حسن حسن‌زاده آملی: تفاوت میان نسخه‌ها
←ارتباط دین، فلسفه و عرفان
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
حسن‌زاده آملی، [[قرآن]] را سرچشمه معارف الهی می‌داند. از نظر او [[نهج البلاغه]]، [[صحیفه سجادیه]]، [[اصول کافی]] ، [[بحار الانوار]] و دیگر جوامع روایی از قرآن سرچشمه گرفته‌اند و مرتبه نازل قرآن هستند. به باور او، گفتارهای امامان معصوم بازگشت به قرآن دارد.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۲.</ref> | حسن‌زاده آملی، [[قرآن]] را سرچشمه معارف الهی می‌داند. از نظر او [[نهج البلاغه]]، [[صحیفه سجادیه]]، [[اصول کافی]] ، [[بحار الانوار]] و دیگر جوامع روایی از قرآن سرچشمه گرفته‌اند و مرتبه نازل قرآن هستند. به باور او، گفتارهای امامان معصوم بازگشت به قرآن دارد.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۲.</ref> | ||
===ارتباط دین، فلسفه و عرفان=== | ===ارتباط دین، فلسفه و عرفان=== | ||
از دیدگاه علامه حسن‌زاده، [[قرآن]]، فلسفه و عرفان جدا از یکدیگر نیستند. وی، حقیقت دین و عرفان را یکی می‌داند و آن معرفت به خدا، [[اسماء و صفات|اسماء]]، افعال، احکام و کتاب خدا است.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۰ و ۱۱.</ref> وی عرفان را علم انسان‌ساز می‌داند و بر این باور است که سرچشمه عرفان واقعی، [[وحی]]، [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]] است.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۲.</ref> از نظر او، | از دیدگاه علامه حسن‌زاده، [[قرآن]]، فلسفه و عرفان جدا از یکدیگر نیستند. وی، حقیقت دین و عرفان را یکی می‌داند و آن معرفت به خدا، [[اسماء و صفات|اسماء]]، افعال، احکام و کتاب خدا است.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۰ و ۱۱.</ref> وی عرفان را علم انسان‌ساز می‌داند و بر این باور است که سرچشمه عرفان واقعی، [[وحی]]، [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]] است.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۲.</ref> از نظر او، عرفانِ اصیلِ انسان‌ساز، در اتصال به قرآن است و [[امامان معصوم]]، معلمانِ بشر و سفیران الهی هستند که دستورالعمل‌های انسان‌ساز، یعنی قرآن را برای بشر توضیح می‌دهند.<ref>حسن‌زاده آملی، انسان در عرف عرفان، ۱۳۸۳ش، ص۱۲.</ref> | ||
آیت‌الله حسن‌زاده، [[حکمت متعالیه]] را سیر تکاملی فلسفه اسلامی دانسته و معتقد است حکمت متعالیه، برهانِ آمیخته با شهود (عرفان) است. از نظر وی، فلسفه‌ای که با دین الهی مخالفت کند، قابل قبول نیست؛ آنچه را که دین الهی رد و انکار کند، فلسفه محسوب نمی‌شود.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۱.</ref> حسن‌زاده آملی ادعای «یونانی بودن فلسفه اسلامی» را رد می‌کند و معتقد است که اندیشه‌های فلاسفه پیش از [[اسلام]] سطحی است و فیلسوفان اسلامی این اندیشه‌ها را عمق داده و به تعبیر او پخته‌اند.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۲.</ref> | آیت‌الله حسن‌زاده، [[حکمت متعالیه]] را سیر تکاملی فلسفه اسلامی دانسته و معتقد است حکمت متعالیه، برهانِ آمیخته با شهود (عرفان) است. از نظر وی، فلسفه‌ای که با دین الهی مخالفت کند، قابل قبول نیست؛ آنچه را که دین الهی رد و انکار کند، فلسفه محسوب نمی‌شود.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۱.</ref> حسن‌زاده آملی ادعای «یونانی بودن فلسفه اسلامی» را رد می‌کند و معتقد است که اندیشه‌های فلاسفه پیش از [[اسلام]] سطحی است و فیلسوفان اسلامی این اندیشه‌ها را عمق داده و به تعبیر او پخته‌اند.<ref>«آیت‌الله حسن‌زاده آملی حکیم، عارف، ادیب و ریاضیدان»، ص۱۲.</ref> | ||