عبدالکریم حائری یزدی: تفاوت میان نسخه‌ها

حائری در ۱۳۳۷ ق به قصد [[زیارت]] [[حرم امام رضا(ع)]] عازم [[مشهد]] شد و در مسیر خود چند روز در [[قم]] ماند و با اوضاع این شهر و [[حوزه علمیه]] آن آشنا شد.<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲–۱۳۵۴ش، ج۱، ص۲۸۶؛ مرسلوند، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۵۹–۶۰.</ref>

به گفته انصاری قمی، [[میرزا محمد فیض قمی|آیت‌الله فیض قمی]] به‌دنبال احیای مجدد [[حوزه علمیه قم]] بود و از مشاهده مدرس خالی و بی‌رونق رنج می‌برد.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۲، ص۸۲۲.</ref> بنابر نقل [[محمدرضا شریعتمدار ساوجی|شریعتمدار ساوجی]]، فیض همیشه می‌گفت تا زمانی که زمامداری بر حوزه نباشد توسعه آن میسر نیست و من هم به تنهایی توان ندارم بنابراین به دعوت از دیگران از خارج قم نیازمندیم.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۲، ص۸۲۲.</ref> از آنجا که شیخ عبدالکریم حائریدر اراک حوزه علمیه تشکیل داده بود و اراک هم به قم نزدیک بود، تصمیم بر این شد که به حاج شیخ عبدالکریم نامه‌ای بنویسید و از او طلاب دعوت کند که به قم مهاجرت کنند.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۲، ص۸۲۲.</ref> از این رو برخی همچون علی اکبر دهخدا تأسیس حوزه علمیه قم را در سال ۱۳۳۶ق به فیض قمی نسبت داده است.<ref>لغت نامه، علی اکبر دهخدا، ذیل واژه فیض.</ref>