آیه ۱۰۷ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

مفسران ثمره [[رحمة للعالمین (لقب)|رحمة للعالمین]] بودن پیامبر(ص) را در دنیا و [[آخرت]] دانسته<ref>ثعلبی، الکشف و البیان، ۱۴۲۲ق، ج۶، ص۳۱۴.</ref> و عمل به دستورات و برنامه‌های او را نقطه پایانی بر همه ناکامی‌ها و بدبختی‌ها قلمداد کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۵۲۶-۵۲۷.</ref> گفته شده آثار حسنه و رحمتی که از دعوتش، شامل حال بشر شده، قابل مقایسه با زندگی بشر قبل از دعوت او نیست؛<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۳۳۱.</ref> زیرا بعثت او زمانی بود که مردم در [[جاهلیت]] و گمراهی بودند و [[اهل کتاب|اهل‌کتاب]] نیز در دینشان متحیر بوده و در کتاب آسمانی آنها اختلاف ظاهر شده بود که با بعثت پیامبر(ص) به سوی حق دعوت شدند و راه درست به آنها نشان داده شد.<ref>فخررازی، تفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۲، ص۱۹۳.</ref>

[[تفسیر قرآن|مفسران]] در ذکر مصادیق رحمت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] برای جهانیان نظرات گوناگونی مطرح کرده‌اند که برخی از آنها عبارتند از:

*نشر آیینی که سبب نجات همگان<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۵۲۶.</ref> و سعادت دنیا و آخرتشان می‌شود، مصداق رحمت بودن پیامبر(ص) است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۳۳۱؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۷، ص۸۳.</ref>

*اخلاق، [[سیره]]، تعالیم و اهداف پیامبر(ص) رحمت است.<ref>مغنیه، التفسیر المبین، قم، ص۴۳۲.</ref>