سال ۱۳۱۲ هجری شمسی: تفاوت میان نسخهها
←رویدادها
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشتها}}') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
==رویدادها== | ==رویدادها== | ||
* ۱۵ اریبهشت تولد [[عبدالله جوادی آملی]] از مراجع تقلید در شهر آمل | |||
*[[خرداد]]: عبدالرزاق الحصان، کارمند سنیمذهب در [[بغداد]] کتابی را بهنام «العروبة فی المیزان» درباره تاریخ سیاسی عراق منتشر کرد و در آن به مذهب شیعه حمله نمود. او این مذهب را ساخته ایرانیان و وسیله پیشرفت سیاسی آنها دانسته و وزارت معارف عراق را که همیشه وزیر آن یک فرد شیعه بود، یادگار ایرانیها و اولاد ساسانیان معرفی کرده بود. در پی انتشار این کتاب، شیعیان در [[نجف]]، [[کاظمین]]، [[بصره]] و شهرهای دیگر بازارها را تعطیل و دست به تظاهرات زدند. فیصل اول، شاه عراق سفر خود را به لندن عقب انداخت و از [[محمد حسین کاشف الغطاء]] خواست مردم را آرام کند. الحصان کتاب دیگری نیز با عنوان المهدی و المهدویة فی الاسلام نوشت.<ref>کاشف الغطاء، بند بند سرگذشتم، ۱۳۹۹ش، ص۱۵۶ تا ۱۶۲.</ref> | *[[خرداد]]: عبدالرزاق الحصان، کارمند سنیمذهب در [[بغداد]] کتابی را بهنام «العروبة فی المیزان» درباره تاریخ سیاسی عراق منتشر کرد و در آن به مذهب شیعه حمله نمود. او این مذهب را ساخته ایرانیان و وسیله پیشرفت سیاسی آنها دانسته و وزارت معارف عراق را که همیشه وزیر آن یک فرد شیعه بود، یادگار ایرانیها و اولاد ساسانیان معرفی کرده بود. در پی انتشار این کتاب، شیعیان در [[نجف]]، [[کاظمین]]، [[بصره]] و شهرهای دیگر بازارها را تعطیل و دست به تظاهرات زدند. فیصل اول، شاه عراق سفر خود را به لندن عقب انداخت و از [[محمد حسین کاشف الغطاء]] خواست مردم را آرام کند. الحصان کتاب دیگری نیز با عنوان المهدی و المهدویة فی الاسلام نوشت.<ref>کاشف الغطاء، بند بند سرگذشتم، ۱۳۹۹ش، ص۱۵۶ تا ۱۶۲.</ref> | ||
*[[۳۱ تیر]]: تصویب قانون اجازه رعایت احوال شخصیه [[ایران|ایرانیان]] غیرشیعه، به کوشش کیخسرو شاهرخ، نماینده [[زرتشت|زرتشتیان]] در مجلس دوم شورای ملی. طبق این قانون، پیروان همه مذاهبی که در ایران به رسمیت شناخته شده بودند، در اجرای قواعد و عادات مذهبی خود آزاد بودند.<ref> اشیدری، تاریخ پهلوی و زرتشتیان، ۱۳۵۵ش، ج۱، ص۳۷۵-۳۷۶.</ref> | *[[۳۱ تیر]]: تصویب قانون اجازه رعایت احوال شخصیه [[ایران|ایرانیان]] غیرشیعه، به کوشش کیخسرو شاهرخ، نماینده [[زرتشت|زرتشتیان]] در مجلس دوم شورای ملی. طبق این قانون، پیروان همه مذاهبی که در ایران به رسمیت شناخته شده بودند، در اجرای قواعد و عادات مذهبی خود آزاد بودند.<ref> اشیدری، تاریخ پهلوی و زرتشتیان، ۱۳۵۵ش، ج۱، ص۳۷۵-۳۷۶.</ref> |