جنگ صفین: تفاوت میان نسخه‌ها

لیلة الهریر شب سختی در جنگ صفین بود. لشکر [[امام علی(ع)]] و معاویه در آن شب به جنگ پرداختند و عدۀ بسیاری از دو طرف کشته شدند. به گفته [[نصر بن مزاحم عطار منقری|منقری]] در آن شب جز صدای چکاچک شمشیر که در دل مردان هول‌انگیزتر از بانگ رعد و فرو ریختن هراس‌آور کوه‌ها بود، صدایی به گوش نمی‌رسید.<ref>ابن مزاحم، وقعه صفین، ۱۴۰۳ق، ص۴۷۵؛ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص‌، ۱۴۱۸ق، ص۹۲.</ref> [[ابن مسکویه]] در توصیف آن شب می‌گوید: «آن شب چندان جنگیدند که نیزه‌ها همه درهم شکست و در ترکش‌ها تیری نماند، سپس دست به شمشیر بردند.»<ref>ابن مسکویه، تجارب‌ الأمم، ۱۳۷۹ش، ج‌۱، ص۵۳۵.</ref>

در لیلة الهریر که نزدیک بود سپاهیان امام(ع) کار جنگ را یک‌سره کنند، [[اشعث]] در جمع [[قبیله کنده|کندیان]] به پا خاست و ضمن [[خطبه|خطبه‌ای]]، با لحنی مصلحت‌جویانه خواستار ترک خونریزی بیشتر شد. بنابر این روایات، تا خبر خطبه اشعث به معاویه رسید، دستور داد تا [[قرآن|قرآن ها]] را بر سرِ نیزه‌ها کنند.<ref>ابن مزاحم، وقعه صفین، ۱۴۰۳ق، ص۴۸۰-۴۸۱؛ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۱۸۸-۱۸۹.</ref>