هند: تفاوت میان نسخه‌ها

مدرسه علمیه واعظین را [[مهاراجه محمدعلی محمدخان]] در ۱۹ می سال ۱۹۱۹م به عنوان یادبودی از برادر جوانش صاحب‌زاده محمدعلی احمد خانِ صاحب، در [[محمود آباد]] بنا کرد.<ref>Hasan,Vanishing Culture of Lucknow,1190, P31.</ref> این مدرسه با دعوت [[سید نجم الدین حسن|سید نجم‌الدین حسن]] و پسرش سید محمد ساخته شد. هدف از ساخت آن تربیت طلابی بود که در دیگر مدارس علمیه تحصیل خود را تمام کرده بودند و قصد داشتند به صورت تخصصی‌تر به تحصیل علوم شیعی بپردازند و همچنین مهارت‌هایی چون [[خطابه]]، موعظه و گفت‌وگو را کسب کنند.<ref>الشهرستانی،  «مدرسة الواعظین فی لکهنو بالهند: اکبر مرکز للدعایة الإسلامیة فی الهند»، ۱۳۵۲ق، ص۹۲۱-۹۲۲.</ref>

===سلطان المدارس===

موسس مدرسه [[سلطان المدارس]]، [[سید حسین نقوی]] است. وی از روابط خوبی که با سلطان شیعی سلطنت [[اوده]] داشت، برای تأسیس یک مرکز علمی و فرهنگی استفاده کرد، لذا در سال ۱۲۵۹ق این مدرسه را در لکهنو تأسیس کرد و خود سرپرستی آن را به عهده گرفت.<ref>تراز سیاست، علی ابوالحسنی، صص ۱۱۲۱۱۱، دبیرخانه کنگره بزرگداشت دویستمین سالگرد میلاد شیخ انصاری، قم، ۱۳۷۳</ref> عالی‌ترین مدرک این مدرسه «صدر الافاضل» بود و به کسانی اختصاص می‌یافت که مدارج بالای ادبی، فقهی، اصولی و فلسفی را طی می‌کردند.<ref>مراکز المسلمین التعلیمیه و الثقافیة و الدینیه فی الهند، عبدالحلیم ندوی، ص ۶۷، مدارس، مطبعه نوری المحدودة، ۱۹۶۷</ref> به‌نظر می‌رسد این مدرسه اولین مدرسه علمی شیعی هند باشد. قبل از آن دروس علمی در منازل علما یا [[حسینیه|حسینیه‌ها]] برگزار می‌شده است.