سلجوقیان: تفاوت میان نسخه‌ها
←تاریخ سیاسی سلجوقیان
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
دوران سلطنت دو جانشین طغرل یعنی آلْب اَرسَلان و مَلِکشاه دوران اوج قدرت سلجوقیان و پیشرفت اقتصادی و آبادانی قلمروی آنان بود.<ref>بویل، تاریخ ایران کمبریج، ج۵، ص۶۱</ref> قلمرو سلجوقیان در زمان آلب ارسلان دومین سلطان سلجوقی در شرق تا رود سیحون و در غرب تا دریا مدیترانه گسترش یافت. آلب ارسلان در سال ۴۶۳ق. در نبرد مَلازْگِرد امپراتور روم شرقی را شکست داد و [[اسیر]] کرد.<ref>بویل، تاریخ ایران کمبریج، ج۵، ص۶۸</ref> | دوران سلطنت دو جانشین طغرل یعنی آلْب اَرسَلان و مَلِکشاه دوران اوج قدرت سلجوقیان و پیشرفت اقتصادی و آبادانی قلمروی آنان بود.<ref>بویل، تاریخ ایران کمبریج، ج۵، ص۶۱</ref> قلمرو سلجوقیان در زمان آلب ارسلان دومین سلطان سلجوقی در شرق تا رود سیحون و در غرب تا دریا مدیترانه گسترش یافت. آلب ارسلان در سال ۴۶۳ق. در نبرد مَلازْگِرد امپراتور روم شرقی را شکست داد و [[اسیر]] کرد.<ref>بویل، تاریخ ایران کمبریج، ج۵، ص۶۸</ref> | ||
{{حکومت‌های ایران پس از اسلام}} | {{حکومت‌های ایران پس از اسلام}} | ||
با اینکه تقریباً درگیری بر سر جانشینی سلطانِ درگذشته بین سلجوقیان خیلی زود آغاز شد، وحدتِ سلطنت بر متصرفات سلجوقیان تا زمان مرگ سلطان ابو شجاع محمد (۵۱۱ق.) ادامه یافت؛ اما بعد از مرگ سلطان محمد قلمروی سلجوقیان در عمل به دو پاره تقسیم شد. سلطان | با اینکه تقریباً درگیری بر سر جانشینی سلطانِ درگذشته بین سلجوقیان خیلی زود آغاز شد، وحدتِ سلطنت بر متصرفات سلجوقیان تا زمان مرگ سلطان ابو شجاع محمد (۵۱۱ق.) ادامه یافت؛ اما بعد از مرگ سلطان محمد قلمروی سلجوقیان در عمل به دو پاره تقسیم شد. سلطان سَنْجَر که از زمان سلطان محمد بر [[خراسان]] حکومت داشت و قدرت فراوانی به دست آورده بود، بعد از مرگ سلطان محمد خود را جانشین او دانست؛ اما در شرق ایران فرزند سلطان محمد، یعنی محمود ادعای جانشینی داشت. از این پس حکومت بر مناطق شرقی ایران از [[ری]] تا [[ماوراء النهر]] در دست سنجر و جانشینان او و حکومت در شرق ایران و عراق در دست فرزندان سلطان محمد باقی ماند که به آنان سلاجقه عراق گفته می‌شود.<ref>نک: پیرنیا، اقبال آشتیانی، تاریخ ایران، ص۳۰۰</ref> | ||
از سوی دیگر از دوران وفات سلطان محمد بَرْکیارُق برخی از امرای سلاجقه در نواحی مختلف کم‌کم قدرت مستقلی برای خود به دست آوردند و حکومت‌های محلی در دل قلمرو سلجوقیان به وجود آمد. از جمله سلاجقه کرمان که از سال ۴۳۳ ق. به استقلال در کرمان حکومت کردند. قدرت محلی اتابکان نیز به تجزیه امپراتوری سلجوقی سرعت بخشید همانند: حکومت اتابکان دمشق (۴۹۷- | از سوی دیگر از دوران وفات سلطان محمد بَرْکیارُق برخی از امرای سلاجقه در نواحی مختلف کم‌کم قدرت مستقلی برای خود به دست آوردند و حکومت‌های محلی در دل قلمرو سلجوقیان به وجود آمد. از جمله سلاجقه کرمان که از سال ۴۳۳ ق. به استقلال در کرمان حکومت کردند. قدرت محلی اتابکان نیز به تجزیه امپراتوری سلجوقی سرعت بخشید همانند: حکومت اتابکان دمشق (۴۹۷-۵۴۹ق)، اتابکان موصل(۴۶۸-۵۲۱ق)، اتابکان آذربایجان(۵۴۱-۶۲۶ق) و اتابکان فارس(۵۴۳-۶۸۴ق).<ref>پیرنیا، اقبال آشتیانی، ص۳۲۵-۳۲۶</ref> در خوارزم نیز شاخه مستقلی از امرا به نام خوارزمشاهان (۴۹۰-۶۲۸ق) بر سر کار آمدند که بعداً حکومت سلجوقیان را از شرق ایران برچیدند.<ref>پیرنیا، اقبال آشتیانی، ص۳۳۱</ref> | ||
==آغاز قدرت سلجوقیان و سختگیری بر شیعیان== | ==آغاز قدرت سلجوقیان و سختگیری بر شیعیان== | ||