صدقه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{احکام}} | {{احکام}} | ||
'''صدقه'''، به اموالی می‌گویند که به [[قصد قربت|قصد قُربَت]] در راه [[خدا]] داده می‌شود. صدقه یا [[واجب]] است یا [[مستحب]] که در [[آیه|آیات]] [[قرآن]] و [[روایات]] مصارف و شرایط آن بیان شده است. طبق [[روایات]]، صدقه دادن نه تنها موجب کم شدن اموال انسان نمی‌شود، بلکه [[برکت]] و یا افزایش اموال را نیز به دنبال دارد. بنابر آیات و روایات گیرنده صدقه خداوند است ازاین‌رو بهتر است که صدقه از اموال پاک باشد و به صورت پنهانی داده شود | '''صدقه'''، به اموالی می‌گویند که به [[قصد قربت|قصد قُربَت]] در راه [[خدا]] داده می‌شود. صدقه یا [[واجب]] است یا [[مستحب]] که در [[آیه|آیات]] [[قرآن]] و [[روایات]] مصارف و شرایط آن بیان شده است. قرآن صدقه را وسیله [[آمرزش گناه|آمرزش گناهان]] معرفی کرده است. طبق [[روایات]]، صدقه دادن نه تنها موجب کم شدن اموال انسان نمی‌شود، بلکه [[برکت]] و یا افزایش اموال را نیز به دنبال دارد. بنابر آیات و روایات گیرنده صدقه خداوند است ازاین‌رو بهتر است که صدقه از اموال پاک باشد و به صورت پنهانی داده شود. برای صدقه در روایات آثار زیادی از جمله شفای مریض، طولانی شدن عمر بیان شده است. | ||
==واژه‌شناسی== | ==واژه‌شناسی== | ||
صدقه چیزی است که انسان آن را به قصد قُربَت (نزدیک‌شدن به [[خداوند]]) از مالش خارج می‌کند، مثل [[زکات]]؛ ولی واژه «صدقه» را برای صدقهٔ [[مستحب]] و «زکات» را برای صدقهٔ [[واجب]] به کار می‌برند.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۲۷۸.</ref> | صدقه چیزی است که انسان آن را به قصد قُربَت (نزدیک‌شدن به [[خداوند]]) از مالش خارج می‌کند، مثل [[زکات]]؛ ولی واژه «صدقه» را برای صدقهٔ [[مستحب]] و «زکات» را برای صدقهٔ [[واجب]] به کار می‌برند.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۲۷۸.</ref> | ||
دادن مال در راه خدا را | دادن مال در راه خدا را «تَصَدُّق» و مال داده شده را «صَدَقه» می‌نامند.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۴۸۰.</ref> | ||
وجه تسمیه صدقه آن است که بنده به‌وسیله آن | وجه تسمیه صدقه آن است که بنده به‌وسیله آن صِدقِ [[عبادت|عبودیت]] خویش را اظهار می‌کند. (وقد يسمّى الواجب صدقة إذا تَحَرّى صاحبُها الصّدقَ في فعله) <ref>راغب اصفهانی، المفردات، ۱۴۱۲ق، ص ۴۸۰؛ فرهنگ لغات قران، ج۱، ص ۶۵۲</ref> | ||
==اهمیت صدقه== | ==اهمیت صدقه== | ||
قرآن صدقه را وسیله [[آمرزش گناه|آمرزش گناهان]] معرفی کرده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۴۵.</ref> در [[سوره توبه]] [[آیه]] ۱۰۴ آمده است، خداوند خود، صدقات را می‌گیرد: {{متن قرآن|أَلَمْ یعْلَمُوا أَنَّ الله هُوَ یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّ‌حِیمُ ﴿۱۰۴﴾|ترجمه=آیا ندانسته‌اند که تنها خداست که از بندگانش توبه را می‌پذیرد و صدقات را می‌گیرد، و خداست که خود توبه‌پذیر مهربان است؟| سوره= توبه| آیه= ۱۰۴}} | قرآن صدقه را وسیله [[آمرزش گناه|آمرزش گناهان]] معرفی کرده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۴۵.</ref> در [[سوره توبه]] [[آیه]] ۱۰۴ آمده است، خداوند خود، صدقات را می‌گیرد: {{متن قرآن|أَلَمْ یعْلَمُوا أَنَّ الله هُوَ یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّ‌حِیمُ ﴿۱۰۴﴾|ترجمه=آیا ندانسته‌اند که تنها خداست که از بندگانش توبه را می‌پذیرد و صدقات را می‌گیرد، و خداست که خود توبه‌پذیر مهربان است؟| سوره= توبه| آیه= ۱۰۴}} | ||
در [[تفسیر نمونه]] ذیل | در [[تفسیر نمونه]] ذیل [[آیه۱۰۴ سوره توبه]] آمده است: این تعبیر، عظمت و شکوه این حُکم [[اسلام|اسلامی]] را مجسم می‌سازد و علاوه بر تشویق همه مسلمانان به این [[فریضه]] الهی، هشدار می‌دهد در پرداخت [[زکات]] و صدقات، نهایت ادب و احترام را به خرج دهند؛ چرا که گیرنده خداست. همچنین در [[روایت|روایتی]] از [[امام سجاد (ع)]] آمده است:{{حدیث|إنَّ الصَّدَقَة لاتَقَع فی یدِ العَبدِ حتّی تَقَعُ فی یدِ الرَّب<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۱۰۸. این حدیث در دیگر منابع با اندکی اختلاف در تعبیر آمده است. ر.ک: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳؛ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۶۶؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۹، ص۳۷۰.</ref>|ترجمه= صدقه در دست بنده قرار نمی‌گیرد مگر این که قبلاً در دست خدا قرار گیرد.}}<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۸، ص۱۲۳.</ref> در روایتی [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین(ع)]] مسکین و نیازمند را فرستاده خدا معرفی کرده و می‌فرماید: مستمند فرستاده خداست. كسى كه از او دريغ دارد از خدا دريغ داشته و كسى كه به او عطا و بخشش كند به خدا عطا كرده.<ref>مکارم، نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۸۱۲.</ref> {{یاد| إِنَّ الْمِسْكِينَ رَسُولُ اللَّهِ، فَمَنْ مَنَعَهُ فَقَدْ مَنَعَ اللَّه، وَ مَنْ أَعْطَاهُ فَقَدْ أَعْطَى اللَّهَ.}} | ||
==اقسام صدقه== | ==اقسام صدقه== | ||