سخن‌چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

در برخی موارد سخن‌چینی جایز است؛ از جمله سخن‌چینی میان نیروهای دشمن به منظور ایجاد اختلاف‌ بین آنان.<ref>نجفی، جواهرالکلام، داراحیاء التراث العربی، ج۲۲، ص۷۳.</ref>[[شهید ثانی]] در [[کشف الریبة عن احکام الغیبة]] تصریح دارد که هر چه انسان از مردمان مشاهده می کند نباید در باره اش سخنی بگوید مگر این که در نقل آن فایده ای برای مسلمانی ویا دور ساختن او از معصیتی باشد.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۵، ص۲۶۹.

</ref>{{یاد|بل كل ما رآه الانسان من أحوال الناس فينبغي أن يسكت عنه الا ما في حكايته فائدة لمسلم أو دفع لمعصيته}}[[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] هم تصریح کرده که اگر در موردی مصالح نمّامی و سخنن چینی بیشتر و قوی‌تر از مفسده افشای اسرار بود این کار [[مباح]] می‌شود. <ref>انصاری، المکاسب المحرمه، الناشر : تراث الشيخ الأعظم، ج۲، ص۶۵.</ref>