ابراء: تفاوت میان نسخه‌ها
←ماهیت ابراء
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
فقها ابراء را [[ایقاعات|ایقاع]] (نوعی صیغه شرعی یک‌طرفه است که فقط به ارادۀ صاحب حق محقق می‌شود و احتیاجی به الفاظ قبول ندارد) می‌دانند<ref>حسینی عاملی، مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلامة، دار إحیاء التراث العربی، ج۲۲، ص۱۱۰و۱۱؛ شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۶، ص۱۵؛ محقق سبزواری، کفایة الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۲۷؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۸، ص۱۶۵.</ref> که در این صورت نتیجه آن اسقاط حق (یعنی زائل نمودن حق اعم از مالی و غیر مالی<ref>انصاری، دانشنامه حقوق خصوصی، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۲۷۲.</ref>) است و رضایت و قبول مدیون در تحقق آن نقشی ندارد.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۱۹۳.</ref> | فقها ابراء را [[ایقاعات|ایقاع]] (نوعی صیغه شرعی یک‌طرفه است که فقط به ارادۀ صاحب حق محقق می‌شود و احتیاجی به الفاظ قبول ندارد) می‌دانند<ref>حسینی عاملی، مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلامة، دار إحیاء التراث العربی، ج۲۲، ص۱۱۰و۱۱؛ شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۶، ص۱۵؛ محقق سبزواری، کفایة الاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۲۷؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۸، ص۱۶۵.</ref> که در این صورت نتیجه آن اسقاط حق (یعنی زائل نمودن حق اعم از مالی و غیر مالی<ref>انصاری، دانشنامه حقوق خصوصی، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۲۷۲.</ref>) است و رضایت و قبول مدیون در تحقق آن نقشی ندارد.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۱۹۳.</ref> | ||
در مقابل نظریه مشهور برخی از فقها نظیر [[شیخ طوسی]]،<ref>شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الإمامیة، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۳۱۴.</ref> [[حمزة بن علی بن زهره حلبی|ابن‌زهره]]،<ref>ابن‌زهره، غنیه النزوع، مؤسسة الامام الصادق(ع)، ص۳۰۱</ref> [[ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس]]،<ref>ابن‌ادریس، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۱۷۶</ref> [[بیهقی نیشابوری کیدری]] فقیه، ادیب و شاعر [[ایران|ایرانی]] قرن | در مقابل نظریه مشهور برخی از فقها نظیر [[شیخ طوسی]]،<ref>شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الإمامیة، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۳۱۴.</ref> [[حمزة بن علی بن زهره حلبی|ابن‌زهره]]،<ref>ابن‌زهره، غنیه النزوع، مؤسسة الامام الصادق(ع)، ص۳۰۱</ref> [[ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس]]،<ref>ابن‌ادریس، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۱۷۶</ref> [[بیهقی نیشابوری کیدری]] فقیه، ادیب و شاعر [[ایران|ایرانی]] قرن ششم قمری،<ref>بیهقی نیشابوری کیدری، إصباح الشیعة، ۱۴۱۶قق، ص۳۵۰.</ref> ابراء را عقد (قراردادی دوطرفه که نیازمند [[ایجاب و قبول]] طرفین است) دانسته‌اند که در این صورت نتیجه آن تملیک [[دَین]] (صاحب حق حقش را از مالکیت خود خارج کند و به ملکیت متعهد و مدیون درآورد) است و قبول مدیون در تحقق آن لازم است.<ref>ابن‌ادریس، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۱۷۶.</ref> | ||
نظریه سومی نیز از سوی [[قطب‌الدین راوندی|راوندی]] مفسر و از شاگردان [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] در قرن ششم در کتاب [[فقه القرآن (کتاب)|فقه القرآن]] مطرح شده است که آن تردید بین عقد و ایقاع بودن ابراء است.<ref>راوندی، فقه القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۲۹۵.</ref> | نظریه سومی نیز از سوی [[قطب‌الدین راوندی|راوندی]] مفسر و از شاگردان [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] در قرن ششم قمری در کتاب [[فقه القرآن (کتاب)|فقه القرآن]] مطرح شده است که آن تردید بین عقد و ایقاع بودن ابراء است.<ref>راوندی، فقه القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۲۹۵.</ref> | ||
===تفاوت ابراء با مفاهیم مشابه=== | ===تفاوت ابراء با مفاهیم مشابه=== | ||