پرش به محتوا

اثبات الوصیة للامام علی بن ابی‌طالب (مسعودی): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۲: خط ۳۲:
اثبات الوصیه به سبک و سیاق سایر کتب حدیثی شیعه، نگاشته شده و محتوای آن از [[تشیع]] نویسنده‌اش حکایت دارد. در منابع رجالی و تراجم‌نگاری شیعه، نویسنده اثبات الوصیه همان نویسنده [[مروج الذهب]] است. با این حال انتساب این کتاب به مسعودی مورخ به دلیل اختلاف با سبک و روش مسعودی در دیگر آثارش، از سوی پژوهشگران معاصر مورد تردید قرار گرفته است.
اثبات الوصیه به سبک و سیاق سایر کتب حدیثی شیعه، نگاشته شده و محتوای آن از [[تشیع]] نویسنده‌اش حکایت دارد. در منابع رجالی و تراجم‌نگاری شیعه، نویسنده اثبات الوصیه همان نویسنده [[مروج الذهب]] است. با این حال انتساب این کتاب به مسعودی مورخ به دلیل اختلاف با سبک و روش مسعودی در دیگر آثارش، از سوی پژوهشگران معاصر مورد تردید قرار گرفته است.
== جایگاه ==
== جایگاه ==
کتاب اثبات الوصیه، جریان خلقت [[حضرت آدم]] و شرح حال و [[معجزه|معجزات]] [[پیامبران]] بعد از او و تاریخ پادشاهانی که در زمان آنان بوده‌اند هر کدام را پس از دیگری تا زمان خاتم انبیاء بیان می‌کند و سپس شرح حال و [[معجزات پیامبر(ص)] و [[دوازده امام]] را با تاریخ خلفائی که با آنان همزمان بوده‌اند نقل می‌کند.<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، مقدمه، ص۶.</ref>
کتاب اثبات الوصیه، جریان خلقت [[حضرت آدم]] و شرح حال و [[معجزه|معجزات]] [[پیامبران]] بعد از او و تاریخ پادشاهانی که در زمان آنان بوده‌اند هر کدام را پس از دیگری تا زمان خاتم انبیاء بیان می‌کند و سپس شرح حال و [[معجزات پیامبر(ص)]] و [[دوازده امام]] را با تاریخ خلفائی که با آنان همزمان بوده‌اند نقل می‌کند.<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، مقدمه، ص۶.</ref>


مطالب اثبات الوصیه در منابعی؛ چون [[کافی]]، [[بصائر الدرجات]] یا تاریخ [[ائمه]] وجود دارد. نویسندگان بعدی نیز از آن نقل کرده‌اند. این کتاب در میان کسانی چون صاحب [[الخرائج و الجرائح]] و [[مناقب‌نگاری|مناقب‌نویسان]] بعدی رواج داشته و [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] نیز از آن در [[بحارالانوار]] و [[محمد حسین کاشف الغطاء]] در [[اصل الشیعة و اصولها (کتاب)|اصل الشیعة و اصولها]] استفاده کرده‌اند.<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، مقدمه، ص۶.</ref>
مطالب اثبات الوصیه در منابعی؛ چون [[کافی]]، [[بصائر الدرجات]] یا تاریخ [[ائمه]] وجود دارد. نویسندگان بعدی نیز از آن نقل کرده‌اند. این کتاب در میان کسانی چون صاحب [[الخرائج و الجرائح]] و [[مناقب‌نگاری|مناقب‌نویسان]] بعدی رواج داشته و [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] نیز از آن در [[بحارالانوار]] و [[محمد حسین کاشف الغطاء]] در [[اصل الشیعة و اصولها (کتاب)|اصل الشیعة و اصولها]] استفاده کرده‌اند.<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، مقدمه، ص۶.</ref>
۴۵۲

ویرایش