کریم اهلبیت (لقب): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
'''کریم اهلبیت''' از [[فهرست کنیهها و لقبهای امام حسن مجتبی(ع)|القاب امام حسن مجتبی(ع)]]<ref>عقیل، من اروع ما قاله الامام الحسن علیهالسلام المجتبی، ۱۴۳۰ق، ص۷؛ آلسیف، سید الجنة الامام الحسن علیهالسلام، ۱۴۴۳ق، ص۱۶۴.</ref> که بهدلیل سخاوت و بخشش، به آن ملقب شده است.<ref>حکیم، پیشوایان هدایت، ۱۳۸۵ش، ج۴، ص۴۶.</ref> | '''کریم اهلبیت''' از [[فهرست کنیهها و لقبهای امام حسن مجتبی(ع)|القاب امام حسن مجتبی(ع)]]<ref>عقیل، من اروع ما قاله الامام الحسن علیهالسلام المجتبی، ۱۴۳۰ق، ص۷؛ آلسیف، سید الجنة الامام الحسن علیهالسلام، ۱۴۴۳ق، ص۱۶۴.</ref> که بهدلیل سخاوت و بخشش، به آن ملقب شده است.<ref>حکیم، پیشوایان هدایت، ۱۳۸۵ش، ج۴، ص۴۶.</ref> | ||
کریم بهمعنای بخشنده و سخاوتمند آمده است.<ref>بستانی، فرهنگ ابجدی، ۱۳۷۵ش، ص۷۲۶و۷۲۷.</ref> گفته شده امام حسن(ع) بهقدری به فقرا و نیازمندان [[انفاق]] میکرد، تا آنجا که در تاریخِ زندگانی هیچیک از بزرگان، چنین چیزی به چشم نمیخورد.<ref>محقق ارزگانی، فضایل ائمه اطهار علیهمالسلام از دیدگاه اهلسنت، ۱۳۹۵ش، ص۱۰۳.</ref> امام مجتبی(ع) بخشندهترین فرد در زمانه خود و در سخاوتمندی، ضربالمثل بود و با این که همه [[اهلبیت(ع)|اهلبیت]] اهل سخاوت و کرامت بودند، او را «کریم» لقب دادهاند.<ref>قرشی، دانشنامه امام امیرالمؤمنین(ع)، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۳۲.</ref> | کریم بهمعنای بخشنده و سخاوتمند آمده است.<ref>بستانی، فرهنگ ابجدی، ۱۳۷۵ش، ص۷۲۶و۷۲۷.</ref> گفته شده امام حسن(ع) بهقدری به فقرا و نیازمندان [[انفاق]] میکرد، تا آنجا که در تاریخِ زندگانی هیچیک از بزرگان، چنین چیزی به چشم نمیخورد.<ref>محقق ارزگانی، فضایل ائمه اطهار علیهمالسلام از دیدگاه اهلسنت، ۱۳۹۵ش، ص۱۰۳.</ref> امام مجتبی(ع) بخشندهترین فرد در زمانه خود و در سخاوتمندی، ضربالمثل بود و با این که همه [[اهلبیت(ع)|اهلبیت]] اهل سخاوت و کرامت بودند، او را «کریم» لقب دادهاند.<ref>قرشی، دانشنامه امام امیرالمؤمنین(ع)، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۳۲.</ref> | ||
{{یاد| در زیارتنامهای که [[شیخ عباس قمی|محدث قمی]] در [[مفاتیح الجنان (کتاب)|مفاتیح الجنان]] از [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]] در [[جمال الاسبوع بکمال العمل المشروع (کتاب)|جمال الاسبوع]] برای [[امام زمان(ع)]] در روز [[جمعه (روز)|جمعه]] نقل کرده در فرازی خطاب به امام مهدی آمده است وَأَنْتَ يَا مَوْلاىَ كَرِيمٌ مِنْ أَوْلادِ الْكِرَامِ «و تو ای مولای من بزرگواری از فرزندان بزرگواران» قمی، مفاتیح الجنان، فصل پنجم، زیارت امام زمان}} | |||
ابنجوزی (درگذشت: ۶۵۴ق) از عالمان اهلسنت در کتاب [[تذکرة الخواص من الامة فی ذکر خصائص الائمة (کتاب)|تذکرة الخواص]]، امام دوم شیعیان را از بزرگان جود و کَرَم نامیده و در ذکر فضائل او مینویسد که حسن بن علی در عمر خود دو بار اموال و داراییهایش را در راه خدا بخشید و سه بار نیز ثروت خویش را بهطور مساوی با فقرا تقسیم کرد؛<ref>ابنجوزی، تذکرة الخواص، ۱۳۷۶ش، ص۱۷۶و-۱۷۸.</ref> حتی نقل شده که برای درخواست یک [[فقیر]]، بیستهزار درهم به او کمک کرد.<ref>نظریمنفرد، الصلح الدامی، ۱۴۲۹ق، ص۳۴۹.</ref> [[باقر شریف قرشی]] (درگذشت: ۱۴۳۳ق) از عالمان شیعه درباره لقب کریم اهلبیت، روایتی را نقل میکند که از امام مجتبی(ع) سؤال شد چرا هرگز سائلی را نومید نمیکنی؟ امام در پاسخ گفت: من هم در برابر خداوند، فرد فقیری هستم که از او میخواهم مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی، فقیران را مأیوس سازم و خداوندی که عنایتش را به من ارزانی میدارد، میخواهد که من هم به مردم کمک کنم.<ref>قرشی، النظام التربوی فی الاسلام، دارالکتاب الاسلامی، ص۲۴۸.</ref> | ابنجوزی (درگذشت: ۶۵۴ق) از عالمان اهلسنت در کتاب [[تذکرة الخواص من الامة فی ذکر خصائص الائمة (کتاب)|تذکرة الخواص]]، امام دوم شیعیان را از بزرگان جود و کَرَم نامیده و در ذکر فضائل او مینویسد که حسن بن علی در عمر خود دو بار اموال و داراییهایش را در راه خدا بخشید و سه بار نیز ثروت خویش را بهطور مساوی با فقرا تقسیم کرد؛<ref>ابنجوزی، تذکرة الخواص، ۱۳۷۶ش، ص۱۷۶و-۱۷۸.</ref> حتی نقل شده که برای درخواست یک [[فقیر]]، بیستهزار درهم به او کمک کرد.<ref>نظریمنفرد، الصلح الدامی، ۱۴۲۹ق، ص۳۴۹.</ref> [[باقر شریف قرشی]] (درگذشت: ۱۴۳۳ق) از عالمان شیعه درباره لقب کریم اهلبیت، روایتی را نقل میکند که از امام مجتبی(ع) سؤال شد چرا هرگز سائلی را نومید نمیکنی؟ امام در پاسخ گفت: من هم در برابر خداوند، فرد فقیری هستم که از او میخواهم مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی، فقیران را مأیوس سازم و خداوندی که عنایتش را به من ارزانی میدارد، میخواهد که من هم به مردم کمک کنم.<ref>قرشی، النظام التربوی فی الاسلام، دارالکتاب الاسلامی، ص۲۴۸.</ref> |