فاطمیان: تفاوت میان نسخه‌ها
←دوره مغرب: اصلاح نشانی وب
(←دوره مغرب: اصلاح نشانی وب) |
|||
| خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
[[پرونده:جامع الحاکم.jpg|بندانگشتی|چپ|۳۳۰px| مسجد الحاکم در [[مصر]]]] | [[پرونده:جامع الحاکم.jpg|بندانگشتی|چپ|۳۳۰px| مسجد الحاکم در [[مصر]]]] | ||
[[پرونده:جامع الازهر.jpeg|بندانگشتی|چپ|۳۳۰px| [[جامع الازهر]]]] | [[پرونده:جامع الازهر.jpeg|بندانگشتی|چپ|۳۳۰px| [[جامع الازهر]]]] | ||
فاطمیان با تشکیل حکومت سعی کردند به ترویج مذهب تشیع اسماعیلی در مناطق زیر سلطه خود بپردازند. در شهرهایی که آنان تصرف می‌کردند، خطبه‌خوانی به نام امامان شیعه آغاز می‌شد و عبارت [[حی علی خیر العمل]] به اذان اضافه و گاه جلساتی برای مناظره بین دو مذهب ایجاد می‌شد. | فاطمیان با تشکیل حکومت سعی کردند به ترویج مذهب تشیع اسماعیلی در مناطق زیر سلطه خود بپردازند. در شهرهایی که آنان تصرف می‌کردند، خطبه‌خوانی به نام امامان شیعه آغاز می‌شد و عبارت [[حی علی خیر العمل]] به [[اذان]] اضافه و گاه جلساتی برای مناظره بین دو مذهب ایجاد می‌شد. | ||
<br /> | <br /> | ||
سیاست مذهبی خلفای نخستین فاطمی در ترویج مذهب اسماعیلی با یکدیگر تفاوت‌هایی داشت. در دوران دو خلیفه نخست، عبیدالله المهدی و جانشین وی القائم، سیاست تغییر سریع مذهب با سخت‌گیری بر سنی مذهبان و ایجاد محدودیت برای آنان پی گرفته شد که به مخالفت شدید اهل سنت انجامید. در این دوران علاوه بر جلساتی که برای تبلیغ مذهب اسماعیلی تشکیل می‌شد، محدودیت‌هایی برای فعالیت [[مالکیه|علمای مالکی]] که مذهب غالب در شمال آفریقا بود، وضع شد و از جمله تدریس و تالیف و صدور [[فتوا]] بر اساس این مذهب ممنوع شد و بدگویی به [[خلفا]] و صحابه رواج یافت و اجرای مناسک خاص اهل سنت مانند [[نماز تراویح]] ممنوع شد.<ref>چلونگر، «مقایسه و تحلیل سیاست‌های مذهبی فاطمیان در مغرب و مصر تا پایان الظاهر»، ص۲۱؛ فضلی، «بازخوانی سیاست مذهبی فاطمیان در مغرب»، ص۳۵-۳۶.</ref> بنابر روایت برخی منابع در این دوران تعدادی از علمای مالکی به قتل رسیدند. چنین برخوردهایی منجر به اعتراض مخالفان و همکاری آنان با [[خوارج]] در شورش‌های ضد فاطمی از جمله شورش ابویزید شد. | سیاست مذهبی خلفای نخستین فاطمی در ترویج مذهب اسماعیلی با یکدیگر تفاوت‌هایی داشت. در دوران دو خلیفه نخست، عبیدالله المهدی و جانشین وی القائم، سیاست تغییر سریع مذهب با سخت‌گیری بر سنی مذهبان و ایجاد محدودیت برای آنان پی گرفته شد که به مخالفت شدید اهل سنت انجامید. در این دوران علاوه بر جلساتی که برای تبلیغ مذهب اسماعیلی تشکیل می‌شد، محدودیت‌هایی برای فعالیت [[مالکیه|علمای مالکی]] که مذهب غالب در شمال آفریقا بود، وضع شد و از جمله تدریس و تالیف و صدور [[فتوا]] بر اساس این مذهب ممنوع شد و بدگویی به [[خلفا]] و صحابه رواج یافت و اجرای مناسک خاص اهل سنت مانند [[نماز تراویح]] ممنوع شد.<ref>چلونگر، «مقایسه و تحلیل سیاست‌های مذهبی فاطمیان در مغرب و مصر تا پایان الظاهر»، ص۲۱؛ فضلی، «بازخوانی سیاست مذهبی فاطمیان در مغرب»، ص۳۵-۳۶.</ref> بنابر روایت برخی منابع در این دوران تعدادی از علمای مالکی به قتل رسیدند. چنین برخوردهایی منجر به اعتراض مخالفان و همکاری آنان با [[خوارج]] در شورش‌های ضد فاطمی از جمله شورش ابویزید(ابویزید خارجی( در سال ۳۳۲ق. شد.<ref>https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/321649/القائم-بأمرالله-دومین-خلیفه-فاطمیان</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
از زمان خلافت المنصور، سومین خلیفه فاطمی، سیاست مذهبی فاطمیان تغییر کرد و سیاست جلب اعتماد اهل سنت و ترویج مسالمت‌آمیز مذهب اسماعیلی در منطقه در پیش گرفته شد. این سیاست در دوره معز خلیفه مقتدر فاطمی نیز ادامه یافت. در این دوران در مناطقی که اهل سنت اکثریت بودند قاضیان مالکی مذهب بر کار گماشته شدند. هنگامی که مصر در سال ۳۵۸ق. فتح شد، قاضی ابوطاهر که سنی مذهب بود بر سمت خود ابقا شد. | از زمان خلافت المنصور، سومین خلیفه فاطمی، سیاست مذهبی فاطمیان تغییر کرد و سیاست جلب اعتماد اهل سنت و ترویج مسالمت‌آمیز مذهب اسماعیلی در منطقه در پیش گرفته شد. این سیاست در دوره معز خلیفه مقتدر فاطمی نیز ادامه یافت. در این دوران در مناطقی که اهل سنت اکثریت بودند قاضیان مالکی مذهب بر کار گماشته شدند. هنگامی که مصر در سال ۳۵۸ق. فتح شد، قاضی ابوطاهر که سنی مذهب بود بر سمت خود ابقا شد. | ||