ۱۲۷.</ref>

::«چنانکه روایت اشاره می‌کند، عرصه نبرد، بیابان خشک و بی آب و گیاه است و آنها اجساد کشتگان خود را دفن نمی‌کنند و یا توانایی این کار را ندارند، از این رو پرندگان آسمان و درندگان زمینی از گوشت لاشه‌های آنها شکم خود را سیر می‌کنند. سربازان کشته شده نیز ستمگرند، زیرا که آنها سربازان جباران و ستم پیشگان می‌باشند. یا اینکه در میان آنها شمار زیادی از افسران و فرماندهان ستمکار از دو طرف وجود دارد.»<ref>عصر ظهور، علی کورانی، ترجمه:عباس جلالی، سازمان تبلیغات اسلامی، تهران،۱۳۷۵، ص ۱۳۰.</ref>

[[ابن حماد]] در روایت دیگری از [[امام علی]] (ع) نقل می‌کند:

آنچنان که از روایات بر می‌آید نبرد قرقیسیا بر سر گنجی است که در ناحیه [[فرات]] پیدا می‌شود. [[ابن حماد]] به نقل از [[پیامبر]](ص) از این گنج چنین گزارش می‌دهد:

:«[[فرات]] از کوهی از طلا و نقره پرده بر می‌دارد، سپس بر سر آن جنگ می‌شود. به طوری که از هر نه نفر، هفت نفر کشته می‌شود، پس اگر آن را درک کردید به آن نزدیک نشوید.»<ref>الفتن،ابن حماد، ح۲۳۳، ص921.</ref>

در [[الفتن و الملاحم]] از [[ابن کثیر]] نیز به نقل از [[پیامبر]] (ص) به پیدا شدن گنج اشاره شده‌است:

:«به زودی [[فرات]] از گنجی از طلا پرده بر می‌دارد، پس هر کس آن را یافت، نباید چیزی از آن بر گیرد.»<ref>الفتن و الملاحم،السید علی ابن طاووس، ج۱۰۶، ص۵۸.</ref>

:«غربیان (رومیان) به سوی [[مصر]] حرکت می‌کنند و ورود آنها به آن سرزمین نشانه آمدن [[سفیانی]] است. پیش از آن شخصی که دعوت می‌کند، قیام می‌کند و ترکها هم به حیره وارد می‌شوند و رومیان به سرزمین [[فلسطین]] وارد می‌شوند. عبدالله هم بر آنها پیشی گرفته تا این دو لشکر بر سر رود، در برابر هم بایستند. پس جنگ بزرگی رخ دهد و صاحب المغرب (هم پیمان رومیان) هم به راه می‌افتد. مردان را می‌کشند و زنان را در بند می‌کنند. آنگاه به سوی قیش برگشته تا اینکه سفیانی وارد شهر حیره می‌شود و هر آنچه که آنها گردآورده بودند را [[سفیانی]] در هم می‌شکند و پس از آن به سوی [[کوفه]] به راه می‌افتد.»<ref>شش ماه پایانی، مجتبی الساده، ترجمه: محمود مطهری نیا، موعودعصر، تهران، ۱۳۸۳، ص ۱۲۹.</ref>

در جایی دیگر آمده‌است: پس در آن هنگام ترکان و رومیان اجتماع کرده و با یکدیگر به نبرد بر می‌خیزند و سه پرچم در [[شام]] برافراشته می‌شود، آنگاه [[سفیانی]] با آنها جنگ می‌کند تا در منطقه قرقیسیا به آنها می‌رسد.<ref>الفتن، ابن حماد، ح۵۹۶، ص ۱۴۵.</ref>

در روایتی که [[عبدالله بن زبیر]] از [[امام علی]] (ع) نقل می‌کند نیز از حضور دو عبدالله و سپاه آنان در قرقیسیا سخن گفته شده‌است:

* دوم [[ظهور امام مهدی]].

{{پانویس|2}}

* موعود جوان، اردیبهشت و خرداد ۱۳۸۲، ش ۲۵.

* ماهنامه موعود، سال ششم، ش ۳۱.