سید محمد کوثری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
'''سید محمد کوثری''' ([[سال ۱۳۰۷ هجری شمسی|۱۳۰۷ش]]-[[سال ۱۳۷۷ هجری شمسی|۱۳۷۷ش]]) روحانی و مداح شیعه که بهخاطر مداحی در حضور امام خمینی شهرت دارد. | '''سید محمد کوثری''' ([[سال ۱۳۰۷ هجری شمسی|۱۳۰۷ش]]-[[سال ۱۳۷۷ هجری شمسی|۱۳۷۷ش]]) روحانی و مداح شیعه که بهخاطر مداحی در حضور امام خمینی شهرت دارد. | ||
کوثری در ۱۸ سالگی وارد [[حوزه علمیه قم]] شد | کوثری در ۱۸ سالگی وارد [[حوزه علمیه قم]] شد. برخی از اساتید او [[امام موسی صدر|موسی صدر]]، [[سید حسین طباطبایی بروجردی]]، [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]] و [[سید علی حسینی خامنهای|سید علی خامنهای]] دانسته شدهاند. | ||
کوثری در حرم اهل بیت(ع) و همچنین در حضور مراجع تقلید از جمله [[سید حسین طباطبایی بروجردی|آیتالله بروجردی]]، [[سید ابوالقاسم خویی|آیتالله خویی]]، [[سید محمدرضا گلپایگانی|آیتالله گلپایگانی]]، [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]] و [[سید علی حسینی خامنهای|آیتالله خامنهای]] روضهخوانی میکرد. کوثری به مبارزه علیه [[رژیم شاهنشاهی]] پرداخت و در [[قیام ۱۵ خرداد|قیام پانزدهم خرداد]] سال ۱۳۴۲ش فعالیت داشت. | کوثری در حرم اهل بیت(ع) و همچنین در حضور مراجع تقلید از جمله [[سید حسین طباطبایی بروجردی|آیتالله بروجردی]]، [[سید ابوالقاسم خویی|آیتالله خویی]]، [[سید محمدرضا گلپایگانی|آیتالله گلپایگانی]]، [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]] و [[سید علی حسینی خامنهای|آیتالله خامنهای]] روضهخوانی میکرد. کوثری به مبارزه علیه [[رژیم شاهنشاهی]] پرداخت و در [[قیام ۱۵ خرداد|قیام پانزدهم خرداد]] سال ۱۳۴۲ش فعالیت داشت. | ||
==اشتهار به روضهخوانی و مداحی== | ==اشتهار به روضهخوانی و مداحی== | ||
سید محمد کوثری در ۱۸ سالگی برای کسب علوم دینی وارد [[حوزه علمیه قم]] شد و در کنار آن به سخنرانی و [[مداحی]] و [[روضهخوانی (آیین)|روضهخوانی]] پرداخت و بیش از نیم قرن روضهخوان [[اهلبیت(ع)|اهل بیت(ع)]] بود.<ref>صالحی، «سید محمد کوثریزاده»، ص۳۱۷.</ref> | سید محمد کوثری در ۱۸ سالگی برای کسب علوم دینی وارد [[حوزه علمیه قم]] شد و در کنار آن به سخنرانی و [[مداحی]] و [[روضهخوانی (آیین)|روضهخوانی]] پرداخت و بیش از نیم قرن روضهخوان [[اهلبیت(ع)|اهل بیت(ع)]] بود.<ref>صالحی، «سید محمد کوثریزاده»، ص۳۱۷.</ref> |