آیه ۴ سوره اسراء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۴ سوره اسراء''' بیان می‌دارد که به [[بنی‌اسرائیل]] خبر داده شده که قطعا دوبار فساد و طغیان خواهند کرد.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۱۵.</ref> آیات بعدی ([[آیه ۵ سوره اسراء|۵]]، [[آیه ۶ سوره اسراء|۶]] و [[آیه ۷ سوره اسراء|۷]] اسراء) دو فساد و سرکشی بنی‌اسرائیل و حوادثى كه بعد از آن به عنوان [[مجازات الهى]] واقع شده را اندکی توضیح می‌دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۲، ص۲۵.</ref> [[قرآن]] به اینکه این دو فساد چه واقعه‌ای بوده اشاره‌ای نمی‌کند.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۱۵.</ref>  

مفسران و مورخان وقایع متعددی را مصداق این دو فساد ذکر کرده‌اند.<ref>حسینی شاه عبدالعظیمی، تفسير اثنا عشري، ۱۳۶۳ش، ج۷، ص۳۲۹.</ref> از این موارد [[زکریا (پیامبر)|قتل زکریا(ع)]] و [[یحیی (پیامبر)|یحیی(ع)]]،<ref>حسینی شیرازی، تبيين القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۲۹۴.</ref> قصد کشتن عیسی(ع)<ref>طبرسی، تفسير جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۳۱۷.</ref> ظلم به مردم و گرفتن اموال آن‌ها است.<ref>شیخ طوسی، التبيان في تفسير القرآن، بیروت،‌ ج۶، ص۴۴۸.</ref> قرآن همچنین اشاره‌ای به مصداق مجازات آن‌ها ندارد.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص ۱۵</ref> مواردی مانند حمله [[بختنصر]] و نابودی [[بیت‌المقدس|اورشلیم]] به عنوان مجازات ذکر شده است.<ref>طبرسی، تفسير جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۳۱۷.</ref>[[محمدجواد مغنیه|محمدجواد مَغنیه]] عالم و مفسر شیعه از برخی نقل می‌کند که فساد و مجازاتِ دوم برای بنی‌اسرائیل [[اشغال فلسطین|وقایع کشور فلسطین]] است که [[یهود|یهودیان]] بر مسلمانان ظلم و تعدی کرده‌اند و [[خدا|خداوند]] آن‌ها را مجازات خواهد کرد. البته مغنیه خود این نظر را نمی‌پذیرد.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۱۶.</ref>{{گفت و گو

| عنوان = |وَقَضَيْنَا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا|و در كتاب آسمانى‌[شان‌] به فرزندان اسرائيل خبر داديم كه: «قطعاً دو بار در زمين فساد خواهيد كرد، و قطعاً به سركشىِ بسيار بزرگى برخواهيد خاست

 

 

 

 

 

برخی مفسران این آیه را پیرو سنت الهی دانسته‌اند که در مورد همگان حتی مومنان برقرار است. این سنت الهی چنین است که اقوام مختلف به‌جهت فسادی که برقرار می‌کنند نتایج سلبی<ref>فضل‌الله، تفسير من وحي القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۴، ص۳۲.</ref> و مجازات الهی<ref>سید قطب، في ظلال القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۲۱۳.</ref> را خواهند دید.

* حسینی شاه عبدالعظیمی، حسین بن احمد، تفسیر اثنا عشری، تهران، میقات، چاپ اول، ۱۳۶۳ش.

* حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، بیروت، دار العلوم، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.

* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: شیخ آقابزرگ تهرانی، تحقیق: احمد قصیرعاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.

* طباطبائی، سید محمدحسین‏، قم، المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، ۱۴۱۷ق.

* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمدجواد بلاغی‏، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.

* فضل‌الله، سید محمدحسین، تفسیر من وحی القرآن، بیروت، دار الملاک للطباعة و النشر، چاپ دوم، ۱۴۱۹ق.

* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.