عبدالجواد جودی خراسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

مرثیه‌های‌ او در مردم‌ [[خراسان]] شور و هیجانی‌ به‌پا می‌كرد و كوچك‌ و بزرگ‌ آنها را می‌خواندند و حفظ کرده وبه خاطر می سپردند. مداحان‌ [[اهل بیت]] نیز اشعار او را در مجالس‌ حسینی‌ می‌خواندند<ref>جودی‌، مقدمه‌ ساعدی، ص‌ دوازده‌</ref> اشتغال‌ جودی‌ به‌ مرثیه‌سرایی‌ و عامه‌پسند بودن‌ اشعارش‌ باعث‌ شد كه‌ فضلا و خواص‌ به‌ شعر او تمایلی‌ نداشته‌ باشند، چنان‌ كه‌ [[عبدالجواد ادیب نیشابوری]] در باره وی‌ گفته‌ است‌ كه‌ شهرت‌ مرثیه‌سرایی‌ جودی‌، مقام‌ ادبی‌ او را تحت‌الشعاع‌ قرار داده‌ است‌.<ref> جودی‌، مقدمه‌ ساعدی، ص‌ دوازده‌؛ ارمغان‌، سال‌ ۱۱، ش‌ ۵، ص‌۳۹۶</ref>

| جداکننده = \\

| متن =

در بخشی‌ از دیوان‌ جودی‌ به‌ نام‌ «از مدینه‌ تا مدینه‌»، وقایع‌ [[قیام امام حسین (ع)]] با زبان‌ شعر لحظه‌ به‌ لحظه‌ تصویر شده‌ است‌.<ref>رجوع کنید به جودی، ص‌۲۸۹ـ۵۳۵</ref>

ترسیم وقایع  کربلا از ظهر عاشورا و در آستانه  شهادت امام حسین(ع) از نمونه‌های  برجسته در دیوان جودی است که به پاره‌ای از جزییات مرتبط به شهادت حضرت و گفتگوهای رد و بدل شده در آن میان پرداخته و صحنه‌سازی‌هایی را مستند به زبان حال حضرت زینب (س) در اشعارش منعکس کرده است. قصیده با این ابیات شروع می‌شود.

مانده از کار فلک، عرش برین می لرزد\\ مانده ز اوراد ملک روح الامین می لرزد

شد سراسیمه و چون رعد در افغان آمد\\موکنان مویه کنان جانب میدان آمد}}

جودی در ادامه به در خواست عاطفی [[حضرت زینب سلام الله علیها|زینب]] از [[عمر بن سعد|عمربن سعد]] پرداخته و می‌سراید

تر کنم ز اشک بصر لعل گهر زایش را\\سیر بینم دم مردن رخ زیبایش را

چون دگر وعدۀ دیدار قیامت باشد\\میرود سوی سفر خیر و سلامت باشد}}<ref>https://zobdatolashaar.ir/دید-چون-زینب-محزون-که-زمین-می-لرزد-حسین/