خروج سفیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

يکی از [[علائم ظهور]] [[امام مهدی]] (عج) که وقوعش حتمی و قطعي شمرده شده است '''خروج سفیانی''' می باشد.

[[امام صادق]] (ع) فرموده است: «پيش از قيام قائم (ع) پنج علامت حتمی می باشد: [[يمانی]]، سفيانی، [[صيحه آسمانی]]، قتل [[نفس زکيه]]، و فرورفتن سرزمين [[بيدا]].»<ref>شیخ صدوق، کمال الدین وتمام النعمه،ص650</ref>

در مورد سفيانی هم مانند [[دجال]] يک نظر وجود دارد و آن اينکه سفيانی يک طاغوت پليد دارای يک رژيم جهنّمی است که با ويژگی‌های خاص، با انقلاب جهاني امام مهدی (عج) مخالفت می کند و شکست مي خورد.<ref>علامه مجلسی،بحارالانوار، ج 53، ص 10</ref>

[[علی|امير المؤمنين]] (ع) فرمود: «فرزند خورنده جگرها، از [[وادی  يابس]] خارج می شود... اسمش عثمان و پدرش عنبسه و از اولاد [[ابو سفيان]] است.» <ref>علامه مجلسی،بحارالانوار، ج 52، ص 205</ref>

بين دانشمندان اسلامی اتفاق نظر است که وجه تسميه او به سفيانی به خاطر نسبت داشتن با ابوسفيان است، چرا که وی از تبار ابوسفيان به شمار می آيد، همانگونه که فرزند زن جگرخوار نيز می باشد به علت نسبت وی با جده اش [[هند جگر خوار|هند]] زن ابوسفيان که در جنگ احد وقتی [[حمزه]] [[سيدالشهداء]] به شهادت رسيد هند کوشيد تا جگر حمزه را از فرط کينه به دندان بکشد.

== خصوصيات فردی==

[[امام باقر]] (ع) در اين رابطه می فرمايد: «سفيانی، سرخ رويی سپيد پوست و زاغ چشم است، هرگز خدا را پرستش نکرده و هرگز [[مکه]] و [[مدينه]] را نديده است...». <ref>نعمانی، الغیبه، ص435</ref>

== پليدی و سرکشی سفيانی ==

راويان [[حدیث]]، در نفاق و بدسرشتی و دشمنی او با خدا و پيامبرش [[حضرت محمد]] (ص) و حضرت مهدی (ع) اتفاق نظر دارند و رواياتی که [[شيعه]] و [[سنی]] درباره شخصيت و کردار او نقل کرده اند يکسان يا تقريبا نزديک بهم است، چنانکه از اين قبيل روايت شده است که گفت:

::سفيانی بدترين فرمانرواست، دانشمندان و اهل فضل را می کشد و نابود می سازد و از آنها برای رسيدن به مقاصد خود ياری می خواهد هرکس سر باز زند او را به قتل می رساند.<ref>کورانی، عصرظهور،ترجمه عباس جلالی،ص118</ref>

== فرهنگ و گرايش سياسی سفيانی==

روايات، نشانگر اين معناست که سفيانی فرهنگ و آموزش غربی دارد و چه بسا در همانجا نشو و نما کرده باشد. در کتاب غيبت طوسی از بشر بن غالب بصورت مرسل روايت شده است که گفت:

::سفيانی در حاليکه رهبری گروهی را به عهده دارد مانند شخص ‍ نصرانی صليب برگردن دارد و از سرزمين روميان روی مي آورد. <ref>شیخ طوسی، الغیبه، ص278</ref>

در روايت کلمه منتصر آمده اما در اصل بايد «متنصر» باشد، چنانکه در بحار ج 52 ص 217 آمده است، يعنی، مسلمان مسيحی شده. و جمله «از سرزمين روميان می آيد» يعنی کسی که از سرزمين روم (غرب) به [[شام]] می آيد و آنگاه دست به جنبش و قيام می زند.

البته اين روايت از معصوم نقل نشده و نمی تواند مورد اعتماد باشد.

از برخی روايات چنين استفاده مي شود که وی مسلمان منحرفی است که کينه [[حضرت علی]] (ع) را به دل دارد.

== کينه سفيانی نسبت به اهل بيت و شيعيان ==

کينه توزی، از بارزترين ويژگيهای سفيانی است که روايات مربوط به او از آن ياد می کند بلکه از آن روايات چنين برمی آيد که نقش سياسی او ايجاد فتنه مذهبی در ميان مسلمانان و تحريک تسنن عليه شيعيان تحت شعار ياری اهل سنت است... در حاليکه وی هوادار زمامداران کفر پيشه غربی و [[یهود|يهودیان]] و مزدور آنهاست، از امام صادق (ع) روايت شده است که فرمود:

«ما و اولاد ابوسفيان دو خاندان هستيم که بخاطر خدا با يکديگر دشمنی داريم.. ما گفتيم خداوند راست گفت و آنها گفتند خداوند دروغ گفت... ابوسفيان به جنگ پيامبر برخاست و معاويه فرزند ابوسفيان به جنگ علی بن ابی طالب رفت و يزيد پسر معاويه به نبرد با حسين بن علی (ع) پرداخت و سفيانی به مصاف حضرت قائم (ع) برمی خيزد.»<ref>علامه مجلسی،بحارالانوار، ج 52، ص 190</ref>

همچنين از امام باقر (ع) نقل شده است که فرمود:

::گويا من سفيانی (يا رفيق او) را می بينم که در زمينهای سرسبز شما در [[کوفه]] اقامت گزيده و منادی اوندا می دهد، هر کس سر يک تن از [[شیعه|شيعيان]] علی را بياورد هزار درهم پاداش اوست، در اين هنگام همسايه بر همسايه حمله برده و مي گويد اين شخص از آنهاست، گردن او را مي زند و هزار درهم جايزه می گيرد، آگاه باشيد که در آن روز، فرمانروایی شما بدست حرامزادگان خواهد بود...<ref>علامه مجلسی،بحارالانوار، ج 52، ص 215</ref>

[[امام صادق]] (ع) می فرمايد: «امر سفياني از مسائل حتمي است، و خروجش در [[ماه رجب]] می باشد.»<ref>نعمانی ،الغیبه ،ص426</ref>

بر اساس روايات فراواني که از پيشوايان معصوم عليهم‏ السلام درباره‏ سفيانی دوم رسيده است، خروج او در ماه «رجب» و روز جمعه، و محل خروجش از جائی بنام «وادی يابس» يعنی دره ای خشک يا بيابان بي ‏آب و علف از سرزمين شام است.

و نيز مي فرمايد:

::خروج سفيانی و يمانی و [[خراساني]] در يک سال و يک ماه و يک روز واقع خواهد شد.<ref>نعمانی ،الغیبه ،ص369</ref>

موقع خروج او بعد از فتنه و جنگ بزرگی است که در ميان اهل مشرق و مغرب روی مي ‏دهد و ظاهرا منظور از مشرق و مغرب که در حديث آمده است، مشرق و مغرب همان حدودی است که سفيانی در آنجا ظاهر می ‏شود، نه مشرق و مغرب عالم، زيرا در روايات بسياری وارد شده که نخستين سرزمينی که از سرزمين مغرب خراب می‏ شود، سرزمين شام است.

اميرالمؤمنين (ع) می فرمايد: «سپس پسر جگرخوار (هند، همسر ابو سفيان) از وادی يابس خروج کند، تا به منبر [[دمشق]] نشيند.» <ref>نعمانی، الغیبه، ص434</ref>

تمام دوران سرکشی او از ابتداء خروجش تا زمان کشته شدنش به دست حضرت قائم (ع) بيشتر از 15ماه نخواهد بود. در ابتداء خروجش به شام حمله می کند و مخالفين خود را شکست می دهد و 5ايالت شام را (به نام‏های دمشق و [[حمص]] و [[فلسطين]] و [[اردن]] و قنسرين و در بعضی از نسخه‏ ها يا روايات «فلزين») تصرف می کند. تمام اهل شام بجز تعداد معدودی که شيعه و طرفدار حق‏ند مطيع و فرمانبردارش می ‏شوند.

::سفيانی از علايم حتمی است، خروج او در ماه رجب خواهد بود، و از آغاز خروجش تا پايان آن جمعا 15 ماه است که در 6 ماه آن جنگ و پيکار می کند، و چون شهرهای پنجگانه (دمشق، حمص، فلسطين، اردن، حلب) را تصرف کرد، 9 ماه فرمانروايی می کند، و يک روز هم بر آن افزوده نمی شود.»<ref>نعمانی ،الغیبه ،ص426</ref>

حدود تعدی و تجاوز او بعد از [[شامات]]، [[عراق]] و [[حجاز]] به خصوص مدينه منوره می‏ باشد، تا يکی دو ماه آسيب او به اهل حق نمی‏ رسد زيرا گرفتار جنگ های داخلی و سرکوبی احزاب مخالف است، اما پس از آن هيچ هم و غمی ندارد مگر مبارزه با اهل دين و دشمنی او بيشتر با شيعه و اهل حق و آل محمد صلی الله عليه و آله است.

== درفش سرخ سفيانی ==

چون اوضاع داخلی خود را آرام نمود، دو لشکر مهم و مجهز را با پرچم‏هایی سرخ و به روايتی سبز تنظيم می‏ نمايد يکی برای گرفتن عراق و ديگری برای تسخير حجاز.

برخی از روايات اين مطلب را ياد نموده است، مانند روايتی که در بحار از امير مؤمنان (ع) ضمن روايتی طولانی نقل شده است:

::و آن را نشانه ها و علامتهايی است و خروج سفيانی با درفش ‍ سرخ همراه است و فرمانده آن مردی از قبيله [[بنی کلب]] است. <ref>علامه مجلسی ،بحار الانوار، ج52،ص 273</ref>

اين پرچم سرخ رمز برتری جوئی و سياست خون‌آشامی وی می باشد.

== آيا سفياني يکي است يا چند تن ==

بی ترديد سفيانی وعده داده شده که روايات موجود در منابع شيعه و سنی بر آن دارد، يک نفر است اما در برخی از روايات همچون روایت ابن حماد و غير آن سخن از دو سفيانی به ميان آمده است، سفيانی اول و سفيانی دوم و گاهي از بعضی روايات استفاده می شود که آنها سه تن هستند.

اما آنکه مورد نکوهش قرار گرفته و دست به شرارت و کارهای آنچنانی می زند، همان سفيانی دوم است، زيرا سفيانی اول پس از استيلا بر سرزمين شام و [[جنگ قرقيسيا]]، در جنگ عراق در برابر سپاه ايرانيان و ياران درفش های سياه شکست می خورد و در اثر زخمی که بر او وارد می شود در راه بازگشت به شام به هلاکت می رسد و سفيانی دوم را جانشين خود قرار می دهد تا مأموريت مهم او را ادامه دهد.

چنانچه اين روايات صحيح باشد، سفيانی اول، فرمانروای نابکاری است که زمينه ساز سفيانی اصلی وعده داده شده است، همچنان که يمنی و خراسانی ها ياران درفش های سياه زمينه ساز نهضت حضرت مهدی (ع) می باشند. ابن حماد گويد وليد گفت:

::سفيانی روی می آورد و به جنگ بنی هاشم و هر کس از ياوران درفش های سه گانه و غير آنان که با او بستيزد، می پردازد و بر همه آنها چيره می شود. آنگاه روانه کوفه می شود و بنی هاشم بسوی عراق مهاجرت می کنند، سپس سفيانی در بازگشت از کوفه در نزديکی شام به هلاکت می رسد و مرد ديگری از فرزندان ابوسفيان را جانشين خود می سازد که غلبه با اوست و بر مردم چيره می شود... و سفيانی مورد نظر، همين است.<ref>کورانی، عصرظهور،ص 124</ref>

[[حضرت علی]] (ع) در ذيل آيه:

::و لو تري اذ فزعوا فلا فوت» می فرمايد ''کمی پيش از قيام قائم ما [[حضرت مهدی|مهدی]] (ع)، سفيانی خروج می کند، پس به اندازه دوران حاملگی يک زن که 9 ماه باشد حکومت می کند، لشکريان او به مدينه وارد می شوند، تا اينکه به «بيدا» می رسند، خداوند آنها را در زمين فرو می برد''<ref>سید محمد صدر،تاریخ غیبت کبری،ص648</ref>

با فرض صحت روايت مذکور و مانند آن، تمامی اخباری که از فرو رفتن لشکری در صحرای بيدا خبر می دهند، و مورد قبول [[شيعه]] و سنی است، همگی مربوط به سفيانی و برنامه ها و کارهای او می شود.