اندونزی: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخ شیعه در این سرزمین به آغاز دعوت اسلامی و ورود مسلمانان به این مجمع الجزایر باز می‌گردد. بنا بر اسناد(از قبیل سنگ قبر، آثار قدیمی و باستانی)، جمعی از پژوهشگران بر این باورند که تاریخ تشیع در اندونزی نیز همراه با ورود اسلام به این کشور، به سده‌های اولیه هجری قمری باز می‌گردد. آثاری هم که از قبور مسلمین {{یاد|برای نمونه روى سنگ قبر بعضى از بزرگان در شهر «آچه‏» (aceh) مثل سیدحسام الدین الحسینى (متوفاى سال‏۸۲۳ ه ق)، سیدشریف الدین حسن بن على الاسترآبادى (متوفاى سال‏823 ه ق) وامیر محمد بن عبدالقادر (متوفاى سال ۸۸۲ ه ق) جملات لااله الاالله، محمد رسول الله، على ولى الله و لا فتى الا على، لا سیف الاذوالفقار نقش بسته است.<ref>https://ensani.ir/fa/article/55426/شیعیان-اندونزیایى-و-رسالت-حوزه</ref> }}در این سرزمین بر جای مانده است؛ نشانگر این حقیقت است که حداقل از سده چهارم هجری قمری، تشیع در آنجا وجود داشته است. اگر این مطلب با قرائن و شواهد محکم، تأیید و تثبیت گردد که علت رسوخ تشیع به اندونزی، فرار شیعیان علوی به‌سمت مشرق جهت یافتن پناهگاهی امن بوده، می‌بایست قبول کرد که شمار شیعیان نیز در گذشته‌های دور در این کشور قابل توجه بوده است.<ref>منصوری خلیل، شیعیان اندونزی، تهران، مجله فرهنگ كوثر- شماره ۲۵، فروردین ۱۳۷۸</ref>