آقا جمال خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها
←فعالیت اجتماعی -سیاسی
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
آقا جمال خوانساری نزد شاهان [[صفویان|صفوی]] منزلت ویژه‌ای داشت. مشاوره او در مراسم بر تخت‌نشستن [[شاه سلطان حسین صفوی|شاه سلطان‌حسین صفوی]]، برای انتخاب [[شیخ‌الاسلام]]، منجر به انتخاب [[میر محمدصالح خاتون‌آبادی|میرمحمدصالح خاتون‌آبادی]] در سال ۱۱۱۵ق در اصفهان شد؛ ایشان به همراه [[میر محمدباقر خاتون‌آبادی|محمدباقر خاتون‌آبادی]]، سلطان‌حسین را در سفر به [[مشهد]] در ۱۱۱۹ق همراهی کردند و در دادن خلعت به او در ۱۱۲۰ق نقش داشت.<ref>جعفریان، دوازده رساله فقهی، ۱۳۸۱ش، ص۶۸۰؛ خاتون‌آبادی، وقایع السنین و الاعوام، ۱۳۵۲ش، ص۵۵۰.</ref> او همچنین مدتی منصب [[قضاوت]] را بر عهده داشت<ref>تنکابنی، قصص العلما، اسلامیه، ص۳۲۹.</ref> و بر پیکر [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] نماز گزارد.<ref>روضاتی، دوگفتار، ۱۳۸۱ش، ص۶۱.</ref> | آقا جمال خوانساری نزد شاهان [[صفویان|صفوی]] منزلت ویژه‌ای داشت. مشاوره او در مراسم بر تخت‌نشستن [[شاه سلطان حسین صفوی|شاه سلطان‌حسین صفوی]]، برای انتخاب [[شیخ‌الاسلام]]، منجر به انتخاب [[میر محمدصالح خاتون‌آبادی|میرمحمدصالح خاتون‌آبادی]] در سال ۱۱۱۵ق در اصفهان شد؛ ایشان به همراه [[میر محمدباقر خاتون‌آبادی|محمدباقر خاتون‌آبادی]]، سلطان‌حسین را در سفر به [[مشهد]] در ۱۱۱۹ق همراهی کردند و در دادن خلعت به او در ۱۱۲۰ق نقش داشت.<ref>جعفریان، دوازده رساله فقهی، ۱۳۸۱ش، ص۶۸۰؛ خاتون‌آبادی، وقایع السنین و الاعوام، ۱۳۵۲ش، ص۵۵۰.</ref> او همچنین مدتی منصب [[قضاوت]] را بر عهده داشت<ref>تنکابنی، قصص العلما، اسلامیه، ص۳۲۹.</ref> و بر پیکر [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] نماز گزارد.<ref>روضاتی، دوگفتار، ۱۳۸۱ش، ص۶۱.</ref> | ||
برخی از شاهان صفوی، ترجمه یا شرح برخی از کتب عربی او را درخواست می‌کردند.<ref>خوانساری، شرح غررالحکم، ۱۳۶۶ش، ص۲۱.</ref> و گاهی پرسش‌های [[فقه|فقهی]] و اعتقادی را با او در میان می‌گذاشتند؛ که در پاسخ به آن‌ها رسائلی توسط ایشان تألیف گردید. رساله [[خمس]] و رساله مزار و ترجمه و شرح [[غرر الحکم و درر الکلم (کتاب)]] به دستور [[شاه سلطان حسین صفوی]] از این نمونه است. | برخی از شاهان صفوی، ترجمه یا شرح برخی از کتب عربی او را درخواست می‌کردند.<ref>خوانساری، شرح غررالحکم، ۱۳۶۶ش، ص۲۱.</ref> و گاهی پرسش‌های [[فقه|فقهی]] و اعتقادی را با او در میان می‌گذاشتند؛ که در پاسخ به آن‌ها رسائلی توسط ایشان تألیف گردید. رساله [[خمس]] و رساله مزار و ترجمه و شرح [[غرر الحکم و درر الکلم (کتاب)]] به دستور [[شاه سلطان حسین صفوی]] از این نمونه است. <ref>طهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۱۳، ص۳۷۶.</ref> | ||
{{پاک‌کن}} | {{پاک‌کن}} | ||