پرش به محتوا

امام سجاد علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۸۱: خط ۸۱:
== واقعه کربلا و اسارت ==
== واقعه کربلا و اسارت ==
{{اصلی|واقعه کربلا}}
{{اصلی|واقعه کربلا}}
مورخان معتقدند امام سجاد(ع) در زمان [[واقعه کربلا]] و در روزی که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و [[شهدای کربلا|یاران]]ش به شهادت رسیدند، ۲۳ سال داشت.<ref>محمودی، سرشک خوبان، ۱۳۷۹ش، ص۲۲۱.</ref> امام در آن روز امام به شدت بیمار بود به گونه‌ای که در مواردی که می‌خواستند او را به قتل برسانند،<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۳.</ref> حمید بن مسلم با گفتن این جمله که او کودک است و  (او را همین بیماری که دارد کفایت می‌کند.) مانع کشتن امام توسط سپاهیان شمر پس از شهادت امام حسین(ع) شد. براساس گزارش حمیدبن مسلم او پیوسته در  خیمه از امام سجاد(ع) مراقبت کرده تا مانع کشتن او شده است.فلم أزل بهم حتّى دفعتُهم عنه<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۴۶۹.</ref>
مورخان معتقدند امام سجاد(ع) در زمان [[واقعه کربلا]] و در روزی که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و [[شهدای کربلا|یاران]]ش به شهادت رسیدند، ۲۳ سال داشت.<ref>محمودی، سرشک خوبان، ۱۳۷۹ش، ص۲۲۱.</ref> امام در آن روز امام به شدت بیمار بود به گونه‌ای که در مواردی که می‌خواستند او را به قتل برسانند،<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۳.</ref> حمید بن مسلم با گفتن این جمله که او کودک است و  (او را همین بیماری که دارد کفایت می‌کند.) مانع کشتن امام توسط سپاهیان شمر پس از شهادت امام حسین(ع) شد. براساس گزارش حمیدبن مسلم او پیوسته در  خیمه از امام سجاد(ع) مراقبت کرده تا مانع کشتن او شده است.فِلَم أزَل بِهِم حتّى دَفَعْتُهم عنه<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۴۶۹.</ref>
=== کوفه ===
=== کوفه ===
پس از [[واقعه کربلا]]، امام سجاد و اهل بیت [[امام حسین(ع)]] را به اسیری گرفتند و روانه [[کوفه]] و [[شام]] کردند. هنگام بردن اسیران از کربلا به کوفه، بر گردن [[امام سجاد(ع)]] غل و جامعه [جامعه، طوق مانندی است که دست‌ها و گردن را با آن به هم می‌بندند] نهادند و چون بیمار بود و نمی‌توانست خود را بر پشت شتر نگاهدارد هر دو پای او را بر شکم شتر بستند.<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ۱۳۸۵ش، ص۵۱-۵۲.</ref>
پس از [[واقعه کربلا]]، امام سجاد و اهل بیت [[امام حسین(ع)]] را به اسیری گرفتند و روانه [[کوفه]] و [[شام]] کردند. هنگام بردن اسیران از کربلا به کوفه، بر گردن [[امام سجاد(ع)]] غل و جامعه [جامعه، طوق مانندی است که دست‌ها و گردن را با آن به هم می‌بندند] نهادند و چون بیمار بود و نمی‌توانست خود را بر پشت شتر نگاهدارد هر دو پای او را بر شکم شتر بستند.<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ۱۳۸۵ش، ص۵۱-۵۲.</ref>
۱۷٬۱۹۹

ویرایش