پرش به محتوا

قرقیزستان: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۴: خط ۷۴:
==شیعیان قرقیزستان==
==شیعیان قرقیزستان==
[[شیعیان]] قرقیزستان عموما تباری خارج از این کشور دارند. عمده این افراد در زمان حکومت استالین و بخاطر سیاست کوچ اجباری اقوام، از جمهوری آذربایجان به این مناطق فرستاده شدند. دیگر شیعیان از کشورهای [[افغانستان]]، [[پاکستان]] و [[ایران]] مهاجرت کرده‌اند. آمار تقریبی شیعیان به ۵۰هزار نفر در سال ۱۳۹۴ش می‌رسید.<ref>[http://www.ahlulbaytportal.com/fa.php/page,3324A5058.html آمارهای موجود از شیعیان قرقیزستان]</ref><br>
[[شیعیان]] قرقیزستان عموما تباری خارج از این کشور دارند. عمده این افراد در زمان حکومت استالین و بخاطر سیاست کوچ اجباری اقوام، از جمهوری آذربایجان به این مناطق فرستاده شدند. دیگر شیعیان از کشورهای [[افغانستان]]، [[پاکستان]] و [[ایران]] مهاجرت کرده‌اند. آمار تقریبی شیعیان به ۵۰هزار نفر در سال ۱۳۹۴ش می‌رسید.<ref>[http://www.ahlulbaytportal.com/fa.php/page,3324A5058.html آمارهای موجود از شیعیان قرقیزستان]</ref><br>
تعداد آذری‌تبارها در قرقیزستان بر اساس آمارهای رسمی، بالغ بر ۱۴ هزار نفر می‌باشدکه به گفته خودشان تنها نیمی از آنها شیعه هستند.{{یاد| بنا به نقل قول یکی از آنها، این تعداد آذری نیستند، بلکه ترک‌های [[ترکیه]] هستند که به‌عنوان آذری ثبت شدند. ولی نکته جالب آن است که تمام مراسم مذهبی آن‌ها براساس شیعیان انجام می‌شود؛ یعنی روحانیون شیعه مراسم عقد و دفن آنها را انجام می‌دهند. بعضی از این آذری‌ها نیز از ایران هستند؛ ولی چون در آذربایجان شوروی بودند خود را متعلق به آنها می‌­دانند.}} شهرهای شیعه‌نشین قرقیز عبارتند از: بیشکک، قانت (کانت)، توقماق (توخ‌ماق)، اوش و قارا بالتا (قره بالتا).<ref>[http://pss.persianblog.ir/post/25/ اطلاعات کلی درباره کشور قرقیزستان]</ref>
تعداد آذری‌تبارها در قرقیزستان بر اساس آمارهای رسمی، بالغ بر ۱۴ هزار نفر می‌باشدکه به گفته خودشان تنها نیمی از آنها شیعه هستند.{{یاد| بنا به نقل قول یکی از آنها، این تعداد آذری نیستند، بلکه ترک‌های [[ترکیه]] هستند که به‌عنوان آذری ثبت شدند. ولی نکته جالب آن است که تمام مراسم مذهبی آن‌ها براساس شیعیان انجام می‌شود؛ یعنی روحانیون شیعه مراسم عقد و دفن آنها را انجام می‌دهند. بعضی از این آذری‌ها نیز از ایران هستند؛ ولی چون در آذربایجان شوروی بودند خود را متعلق به آنها می‌­دانند.}} شهرهای شیعه‌نشین قرقیز عبارتند از: بیشکِک، قانت (کانت)، توقماق (توخ‌ماق)، اوش و قارا بالتا (قره بالتا).<ref>[http://pss.persianblog.ir/post/25/ اطلاعات کلی درباره کشور قرقیزستان]</ref>
شیعیان [[ایران|ایرانی]] به واسطه تجارت یا کار در این کشور اقامت دارند. این تعداد دارای هیچ انجمنی نیستند و تنها در ایام [[سوگواری محرم|سوگواری]] در حسینیه ایرانیان در خیابان مرکزی شهر بیشکک گردهم می‌آیند. برخی از ایرانیان نیز به تعداد بیست خانوار در "اوش" زندگی می‌کنند که مراسم مذهبی نظیر [[عاشورا]] را برگزار می‌نمایند. همچنین شیعیان [[افغانستان|افغانستانی]] مقیم قرقیزستان در دو گروه شیعیان امامیه (هزاره) و [[اسماعیلیه|اسماعیلی]] (بدخشانی) هستند. شیعیان [[پاکستان|پاکستانی]] نیز عمدتاً از میان دانشجویان اندک مقیم این کشور هستند. برخی از شیعیان هر دو کشور در ماه محرم، به مراسم عزاداری حسینیه ایرانیان شرکت می‌کنند.<ref>بهمن، ژئوپلتیک تشیع در آسیای مرکزی، ۱۳۹۳، ص ۱۶۹-۱۶۸</ref>  
شیعیان [[ایران|ایرانی]] به واسطه تجارت یا کار در این کشور اقامت دارند. این تعداد دارای هیچ انجمنی نیستند و تنها در ایام [[سوگواری محرم|سوگواری]] در حسینیه ایرانیان در خیابان مرکزی شهر بیشکک گردهم می‌آیند. برخی از ایرانیان نیز به تعداد بیست خانوار در "اوش" زندگی می‌کنند که مراسم مذهبی نظیر [[عاشورا]] را برگزار می‌نمایند. همچنین شیعیان [[افغانستان|افغانستانی]] مقیم قرقیزستان در دو گروه شیعیان امامیه (هزاره) و [[اسماعیلیه|اسماعیلی]] (بدخشانی) هستند. شیعیان [[پاکستان|پاکستانی]] نیز عمدتاً از میان دانشجویان اندک مقیم این کشور هستند. برخی از شیعیان هر دو کشور در ماه محرم، به مراسم عزاداری حسینیه ایرانیان شرکت می‌کنند.<ref>بهمن، ژئوپلتیک تشیع در آسیای مرکزی، ۱۳۹۳، ص ۱۶۹-۱۶۸</ref>  
شیعیان قرقزستان از لحاظ اقتصادی در وضع مناسبی قرار دارند. بسیاری از آنان دارای سطح سواد بالا بوده و بعضا در بین آنان افرادی با درجه پرفسوری دانشگاه نیز وجود دارد. اما با این اوصاف، شیعیان دارای هیچ روزنامه یا مجله یا انجمنی نیستند و تنها در ایام [[عاشورا]] و [[ماه رمضان]] در مساجد خود دارای مراسم‌های مذهبی می‌باشند. <ref> نواب، درسنامه جعرافیای تشیع، ص ۲۱۰ </ref>
شیعیان قرقزستان از لحاظ اقتصادی در وضع مناسبی قرار دارند. بسیاری از آنان دارای سطح سواد بالا بوده و بعضا در بین آنان افرادی با درجه پرفسوری دانشگاه نیز وجود دارد. اما با این اوصاف، شیعیان دارای هیچ روزنامه یا مجله یا انجمنی نیستند و تنها در ایام [[عاشورا]] و [[ماه رمضان]] در [[مسجد|مساجد]] خود دارای مراسم‌های مذهبی می‌باشند. <ref> نواب، درسنامه جعرافیای تشیع، ص ۲۱۰ </ref>


==مساجد و مراکز فرهنگی شیعیان==
==مساجد و مراکز فرهنگی شیعیان==
۱۸٬۴۴۳

ویرایش