پرش به محتوا

آیه ۳ سوره طلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۳۳۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۳
خط ۴۷: خط ۴۷:
== شان نزول ==
== شان نزول ==
به گفته [[فخررازی]] بیشتر مفسران شان نزول این آیه را در مورد اسارت پسر عوف بن مالک اشجعی می‌دانند.<ref>فخررازی، التفسير الكبير، ۱۴۲۰ق، ج‏۳۰، ص۵۶۲.</ref> به نقل از تفسیر نمونه عوف یکی از یاران پیامبر(ص) بود که بعد از اسارت پسرش به نزد پیامبر(ص) آمد و از فقر و تنگدستی و اسارت او گِله نمود. پیامبر(ص) به او فرمود تقوا و صبر پیشه کن و ذکر لا حول و لا قوة الا باللَّه را بگو. بعد از مدتی فرزند عوف به‌همراه برخی از چهارپایان که اموال دشمن بودند به خانه بازگشت. آیه مورد بحث در وصف این گشایش و روزی غیرمنتظره‌ای که به همراه فرزند عوف بود اشاره دارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج‏۲۴، ص۲۳۷.</ref>
به گفته [[فخررازی]] بیشتر مفسران شان نزول این آیه را در مورد اسارت پسر عوف بن مالک اشجعی می‌دانند.<ref>فخررازی، التفسير الكبير، ۱۴۲۰ق، ج‏۳۰، ص۵۶۲.</ref> به نقل از تفسیر نمونه عوف یکی از یاران پیامبر(ص) بود که بعد از اسارت پسرش به نزد پیامبر(ص) آمد و از فقر و تنگدستی و اسارت او گِله نمود. پیامبر(ص) به او فرمود تقوا و صبر پیشه کن و ذکر لا حول و لا قوة الا باللَّه را بگو. بعد از مدتی فرزند عوف به‌همراه برخی از چهارپایان که اموال دشمن بودند به خانه بازگشت. آیه مورد بحث در وصف این گشایش و روزی غیرمنتظره‌ای که به همراه فرزند عوف بود اشاره دارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج‏۲۴، ص۲۳۷.</ref>
== اختلاف قرائت در آیه ==
طبرسی در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] گفته است این آیه در عبارت «بالغ امره» و «قد جعل» دارای اختلاف قرائت است.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج‏۱۰، ص۴۵۵.</ref> [[حفص بن سلیمان اسدی|حفص]] کلمه «بالغ» را به [[إعراب در علم نحو|رفع]] و بدون تنوین و کلمه «امر» را [[اعراب در علم نحو|مجرور]] بنابر [[اعراب در نحو|مضاف‌الیه]]، به صورت «بالغُ امرِه» خوانده است.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج‏۱۰، ص۴۵۵.</ref> باقی [[قاریان هفت‌گانه|قاریان]] «بالغ» را به تنوین و «امر» را به [[اعراب در نحو|نصب]] به صورت «بالغٌ امرَه» خوانده‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج‏۱۰، ص۴۵۵.</ref> همچنین به گفته طبرسی در قرائت نادری «بالغ» به تنوین و «امر» به رفع به صورت «بالغٌ امرُه» خوانده شده است.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج‏۱۰، ص۴۵۵.</ref> به گفته فخررازی، [[مفضل بن محمد ضبی|مفضّل]] به صورت «بالغًا امره» بنابر اینکه «بالغ» حال باشد خوانده است. طبق این قرائت عبارت «قد جعل» خبر برای «إن اللهَ» محسوب شده است.<ref>فخررازی، تفسیر کبیر، ۱۴۲۰ق، ج۳۰، ص۵۶۲.</ref> به نقل از [[إتحاف فضلاء البشر في القراءات الأربعة عشر (کتاب)|کتاب اتحاف فضلاء البشر]] برخی از قاریان چون [[علی بن حمزة کسائی|کسایی]] و [[حمزة ‌بن حبیب|حمزه]] در عبارت «قد جعل» دال را در لام به صورت ادغام می‌خوانند.<ref>بناء، إتحاف فضلاء البشر في القراءات الأربعة عشر، ۱۴۲۲ق، ص۵۴۶.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
Automoderated users، confirmed، templateeditor
۲٬۸۴۸

ویرایش