confirmed، protected، templateeditor
۱۷۹
ویرایش
آیه ۷ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←استناد ختم قلب به خدا
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
== استناد ختم قلب به خدا == | == استناد ختم قلب به خدا == | ||
[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، فیلسوف و مفسر شیعه، معتقد است که تغییر سیاق آیه به اینکه مُهرزدن قلب را به خداوند و پرده‌افکندن بر روی چشم و گوش را به کفار نسبت داده، می‌فهماند که مرتبه‌ای از كفر از ناحيه خود کفار است، و آن اين مقدار بوده كه زير بار حق نمى‌رفته‌اند(وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ)، و مرتبه شديدترى را خدا به عنوان مجازات بر دلهاشان افكنده(خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ | [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، فیلسوف و مفسر شیعه، معتقد است که تغییر سیاق آیه به اینکه مُهرزدن قلب را به خداوند و پرده‌افکندن بر روی چشم و گوش را به کفار نسبت داده، می‌فهماند که مرتبه‌ای از كفر از ناحيه خود کفار است، و آن اين مقدار بوده كه زير بار حق نمى‌رفته‌اند(وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ)، و مرتبه شديدترى را خدا به عنوان مجازات بر دلهاشان افكنده(خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ)، در نتیجه اعمال آنان میان دو حجاب قرار دارد، يكى حجاب خودشان که کفرشان مانع از ایمان به حق شده است، و يكى حجابی است که خداوند پس از کفر و فسقشان برایشان قرارداده است. <ref>طباطبایی، المیزان، منشورات اسماعيليان، ج۱، ص۵۱.</ref> | ||
طباطبایی هم‌چنین در ذیل آیه ۲۶ سوره بقر إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا در تکمیل این سخن گفته است: همان گونه که [[تقوا | متقین]] دارای دو هدایت فطری و هدایت پس از نزول [[قرآن]] و پذیرش دین حق هستند؛ [[کفر|کفار]] و [[منافق|منافقان]] نیز داراى دو ضلالت و دو كورى هستند، يكى ضلالت و كورى اول، كه باعث اوصاف خبيثه مانند كفر و نفاق و غيره شد، دوم ضلالت و كورى‌اى كه ضلالت و كورى اولشان را بيشتر كرد، اولى را به خود آنان نسبت داد، و دومى را به خودش، كه به عنوان مجازات ضلالت و كورى‌شان را بيشتر كرد، و در خصوص كفار فرمود:( وَ عَلى أَبْصارِهِمْ غِشاوَةٌ)، غشاوت را بخود آنان نسبت داد، و مهر زدن بر دلهاشان را بخودش (خَتَمَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ، وَ عَلى سَمْعِهِمْ) . <ref>طباطبایی، المیزان، منشورات اسماعیلیان، ج۱، ص۴۵ و ۹۱. | طباطبایی هم‌چنین در ذیل آیه ۲۶ سوره بقر إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا در تکمیل این سخن گفته است: همان گونه که [[تقوا | متقین]] دارای دو هدایت فطری و هدایت پس از نزول [[قرآن]] و پذیرش دین حق هستند؛ [[کفر|کفار]] و [[منافق|منافقان]] نیز داراى دو ضلالت و دو كورى هستند، يكى ضلالت و كورى اول، كه باعث اوصاف خبيثه مانند كفر و نفاق و غيره شد، دوم ضلالت و كورى‌اى كه ضلالت و كورى اولشان را بيشتر كرد، اولى را به خود آنان نسبت داد، و دومى را به خودش، كه به عنوان مجازات ضلالت و كورى‌شان را بيشتر كرد، و در خصوص كفار فرمود:( وَ عَلى أَبْصارِهِمْ غِشاوَةٌ)، غشاوت را بخود آنان نسبت داد، و مهر زدن بر دلهاشان را بخودش (خَتَمَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ، وَ عَلى سَمْعِهِمْ) . <ref>طباطبایی، المیزان، منشورات اسماعیلیان، ج۱، ص۴۵ و ۹۱. | ||
</ref> | </ref> | ||