آقا رضا همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مرجعیت دینی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
== مرجعیت دینی == | == مرجعیت دینی == | ||
پس از وفات [[میرزای شیرازی]] در سال ۱۳۱۲ق، زمانی که آقارضا در نجف به تدریس، تعلیم و تحقیق مشغول بود، مردم به او رجوع کرده و عده‌ای از خواص علما نیز از او خواستند که [[فتوا|فتاوای]] خود را در اختیار مقلدان قرار دهد. ایشان به ناچار به کتاب نجاة العباد حاشیه و تعلیقه می‌زند، امّا با این حال مسئولیت‌ها و شؤونات ریاست و رهبری را نمی‌پسندید و به دشواری این مسئولیت را قبول می‌کند و زمان زیادی طول نمی‌کشد که به بیماری فراموشی مبتلا می‌شود و از فتوا دادن و پذیرش [[وجوهات شرعیه|وجوهات]] خودداری می‌کند و صرفا به تدریس می‌پردازد.<ref>همدانی، مصباح الفقیه، ۱۴۱۶ق، ص۴۲.</ref> | پس از وفات [[میرزای شیرازی]] در سال ۱۳۱۲ق، زمانی که آقارضا در نجف به تدریس، تعلیم و تحقیق مشغول بود، مردم به او رجوع کرده و عده‌ای از خواص علما نیز از او خواستند که [[فتوا|فتاوای]] خود را در اختیار [[تقلید (فقه)|مقلدان]] قرار دهد. ایشان به ناچار به کتاب نجاة العباد حاشیه و تعلیقه می‌زند، امّا با این حال مسئولیت‌ها و شؤونات ریاست و رهبری را نمی‌پسندید و به دشواری این مسئولیت را قبول می‌کند و زمان زیادی طول نمی‌کشد که به بیماری فراموشی مبتلا می‌شود و از فتوا دادن و پذیرش [[وجوهات شرعیه|وجوهات]] خودداری می‌کند و صرفا به تدریس می‌پردازد.<ref>همدانی، مصباح الفقیه، ۱۴۱۶ق، ص۴۲.</ref> | ||
=== برخی از آرای علمی === | === برخی از آرای علمی === | ||
# ایشان در حجیت خبر، وثوق به صدور را میزان می‌دانست و برای همین، قائل به قول [[محقق حلی]] بود و محافظت بر موافقت با نظر مشهور را رعایت می‌کرد، اگر چه قائل به حجیت شهرت نبود. | # ایشان در حجیت خبر، وثوق به صدور را میزان می‌دانست و برای همین، قائل به قول [[محقق حلی]] بود و محافظت بر موافقت با نظر مشهور را رعایت می‌کرد، اگر چه قائل به حجیت شهرت نبود. | ||