کشف الغمة فی معرفة الائمة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

کشف الغمة فی معرفة الائمة (کتاب) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۸

۱۲ بایت اضافه‌شده ، ۲۶ ژوئن

بدون خلاصۀ ویرایش

Image-reviewer، abusefilter، Automoderated users، autopatrolled، ربات‌ها، botadmin، دیوان‌سالاران، checkuser، confirmed، electionadmin، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، Moderators، movedable، oversight، patroller، protected، مدیران اشتراک فشاری، reviewer، rollbacker، steward، پنهانگران، مدیران، templateeditor، translationadmin

۵٬۴۳۲

ویرایش

@@ خط ۴۸: / خط ۴۸: @@
 اربلی در پایان هر باب کتاب کشف الغمه قصیده‌ای نیز در مدح یا مرثیه [[اهل بیت]] سروده است. این کتاب از منابع [[وسائل الشیعه]] و [[بحارالانوار]] بهره برده است.<ref> بهاءالدین اربلی، ترجمه فارسی، ج۱، مقدمه شعرانی، ص۱۶</ref>
-نویسنده کتابش را  با نقل آخرین مطالبِ کتاب [[الاحتجاج علی اهل اللجاج (کتاب)|احتجاج طبرسی]] درباره امام زمان(ع) به پایان برده و پس از آن سه قصیده از اشعاری که در باره امام زمان(ع) سروده نقل کرده است. نخستین قصیده‌اش قصیده‌ای میمیه است و آخرین قصیده‌ای که در مدح [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام زمان(ع)]] سروده  این‌گونه آغاز شده است.{{شعر}}{{ب| ايها السادة الائمة انتم| خيرة الله اوّلاً و اخيراً }}{{ب|قد سموتم إلى العُلى فافترعتم| بمزاياكم المحل الخطيرا}}{{پایان شعر}}{{یاد| ای امامان سید و سرور، شما برگزیدگان خداوند هستید بر همگان از آغاز تا پایان،  به والایی و بلند مرتبگی دست یافتید و در پرتو این فضایلتان در جایگاهی خطیر و بلند مرتبه استقرار یافتید.}}  و پایانش با این ابیات است{{شعر}}{{ب|لو قطعتُ الزمان في شكر| أدنى ما حبانى به لكنتُ جديراً }}{{ب|فله الحمد دائماً مستمراً| وله الشكر اولا واخيرا}}{{پایان شعر}}{{یاد| اگر تمام زمان (عمرم) را  برای ادای کم‌ترین شکرگزاری(از نعمت هایی که به من عطا شده) از شما بکار بگیرم شایسته و سزاوار است. تمام [[تحمید|حمد]] و ستایش همیشه و به صورت مستمر از آنِ [[خدا]]ست و تمام حمد از آغاز تا پایان از آنِ اوست. }} <ref>اربلی، کشف الغمه، دار الاضواء بيروت، ج۳، ص۳۵۷-۳۶۲.
+نویسنده کتابش را  با نقل آخرین مطالبِ کتاب [[الاحتجاج علی اهل اللجاج (کتاب)|احتجاج طبرسی]] درباره امام زمان(ع) به پایان برده و پس از آن سه قصیده از اشعاری که در باره امام زمان(ع) سروده نقل کرده است. نخستین قصیده‌اش قصیده‌ای میمیه است و آخرین قصیده‌ای که در مدح [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام زمان(ع)]] سروده  این‌گونه آغاز شده است.{{شعر جدید| جداکننده = \\| متن = ايها السادة الائمة انتم\\خيرة الله اوّلاً و اخيراً
-</ref>
+قد سموتم إلى العُلى فافترعتم\\بمزاياكم المحل الخطيرا}}{{یاد| ای امامان سید و سرور، شما برگزیدگان خداوند هستید بر همگان از آغاز تا پایان،  به والایی و بلند مرتبگی دست یافتید و در پرتو این فضایلتان در جایگاهی خطیر و بلند مرتبه استقرار یافتید.}} و پایانش با این ابیات است{{شعر جدید| جداکننده = \\| متن =لو قطعتُ الزمان في شكر\\أدنى ما حبانى به لكنتُ جديراً
+فله الحمد دائماً مستمراً\\وله الشكر اولا واخيرا}}{{یاد| اگر تمام زمان (عمرم) را  برای ادای کم‌ترین شکرگزاری(از نعمت هایی که به من عطا شده) از شما بکار بگیرم شایسته و سزاوار است. تمام [[تحمید|حمد]] و ستایش همیشه و به صورت مستمر از آنِ [[خدا]]ست و تمام حمد از آغاز تا پایان از آنِ اوست. }}<ref>اربلی، کشف الغمه، دار الاضواء بيروت، ج۳، ص۳۵۷-۳۶۲.</ref>
 ==تاریخ نگارش==