پرش به محتوا

امانت‌داری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{اخلاق-عمودی}}
{{اخلاق-عمودی}}
'''امانتداری''' سپردن چیزی به عنوان امانت به شخص مورد اعتماد و امین. یکی از صفات [[پیامبران|انبیا]] و از جمله بهترین  [[اخلاق|فضائل اخلاقی |رفتارهای پسندیده اخلاقی ]]و ارزشمند انسانی است. امانت‌داری مانند خرید و فروش به عنوان یکی از عقود شرعی و دارای احکام شرعی است.
'''امانتداری''' سپردن چیزی به عنوان امانت به شخص مورد اعتماد و امین. یکی از صفات [[پیامبران|انبیا]] و از جمله بهترین  [[اخلاق|فضائل اخلاقی و ]]رفتارهای پسندیده اخلاقی ]]و ارزشمند انسانی است. امانت‌داری مانند خرید و فروش به عنوان یکی از عقود شرعی و دارای احکام شرعی است.


==اهمیت==
==اهمیت==
خط ۷: خط ۷:


در منابع روایی [[حدیث|احادیث]] فراوانی درباره اهمیت و جایگاه امانت‎داری ذکر شده است.<ref> ن ک: محمدی ری‌شهری، دانشنامه ميزان الحكمه، ۱۳۸۵ش، ج۷، ص۳۲۲.</ref> در برخی روایات اداء امانت به نیکوکار و بدکار حتی در کمترین چیزها حاکی از اهمیت امانت داری است.<ref> ن ک: محمدی ری‌شهری، دانشنامه ميزان الحكمه، ۱۳۸۵ش، ج۷، ص۳۳۴.</ref>
در منابع روایی [[حدیث|احادیث]] فراوانی درباره اهمیت و جایگاه امانت‎داری ذکر شده است.<ref> ن ک: محمدی ری‌شهری، دانشنامه ميزان الحكمه، ۱۳۸۵ش، ج۷، ص۳۲۲.</ref> در برخی روایات اداء امانت به نیکوکار و بدکار حتی در کمترین چیزها حاکی از اهمیت امانت داری است.<ref> ن ک: محمدی ری‌شهری، دانشنامه ميزان الحكمه، ۱۳۸۵ش، ج۷، ص۳۳۴.</ref>
امام صادق (ع) در يكى از سفارش‌هايش  تصریح کرده است که حتّى اگر آن كه با شمشير بر على ضربت زد و او را كُشت ، مرا امين بشمارد و از من راه نمايى و مشورت بخواهد ـ و من آن را از او بپذيرم ـ با او امانتدار خواهم بود. <ref>صدوق، امالی، ۱۴۱۷ق، ص۳۱۸؛ ری شهری، میزان الحکمه، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۴۷۴.</ref>امام زين العابدين (ع) نیز ضمن توصیه شیعیانش به کوشش برای امانتداری گفته است: سوگند به آن كه محمّد را به حق ، پيامبر قرار داد ، [حتّى] اگر قاتل پدرم حسين بن على(ع) شمشيرى را كه با آن او را كشت ، به من امانت مى داد ، آن را به او باز مى گرداندم .<ref>صدوق، امالی، ۱۴۱۷ق، ص۳۱۹.</ref>  در روایتی دیگر امام صادق (ع) گفته است امانت را برگردانيد ، حتّى به قاتل حسين بن على عليه السلام. <ref>ری شهری، میزان الحکمه، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۴۷۴.</ref>
امام صادق (ع) در يكى از سفارش‌هايش  تصریح کرده است که حتّى اگر آن كه با شمشير بر على ضربت زد و او را كُشت ، مرا امين بشمارد و از من راه‌نمايى و مشورت بخواهد ـ و من آن را از او بپذيرم ـ با او امانتدار خواهم بود. <ref>صدوق، امالی، ۱۴۱۷ق، ص۳۱۸؛ ری شهری، میزان الحکمه، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۴۷۴.</ref>امام زين العابدين (ع) نیز ضمن توصیه شیعیانش به کوشش برای امانتداری گفته است: سوگند به آن كه محمّد را به حق ، پيامبر قرار داد ، [حتّى] اگر قاتل پدرم حسين بن على(ع) شمشيرى را كه با آن او را كشت ، به من امانت مى داد ، آن را به او باز مى گرداندم .<ref>صدوق، امالی، ۱۴۱۷ق، ص۳۱۹.</ref>  در روایتی دیگر امام صادق (ع) گفته است امانت را برگردانيد ، حتّى به قاتل حسين بن على عليه السلام. <ref>ری شهری، میزان الحکمه، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۴۷۴.</ref>
در برخی روایات نیز این کار باعث افزایش رزق و روزی دانسته شده است.<ref>کلینی، کافی، ۱۳۶۷ش،‌ ج۵، ص۱۳۳.</ref>در حدیث مشهور  به [[حدیث جنود عقل و جهل ]] از زبان [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] امانت به عنوان یکی از لشگریان عقل و ضد آن خیانت به عنوان یکی از سپاهیان جهل دانسته شده است. «الْأَمَانَةُ وَ ضِدَّهَا الْخِيَانَةَ». <ref>کلینی، کافی،۱۴۰۷ق،  ج۱، ص۲۲.</ref>
در برخی روایات نیز این کار باعث افزایش رزق و روزی دانسته شده است.<ref>کلینی، کافی، ۱۳۶۷ش،‌ ج۵، ص۱۳۳.</ref>در حدیث مشهور  به [[حدیث جنود عقل و جهل ]] از زبان [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] امانت به عنوان یکی از لشگریان عقل و ضد آن خیانت به عنوان یکی از سپاهیان جهل دانسته شده است. «الْأَمَانَةُ وَ ضِدَّهَا الْخِيَانَةَ». <ref>کلینی، کافی،۱۴۰۷ق،  ج۱، ص۲۲.</ref>


۱۷٬۴۴۳

ویرایش